De trainer wist niet dat wat hij in zijn hoofd had zitten ging lukken. Dus bleef het even geheim. Maar na wat over en weer gemaild en ge-appt te hebben kwam de toezegging en was het geregeld. De trainer had een afscheidswedstrijd geregeld voor zoonlief. Eerder al mocht hij samen met zijn huidige team een wedstrijd spelen tegen zijn nieuwe team bij FC Dordrecht. Hij had het ook nog voor elkaar gekregen om deze wedstrijd in het stadion van FC Dordrecht te laten plaats vinden. De spelers waren door het dolle heen toen het ze verteld werd. Niet iedereen kan zeggen dat hij in een stadion heeft mogen ballen. Ondanks het verschil in doelpunten, was het een geslaagde wedstrijd. In de kleedkamer werd er gezongen en gejuicht alsof ze zojuist Nederlands kampioen waren geworden.

Maar nu had de trainer het eerste elftal zover weten te krijgen om tegen het huidige D1 team te voetballen. Omdat het verschil uiteraard nog wel erg groot is werd besloten om beide teams op te splitsen. Het werd dus een gemixte wedstrijd en er werd met en tegen elkaar gespeeld. De andere trainer, die tevens in het eerste speelt, had een mooie opstelling voor deze wedstrijd gemaakt. Waarbij gelet werd op diverse zaken zodat de wedstrijd wat eerlijker zou verlopen. Deze formule was succes verzekerd.

Nog één keer werden de tenues uit de kast gehaald zodat de wedstrijd een officieel tintje kreeg. Ook de groenstrook om het veld was aardig gevuld met publiek. Familie, vrienden, trainers en andere spelers kwamen even buurten. Hoewel de bal niet zomaar uit “handen” gegeven werd, want het zijn en blijven voetballers dus werd er echt wel geknokt, was er ook een grote gunfactor. Wat een super leuke wedstrijd om naar te kijken. Na de wedstrijd, die twee keer een half uur duurde, werden er nog wat handen geschud en toen dacht zoonlief dat het voorbij was. Maar niets was minder waar…

De complete groep, inclusief familieleden en vrienden, werd gevraagd nog even te blijven. Er kwam een korte speech over zoonlief, zijn inzet en het feit dat ze hem allemaal zouden gaan missen nu hij definitief de overstap gaat maken naar een andere voetbalclub. Wat volgde waren de nodige tranen. (niet alleen bij hem maar vooral ook bij de moeders en hier en daar een trainer…) Hij kon het zelf nog niet helemaal bevatten. Ontroerd, dat de club dit voor hem geregeld had. Wat een bijzonder mooie avond om zo zes jaar af te sluiten bij de voetbalclub waar je begonnen bent. Toen de tranen gedroogd waren mocht hij nog een aantal cadeaus in ontvangst nemen. Als afsluiting werd er nog een groepsfoto gemaakt met alle spelers en trainers.

Nu heerlijk een aantal weken rust en daarna lekker aan de bak bij zijn nieuwe club, FC Dordrecht. Trainers, spelers van het eerste en de D1, maar ook het bestuur van VV ’s-Gravendeel, bedankt dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt. Niet alleen de kids hebben genoten maar zeker ook de ouders, opa’s, oma’s en andere bezoekers. Dit afscheid zal hem, en ons, nog lang bij blijven!!