Bij het opruimen van mijn bureau kwam ik een oude agenda tegen. Het was zo’n A4 model met voor iedere dag van de week een vraag. Ik weet nog dat ik hem heel enthousiast bestelde. Want nu had ik altijd inspiratie voor mijn blog. De agenda heb ik welgeteld een hele maand mee op sleeptouw genomen. Daarna verdween hij in mijn bureaula. Want, te groot. Het beantwoorden van de vragen hield na week drie al op.
Maar goed, ik was dus aan het ruimen geslagen en kwam dit boekwerk weer tegen. Ter inspiratie liet ik mijn vingers langs de bladzijdes glijden. Ik stopte halverwege en de vraag van de dag luidde: Waar ben jij helemaal lyrisch over?
Dat is nog eens een leuke vraag om te beantwoorden. Ik ben zo’n beetje lyrisch over alles wat ik doe. Want bijna alles is leuk. Maar er is een onderwerp dat er met kop en schouders boven uitsteekt en dat is de wintersport.
Als zomermens was het niet in mij opgekomen om op wintersport te gaan. Dat gedoe op een koude berg leek mij drie keer niks. Het is mijn tante geweest die met haar liefde voor de sport en de witte bergen mij zover heeft gekregen om met hen mee op wintersport te gaan. Ze was in feite de grondlegger voor deze specifieke week waar ik ieder jaar reikhalzend naar uitkijk. Inmiddels nog meer dan mijn zomervakantie.
Het begint namelijk al met de reis er naar toe. Voor zover ik dit meekrijg, want we reizen ’s nachts. De eerste 800 km is wat saai, maar de laatste 1.5 uur van de reis doet het hem. We zien de zon aan de horizon opkomen. Het landschap veranderd gaandeweg. Van saai grijs asfalt naar witte dekens (als we geluk hebben) langs de weg en bergen. De wetenschap dat we familieleden snel zullen zien gevolgd door een gezamenlijk ontbijt doet de vermoeidheid van de reis tijdelijk vergeten.
Rond 09.00 uur begint ons board en skiavontuur. We gaan vaak in kleinere groepjes uiteen. Zo kan iedereen doen wat ie leuk vind en ontmoeten we elkaar weer aan het begin van de middag om bij een van de vele restaurants op de berg te lunchen. Daarna volgen nog wat afdalingen. Einde van de middag is er tijd voor een gezamenlijke activiteit zoals shoppen, de bierbrouwerij bezoeken, zwemmen of ontspannen in de sauna.
De sfeer is zo anders dan thuis. Zelfs als er in het dal geen sneeuw ligt, alles groen en goed begaanbaar is voelt het anders. De omgeving en de bergen geven mij het gevoel alsof ik daadwerkelijk uit mijn eigen wereld ben gestapt. De witte besneeuwde afdalingen zorgen er voor dat alles er ook nog eens compleet anders uitziet. Het uitzicht vanaf de berg, de dorpjes aan de voet van de berg, de witte boomtoppen… Dat gevoel is magisch. Nergens kan ik zo “ontsnappen” aan mijn leven dan daar. Het is alsof ik een week lang in een bubbel van alleen maar plezier leef. Plezier en lekker eten!!
De lichamelijke inspanning op de berg zorgt ook nog eens voor ontspanning in mijn hoofd. Neem daar de ongedwongenheid met familie, het lekkere eten en leuke dingen doen bij en je snapt waarom ik hier zo lyrisch over ben. Helaas gaat het dit jaar niet door. Maar volgend jaar zijn we zeker weer van de partij.
Deborah Hamar 
Oude agenda’s; ik ga ze allemaal opruimen. Wanneer i het te druk krijg staat en komt er niets meer in mijn agenda. En er in kijken en/of bladeren doe ik ook al niet. Mijn geheugen zorgt er voor dat ik mijn afspraken bijhoud.
Stille groet,
Waar ik helemaal lyrisch over ben? Ik kan zo momenteel in deze lockdown niet iets lyrisch verzinnen, maar ik kan bijvoorbeeld wel helemaal genieten van het zonnetje dat hier nu heerlijk naar binnen schijnt.
Wat een mooie foto’s, ik ben nog nooit op wintersport geweest, niks voor mij. Ik zou zo snel niets weten waar ik echt lyrisch over ben.
Ik kwam een keer een oude agenda van mezelf tegen helemaal volgeplakt met posterren, zo leuk.
hahaha. Ja dat deden we “vroeger” inderdaad. Volgens mij moet ik die ook nog ergens hebben liggen.
Goed te lezen dat je nog steeds dankbaar bent kennis gemaakt te hebben met de wondere wereld van wintersport.
