Tagarchief: slapen

Schapie Schapie…

Posted on by

Was het vorig jaar? Of misschien was het, het jaar daarvoor? Ik weet het niet meer. Wat ik wel weet is dat ik heel blij ben met mijn vierseizoenen schapenwollen dekbed! Oké, toegegeven. Toen ik hem na de aankoop uit de verpakking haalde viel ik nog net niet flauw van de lucht die er vanaf kwam. Alsof ik midden op de kinderboerderij stond. En dat is niet erg, wanneer je met je kaplaarsjes aan en wat brood in je knuistjes de beestjes op de boerderij aandacht staat te geven. Maar wel wanneer je midden in je slaapkamer staat en je bed van schoongewassen lakens aan het voorzien bent.

Dus het ding moest eerst maar eens goed luchten. Buiten, vooral buiten!! Gelukkig was de overheersende lucht er snel uitgetrokken. Wat achterbleef was een lichte schapen geur. Dat mij overigens helpt bij het tellen van de schaapjes als ik eens niet kan slapen. Dan is het namelijk net echt.

Maar even terug naar het begin van mijn blog. Ik ben dus nog steeds erg blij met dit dekbed. Het bestaat uit twee lagen die door middel van een rits aan elkaar te bevestigen zijn. In de zomer slaap ik onder het dunste deel. In de lente en de herfst onder het iets dikkere deel. En in de winter slaap ik onder beide. Het is ook nog eens een stuk zwaarder dan de synthetische variant waaronder ik jaren heb geslapen. Het werkt daarmee als een soort verzwaringsdeken. Overigens heb ik daar nog nooit onder gelegen. Het idee dat ik iets over mij heen heb liggen dat niet snel verschuift en mij ook nog eens op mijn plek laat liggen slaapt gewoon lekkerder. 

Vriendlief vind het allemaal veel te warm en slaapt het hele jaar door onder niets meer dan een dekbedhoes met af en toe een fleeceplaid er overheen. Mocht het echt eens kouder worden dan volstaat een zomerdekbedje. Terwijl ik er naast zo ongeveer gemummificeerd lig te wezen onder al mijn schapenwollen lagen want ik heb een vreselijke hekel aan kou lijden. 

Jammer genoeg is dat wel wat ik deze nacht aan het doen ben. Mijn herfstdekbed had ik met het wisselen van het seizoen al opgelegd maar de zomervariant weer terug in de kast gestopt omdat het nog steeds redelijk weer was. Daar heb ik nu vreselijke spijt van. Ik lig te rillen van de kou en slapen lukt hierdoor niet. Als ik na een uur nog niet slaap grijp ik het fleeceplaid van vriendlief en wikkel mijzelf daarin. Dan duurt het niet lang of ik val, lekker warm, in slaap. 

De volgende morgen bedenk ik mij geen moment. Ik ruk mijn dekbed uit de hoes rits de zomer- en herfstvariant aan elkaar en stop het geheel weer terug. Uit voorzorg zoek ik ook mijn eigen, super zachte fleeceplaid op zodat ik zeker weet het niet meer koud te hebben de komende weken. Vriendlief ligt nog steeds, heel dapper, alleen onder een dun dekentje. Het is maar goed dat we twee losse dekbedden hebben. 

Calm after the storm…

Posted on by

Er is heel wat water gevallen en er heerste even flink wat chaos buiten. Een dreigende donder en felle bliksemschichten maakten het af. Maar de echo van het noodweer sterft in de verte. De dakgoot pruttelt nog wat na. Wanneer ook daar al het water uit verdwenen is heerst er een oorverdovende stilte. Geen regen, geen wind maar ook geen gefluit van de vogels. Zelfs het geluid van de snelweg, die altijd wel ergens op de achtergrond aanwezig is, blijft uit. Alsof iedereen zijn adem inhoud, bang om geluid te maken en daarmee de toorn van Thor over zich af te roepen. Met mijn lichaam binnenshuis, want koud, maar mijn hoofd buitenshuis, want lekker fris, sta ik te genieten van dit zeldzame stille moment halverwege de avond. 

