Na een korte nacht breekt de eerste dag van het nieuwe jaar aan. We hebben niks bijzonders op de planning staan. Geen afspraken of visites. Vandaag wil ik lekker relaxen en tussendoor de boel een beetje schoonmaken. In de ochtend app ik een aantal mensen met de vraag wat hun leukste moment van vorig jaar was. Om zelf antwoord te geven moet ik overigens ook even alle momenten de revue laten passeren. Sneller dan verwacht krijg ik berichtjes terug. Sommige hebben mooie, ontroerende en grappige dingen meegemaakt. Andere hebben van alles ondernomen maar kunnen niets bijzonders noemen.
Een heel jaar is voorbij gegaan. 365 dagen, waarin ze van alles hebben ondernomen. Mensen ontmoet, naar evenementen en zelfs andere landen zijn geweest. Maar er sprong niets noemenswaardigs uit. Dit is tijd die als zand door je vingers glipt. Voorgoed voorbij en niet meer terug te halen. Als je dit laat gebeuren, neem je dan simpelweg genoegen met dat wat is?
Ik moest even bedenken wat mijn leukste moment van 2021 is geweest. We hebben best wat ondernomen en de tijd is voorbij gevlogen. Toen schoot mij het tevreden en voldane gevoel te binnen, dat ik had toen ik met mijn “koek en zopie” op de bank zat op te warmen na een heerlijke dag schaatsen.
Onze wintersport in Oostenrijk ging helaas niet door, want Corona. Daarvoor in de plaats kwam de wintersport gewoon naar ons. Hernieuwde enthousiasme overspoelt mij als ik aan die week terug denk. Tijdens onze vakantie hadden we sneeuw en bevroren sloten. Maakten we winterwandelingen in onze eigen buurt. En stonden we na jaren weer eens op onze schaatsen. Drie dagen lang leefde ik mij, samen met familieleden en vrienden, uit op het ijs.
Die dagen gaven mij een kinderlijk gevoel van blijdschap. De maffe gesprekken die we hadden. Het geklauter over de vlonders omdat we perse een rondje om het eiland wilde schaatsen. Mijn nichtje en ik die probeerde over te stappen en achteruit te schaatsen. De ijshockeypuk die in het enige gat van het ijs belande en daar dus nog ergens op de bodem moet liggen. Het gevoel wordt versterkt als ik kijk naar de foto’s. De mooie blauwe lucht, het zonnetje en onze rode wangen van de kou. Alles en meer, voor altijd bevroren in die momenten op het ijs.
Vorige week las ik bij Hoofdtaal een blog waar het bijhouden van dankbaarheid momenten besproken werd. Ik sluit mijn dag geregeld al af met met het doornemen van en reflecteren op wat er allemaal gebeurd is. Zelfs in sombere of verdrietige tijden. Vaak geeft dit mij rust en kan ik zaken makkelijker loslaten. Alleen schreef ik het nooit op en sta er daarna niet echt meer bij stil.
Terugblikken en zien wat je gedaan, gevoeld of teweeg hebt gebracht in plaats van enkel maar najagen wat je graag wilt, zorgt voor meer dankbaarheid in je leven. Wat weer zorgt voor een tevreden gevoel. Wat weer zorgt voor een positievere mindset. Wat weer zorgt voor… Kortom, je wordt een blijer persoon.
Een (nog) blijer persoon wil ik wel zijn. En wat is er nu mooier om met zo’n doel te starten aan het begin van een nieuw jaar? Een bijkomend voordeel: zo heb ik over 365 dagen een nog dankbaarder jaar om op terug te kijken.
Deborah Hamar 