Een fractie van een seconde vraag ik mij af waar ik in vredesnaam mee bezig ben. Waarom doe ik dit? Zover van huis, boven op een berg met een plank onder mijn voeten. De heren schieten mij links en rechts met een gangetje van 60 km/ph voorbij. En ik heb lef, maar niet zo veel, dus ga in standje slak naar beneden. Zoveel moeite voor een week actief bezig zijn om vervolgens de komende vier weken nodig te hebben om bij te komen!? Met op sommige afdalingen kramp in de voetjes of slapende tenen. Waarom doe ik mijzelf dit aan? Na deze afdeling stop ik echt! Schiet het door mij heen. Zodra ik een seconde verder ben denk ik daar weer heel anders over. Stoppen? Ben je gek of zo?! Dit is het leukste dat er is!! WOEHOE!! Doen wie als eerste beneden is? Ik in ieder geval niet hihi…
Als je mij 10 jaar geleden had gezegd dat ik een 9 uur durende autorit zou overleven om daarna een paar dagen te gaan snowboarden, had ik je keihard uitgelachen. Bergen, kou en autorijden zijn niet echt mijn ding. Tijden veranderen en mijn mening ook. Het hele jaar kijk ik er naar uit. Naar die ene week in de besneeuwde bergen met familie en vrienden. Het liefst zou ik vaker gaan. Maar dat laten mijn vrije dagen niet toe. Om nog maar te zwijgen 
over die kaal geplukte geldboom. Ook dit jaar hebben we het weer vreselijk getroffen met het weer en de sneeuwcondities. Je raakt er een beetje aan gewend. Blauwe lucht, witte ondergrond en lege pistes zover als je bekrampte voetjes en slapende tenen aan kunnen (dat laatste lag overigens aan mijn te vast gesnoerde nieuwe snowboardschoenen) De langste wachtrij bij de gondel was hooguit vijf minuten.
Soms vind ik het jammer dat ik pas op latere leeftijd heb leren snowboarden. Als ik naar zoonlief kijk dan ben ik wel eens jaloers. Hij maakt optimaal gebruik van ieder stukje besneeuwde berg en springt over iedere heuvel. Hij kent (nog) geen angst. Een van ons twee haalt zijn skipas er in ieder geval drie dubbel 
uit. Ik heb niet zoveel lef en al helemaal niet zo veel snelheid. Aan de andere kant geniet ik er nu veel meer van dan wanneer ik een jaar of 15 zou zijn. Ik kan soms een pauze van een half uur inlassen alleen maar om te kijken. Te kijken naar de mensen op de piste, naar de betoverende witte omgeving. Te kijken naar het dorpje beneden mij dat er zo nep uitziet dat het wel een poster lijkt. Ik ben daar en geniet van alles om mij heen.
Ik weet dat ik nog genoeg te leren heb. Ik sta nog lang niet zo ontspannen op mijn board als ik zou willen. Toch verleg ik ieder jaar mijn grenzen, leer ik bij en heb ik plezier in mijn actieve vakantie. Ik ben zelfs over mijn bospadenfobie heen. Ook dit jaar hebben we weer genoten. We hebben een heerlijke gezellige wintersportweek achter de rug. Veel gelachen, lol gehad en lekker gegeten. De dakkoffer is opgeruimd, de vuile was ligt weer schoon in de kast en de ski’s en het board zijn netjes opgeborgen op zolder. Op naar volgend jaar. Naar weer die ene week in de bergen!
Deborah Hamar 
Heerlijk dat jullie zo genoten hebben!!
Het is je gegund! En de tijd vliegt naarmate je ouder wordt, steeds sneller voorbij…Voor je het weet sta je daar weer op je board te genieten 😉
Eerst even de zomer!! En die mag voorbij gaan als een “slak” hahaha…
Oh absoluut hoor! En sorry voor de slak, maar hij mag ook nog kreupel zijn 😉
😂😂😂 heb ik ook geen probleem mee!!
Super dat jullie er zo van genoten hebben 🙂
Stoer joh! Fijn dat jullie zo genoten hebben. Ik ben ook op latere leeftijd voor het eerst op wintersport gegaan. Eerst skiën waarna ik besloot dat nooit meer te doen (maarja zeg nooit nooit) en daarna snowboarden. Dat vond ik iets fijner, maar nog steeds probeer ik te voorkomen dat we weer op wintersport gaan hahaha. Al die angst…
Oh wat jammer!! (ik moest wel even lachen om je reactie “te voorkomen om weer op wintersport te gaan…”) Met angst op de berg lijkt mij ook vreselijk. En eenmaal begonnen aan een afdaling stop je ook niet zomaar. Zonde van je energie, tijd en geld. Ik heb heel even overwogen om het skiën ook te gaan leren. Omdat het allemaal net wat handiger is met al die liften. Klik klik en je kunt gaan. In plaats van dat gehannes met je bindingen. Maar eigenlijk wil ik ook heel graag beter leren boarden. Dus ik denk dat ik eerst nog wat tijd ga steken in het laatste voordat ik mij aan het skiën ga wagen.
Ik ben een keer meegeweest op wintersport en alleen maar door de bergen gewandeld. In mijn eentje. Wilde echt niet weer die angst op de ski’s Haha. Komt nog een keer een stukje over denk ik. Was heel bijzonder namelijk! Ben benieuwd of jij meer van het skiën of boarden gaat zijn!
ik denk dat ik dat snowboarden wellicht leuker zou vinden dan skiën. Maar ik vrees dat m’n knoken te oud geworden zijn om dat nu nog aan te durven, ook al ben ik niet van wat uitdagende actie bang… 😉
Ja he, dat boarden ziet er toch veel leuker uit haha.
Je kunt er trouwens ook heel goed fietsen (in de zomer dan he!) Ik hoop dit jaar de bergen te zien wanneer ze groen zijn 🙂
Actief bezig op de wintersport is niet mijn ding, lijkt me echt doodeng om van zo’n berg af te suizen maar ik zou er prima een keertje naar toe willen, al was het alleen maar om het sfeertje te proeven en heel veel foto’s te maken!
Ik ben met school ooit één dagje naar de sneeuw geweest (Ardennen) waar ik een middagje ging langlaufen. Toen ik van een hellinkje afging, viel en niet meer overeind kon komen met die gekke ski’s heb ik het er maar bij gelaten. 🙂
Geweldig!! Dat was ook mijn eerste ervaring met de sneeuw. haha. Geef mij maar de zomer riep ik toen. Heb ik overigens ook heel wat jaren vol gehouden. Tot 2010. 🙂
Fijn dat jullie zo genoten hebben! Ik ben ooit één keer op wintersport geweest. Ik vond het zó leuk dat ik mijn gehuurde skischoenen gekocht heb. Die heb ik tien jaar later ongebruikt weggegooid. Nooit meer op wintersport geweest. En nu trekt het me helemaal niet meer. Hoe ouder ik word, hoe meer mijn afkeer voor sneeuw groeit. Brrr! Terwijl ik best weet dat je het helemaal niet koud hebt op wintersport.
Pingback: 2016 in vogelvlucht… | Deborah Hamar