De storm heeft alles weggevaagd. Nee, schoongeveegd! Want dat past beter bij nu en bij hoe ik mij voel. De aura van drukte en bijbehorende emoties van een chaotische dag zijn weg. De stilte die heerst omhult mij met een zachtheid van teddy fleece. Het liefst zou ik nog even blijven staan. Gewoon opgaan in de rust van het niets. Maar ik moet toch echt naar bed. Ik maak gebruik van dit fijne moment. Laat de deur open staan om de frisse nachtlucht de kamer te vullen. Zelf duik ik onder de dekens.

Een tijdje terug kochten we ons nieuwe bed. Dat was nogal een zoektocht. Maar uiteindelijk zijn we goed geslaagd. Nog steeds ben ik heel blij met dit bed en vooral met het matras. Zodra ik lig is het net of ik direct naar dromenland gevoerd wordt. Niet iedere nacht natuurlijk. Maar vaker wel dan niet. De stilte van buiten met de heerlijke koele nachtlucht die mijn gezicht streelt doet daar nog een schepje bovenop. 

Mijn ademhaling wordt rustiger evenals mijn hartslag. Mijn hele lichaam ontspant en ik voel mij langzaam overgaan naar een andere staat van zijn. Zelfs mijn hersens registreren op dit moment niks. Ja, op de achtergrond draait het op volle toeren maar het is zo vriendelijk om dit moment niet te verstoren met allerlei dagelijks beslommeringen. Het gunt mij dit moment van totale ontspanning en zorgeloos in slaapvallen.  

Het stomme is dat het aanvoelt alsof ik klaarwakker ben. Ik registreer namelijk alles en ik gok zelfs dat het moment van wakker zijn naar het daadwerkelijk in slaapvallen maar enkele seconden duurt. Toch voelt het alsof ik uren in deze meditatieve staat verkeer. Wanneer ik midden in de nacht even wakker wordt merk ik dat de deur dicht is en vriendlief inmiddels ook slaapt. Daar heb ik helemaal niks van meegekregen. Totaal van de wereld. 

Nog steeds lig ik zalig te liggen, half in de bewuste wereld en half in dromenland. Op mijn overheerlijke matras en dat alles met 0 hersenactiviteit. Er heel lang bij “stil staan” lukt niet want voor ik het weet slaap ik alweer. De volgende ochtend word ik zelfs al voor mijn wekker afgaat wakker. Ik voel mij uitgerust en ben klaar voor een nieuwe dag chaos en herrie op de werkvloer.

Uit logeren…

Posted on by

Zoonlief werd vriendelijk gevraagd een week bij z’n ma door te brengen. Zodat wij ongegeneerd zijn kamer konden inpikken. “Jullie houden het wel schoon hé!?” Riep hij nog even quasi nonchalant voor hij vertrok. Hihi, schoon?? Het is er al jaar en dag een varkensstal. Dus voor ik mijn spullen verkas ga ik eerst maar eens grondig te werk. Al die tijd geen Corona opgelopen maar zou zomaar een stofallergie kunnen ontwikkelen na één nacht op die kamer. 

De reden van ons verkassen is een kleine verbouwing van onze eigen slaapkamer. Vorige week zijn alle meubels inclusief ons bed opgehaald zodat we dit weekend de boel konden witten en verven. Dankzij het klussen in het huis van zus weet ik dat we dit ook prima zelf kunnen. Volgende week komt ons nieuwe bed en dan is al het kliederwerk alvast achter de rug. 

Nou en daar lig je dan. In je eigen huis maar in een andere kamer en in een ander bed… Het voelt een beetje als een logeerpartij. Ik neem andere geluiden waar, ruik andere geuren. De topnoot is de schoonmaakgeur van zojuist met accenten van wasverzachter en een vleugje parfum van zoonlief.

De kamer is op zolder en heeft een schuin dak. Het regent onophoudelijk. Heerlijk geluid, net als vroeger bij mn moeder. Ik ben het geluid ontwend en het duurt daarom ook even voor ik mij kan laten meevoeren in het hypnotiserende ritme. Wel ben ik blij met het raam dat open staat. Heerlijk die koele lucht langs mijn gezicht terwijl de rest van mijn lichaam warm is ingepakt in mijn schapenwollen dekbed. Op onze kamer hebben we alleen een deur naar het “dakterras” dat wil vriendlief ’s nachts niet open want inbrekers…

Vriendlief komt pas veel later naar boven. Ik ben nog wakker en zie hem laveren tussen alle spullen op de grond en het kleine stukje tussen bed en muur dat ik vrij heb weten te krijgen. We missen 40 cm aan matras. Dat merk ik halverwege de nacht het meest wanneer vriendlief zich omdraait en daarbij eerst het kussen vol in mijn gezicht mept. Gevolgd door armen en benen die mij naar het randje van de afgrond duwen. In tegenstelling tot mij heeft hij er totaal geen moeite mee om te slapen in een ander bed of kamer. Ik duw hem voorzichtig terug en ben blij dat 1 vd 2 in ieder geval een goede nachtrust heeft. 

Inmiddels weet ik ook: haastige spoed is zelden goed. Ook al moet ik nog zo nodig plassen. Midden in de nacht de trap af betekend rustig aan!! Een aantal keer kwam de grond iets te snel te dichtbij. Note to self: gebruik de trapleuning waar deze voor bedoeld is. Niet als reddingslijn om naar te graaien wanneer je per abuis een traptree overslaat. 

Ach, ik klaag hier nu wel, maar je snapt dat het heel fijn is dat we een kamer met bed “over” hebben. Het had uiteraard ook anders gekund. Een week lang in de woonkamer op een luchtbed bivakkeren bijvoorbeeld. Dan was het niet uit logeren maar kamperen. Zonder marshmallows en kampvuur weliswaar. Dus zo slecht heb ik het nu ook weer niet. Wel ben ik heel blij als deze week achter de rug is en de verfspullen opgeruimd kunnen worden. Project “slaapkamer” is bijna af.

Als sneeuw voor de zon…

Posted on by

Het is koud, het regent, het is vroeg donker en ik heb de drukste werkweek achter de rug die ik in tijden heb gekend. Het omschakelen van zomer naar winter komt dit keer wel binnen. Ik sta nog net niet te klappertanden maar een rilling kan ik niet onderdrukken. Hoewel dit ook van de vermoeidheid kan zijn. Ik besluit om het voor gezien te houden en lekker vroeg mijn bed in te kruipen. 

Ik klop mijn kussen nog wat op en tover een dik fleeceplaid uit de kast voor over de voetjes, want het raam (met hor) heeft zo’n beetje heel de dag open gestaan dus koud…. Bij het “openslaan” van mijn boek, wat een onderdeel is van mijn avondritueel, begint het gelazer. Ik doe eerst of ik het zoemen rond mijn hoofd ingebeeld heb. Ik ben immers moe en wil eigenlijk mijn drukke dag rustig afsluiten. Maar na een hele zin gelezen te hebben irriteer ik mij al wezenloos. Dit gaat hem niet worden. 

Mijn boek leg ik naast mij neer. Die mug gaat hoe dan ook neer. Aan de herrie te horen zou je denken dat het minstens een compleet gezin is dat onderdak komt zoeken. Wat ik raar vind want in de kamer is het gevoelsmatig kouder dan buiten. 

Het zoemen houd aan dus het is wat lastig om hem nu te detecteren. Met mijn zaklamp op mijn phone creëer ik een soort scheerlicht. Het duurt niet lang of ik zie hem er doorheen stuiteren. Het is er maar een. En verhip, hij lijkt wel dronken. Met een oog houd ik hem in de gaten terwijl mijn andere oog op zoek gaat naar die verdraaide mepper. Zodra ik hem wat spastisch onder het bed vandaan heb gegraaid is de mug pleite. Als sneeuw voor de zon…

Ik maak een keer een ronde door de kamer. Zoals verwacht maar niet gehoopt is ie spoorloos. Ik sta ondertussen daadwerkelijk te klappertanden van de kou. Snel mijn warme bed weer in. Boek erbij en verder waar ik gebleven was. Maar verder dan een hele bladzijde kom ik niet want daar is het gezoem weer. 

Vriendlief lukt het meestal wel om met weinig licht een vliegend insect uit te schakelen. Dus haal ik mijn eigen “Ghostbuster”, die nog niets vermoedend beneden tv zit te kijken, er bij. Samen hossen we door de kamer. Hij de ene en ik de andere kant. Na een paar minuten zoeken wisselen we van plek. Maar ook nu is de mug spoorloos. 

Ik besluit het er bij te laten. Ik ben moe en wil mijn (nog steeds niet voorverwarmde) bed weer in. Ik pak mijn boek er voor de derde keer bij. De mug houd zich koest. Pas midden in de nacht hoor ik hem rond mijn hoofd zoemen. Ik mep een paar keer in het luchtledige om hem te verjagen. 

De volgende dag kan ik gelukkig geen muggenbult ontdekken. Wanneer ik beneden kom sluit ik de tussendeur achter mij. En wat zie ik tot mijn grote verbazing nog net ff naar binnen fladderen voor ik de deur daadwerkelijk dicht doe?! Dit keer ontkomt hij mij niet. Normaal gaat alles wat leeft naar buiten. Voor een mug maak ik een uitzondering. Met mijn vlakke hand plet ik hem tegen de muur. Het is in een keer raak. Als sneeuw voor de zon. 

Blijf je slapen?

Posted on by

“Hoeveel zeg je?” Van schrik spring ik van het bed terwijl vriendlief zich nog even op z’n gemak omdraait alsof ie niks gehoord heeft. “14.000€” zegt hij nogmaals. Ik staar de verkoper alleen maar aan. “Waarom?” gil ik hem bijna toe. “Met de hand gemaakt, uit Engeland, echt paardenhaar en schapenvacht en bla bla.” Meer hoor ik niet, ik zie alleen zijn mond bewegen. In nog geen 14.000 jaar dat ik dat ga uitgeven aan een bed. Vriendlief dacht er anders over. Niet alleen de verkoper had hem al bijna zover. Het bed, toegegeven het is echt een plaatje en zou zeker niet misstaan in onze slaapkamer, had hem nu al in zijn macht. Mochten we ons bedenken, er kon nog wat aan de prijs gedaan worden. “Ooh, dat dacht ik ook!!”

Inmiddels was dit al de vierde beddenwinkel waar we waren. Er is echt belachelijk veel keus. Ik zie door de bomen het bos niet meer. Verkopers hebben hun eigen manier van uitleggen maar ze spreken elkaar soms ook een beetje tegen. Daar kunnen mijn hersens, die hier geen verstand van hebben, niet goed tegen. Dit kan wel met zus maar niet met zo. Op een bepaald bed kan alleen maar dat matras. Ligt niet fijn zegt U? Tja dan moet U een ander bed nemen! Toen een verkoper vertelde dat ie alleen zijn bedden met toppers verkocht was ik klaar met hem en zijn toko.

Beddenwinkel 5 was voor deze week de laatste die ik wilde bezoeken. Ook hier veel verschillende bedden met dito matrassen. Maar we lopen wel direct tegen het bed aan dat we beiden mooi vinden. Jammer genoeg met topper, iets wat ik niet wil. Dan verschijnt er een verkoper. Of hij kan helpen? We gooien al onze wensen voor zijn voeten en wijzen daarna naar dat bed. “Daar kan praktisch elk matras op!” Deelt hij ons mee. Lucky us. 

Hij neemt ons mee door de winkel en laat ons niet alleen diverse soorten matrassen testen, iets wat we al bij diverse winkels gedaan hadden maar nooit echt een goed advies kregen, en legt uit aan de hand van plaatjes, doorsneestukken matras, lichaamsbouw en onze slaaphouding waar we goed aan doen. Hij neemt werkelijk alle tijd voor ons.  

We testen de simpele standaard tot het duurdere segment. Dat is maar goed ook. Want het Tempur matras dat zo geprezen wordt ligt echt voor geen meter, ik zak erin weg als in drijfzand. We testen en testen nog meer. Tot we bij een matras aankomen waar ik heel blij van wordt. Het matras is voorzien van pocketveren, diverse soorten schuimlagen en afgewerkt met een firm toplaag. Het matras is zacht genoeg om in weg te zakken en tegelijk voel ik de stevigheid van het geheel. Hierop voel ik mij letterlijk gedragen. Ook nu krijgen we uitleg over de drukpunten, verdeling van gewicht en de verschillende zones. De stroom aan informatie is eindeloos. Net als zijn geduld met ons. 

Terwijl wij mogen “proefslapen” haalt de aardige man een bakkie koffie voor ons. “Nou hier hoef ik niet langer over na te denken. Dat bed, wijs ik hem en dan met dit matras.”Vriendlief is het er gelukkig helemaal mee eens. Ik doe geen consessies aan mijn slaapcomfort, behalve aan de prijs. En ook daar kon zelfs wat aan gedaan worden.