Mooie herinneringen aan jullie eerste keren in de sneeuw 😊
Helaas dit jaar niet, maar des te meer waarderen we het weer als we weer kunnen gaan ☃️🎿
Nou en of 💞 en de eerste keer dacht ik: waar begin ik aan 🙈
Maar inmiddels snap ik je helemaal 🤗🤗
Ik heb niet echt een agenda maar wel een schriftje om vluchtige inspiratie en schetsen in neer te pennen. Ik word lyrisch van mediteren. Mijn hoofd is dan zo leeg dat nadien nieuwe ideeën makkelijker boven komen drijven. En dat is weer goed nieuws voor mijn schriftje want zo raakt ie sneller vol.
Kleine aanvulling: ik schrijf bij elke schets en elk idee de datum. Zo heeft het iets van een agenda of een dagboek.
Het lijkt mij heerlijk om ook eens op wintervakantie te gaan, die sport laat ik dan liever achterwege, maar wandelen en shoppen en gewoonweg genieten van de omgeving lijkt me heerlijk!
Het daar zijn is al fantastisch. Zeker wanneer er een flink pak sneeuw is gevallen. 😍
Ik kan het je aanraden.
Wat heerlijk voor je. En lief van je familie, ik snap wel een beetje hoe fijn dat moet zijn. Op naar volgend jaar!
Lyrisch word ik van mijn elektrische fiets. Ik zie ons alweer op dat fietszadel zitten en overal heen zoeven (die spreekwoordelijke grijze golf). In de buurt (hier hebben we ook heel leuke plekken en fietsroutes) maar zeker ook verder weg (met de auto, fietsen achterop) en vanuit Ergenswijk een route rijden. Een stop voor de koffie, een break voor de lunch, altijd wel een reden voor een cappuccino… ik verheug me al op het voorjaar en de zomer. Koeltasje mee en gaannnnn.
En agenda’s… ik heb ze allemaal nog, vanaf mijn middelbare schooltijd. Kan heel erg van pas komen en het is heel leuk om ze weer eens in te kijken. De crushes die je had (op Hutch van
Starsky en Hutch… google dat maar eens), je cijferlijsten, de roosters, de namen van de docenten en vooral alle versieringen die je in je RIJAM-agenda aanbracht. Ik brandde zelfs de zijkanten van de bladzijdes weg…
Wintersport… ik kan er niet over oordelen maar ik ben bang dat ik meer zomermens ben.
Leuk om te lezen Yvonne!!
Dat het maar weer snel wat warmer met beter (fiets)weer mag worden. Dan kunnen we er weer op uit. 🤗
Wat heerlijk dit soort herinneringen. Ik ben ook echt toe aan een reisje! 🙂
Ik denk dat ik lyrisch ben over hardlopen. Ik ben erg overtuigd van het nut voor zowel lichaam als geest. (P.S. als we elkaar in meerdere threads tegenkomen, zou je dan op verschillende posts op Huisvlijt willen reageren? Ik heb er superveel, dus dat zou niet moeilijk moeten zijn : ) Bedankt alvast!
Ha Nicole, ja zal ik doen 👍🏼👍🏼 En verder helemaal met je eens. Ik vind het zo jammer dat hardlopen door knieblessure niet meer kan. Deed het graag.
Nou, voor ik lyrisch word over sneeuw… maar goed, ieder zijn ding natuurlijk. Je liefde voor de bergen deel ik dan wel, maar in mijn geval graag in de periode van juni tot oktober, dan ben ik lyrisch over hoe mooi Oostenrijk is.
Haha geweldig toch, jij de zomer wij de winter. Ik lees overigens graag bij je mee over jullie bergavonturen en zie daar ook altijd prachtige vergezichten voorbij komen.
Ja waar ben ik lirisch over. Dat is heel gek New York Ik ben de gelukkige die daar al 3 x is geweest en ik hoop nog een 4de keer. Wat een stad echt place to be
Ik had precies hetzelfde. Ik háát sneeuw! Toch ben ik één keer op wintersport geweest. Waarom? Ik was 21. Te bleu nog om te zeggen dat het me niks leek? Of te verliefd op het vriendje van toen (de vader van)? Ik denk het laatste. Ik wilde zó graag bij hem zijn dat ik die sneeuw op de koop toe nam. En ik vond het hartstikke leuk! Toch ben ik daarna nooit meer geweest. Mijn enthousiasme is inmiddels weggeebt. Die foto zijn trouwens wel een feest om te zien.
Ik zou eigenlijk niet direct weten waar ik lyrische over zou kunnen zijn. Ik ben totaal geen wintersport liefhebber. Wel om te wandelen maar skiën enzo is totaal mijn ding niet. Mijn vriend daarentegen is er gek op
Waar ik lyrisch van word? Momenteel vrij weinig moet ik je zeggen. Ik kijk in ieder geval enorm uit naar de zomer. De lichtheid en luchtigheid die het seizoen met zich meebrengt. Zon, het warme gevoel op je huid. Dat mis ik enorm. Het zorgt ervoor dat het allemaal niet zo erg lijkt als het is op de een of andere manier. Zelf ben ik anti-wintersport (sorry). Ik heb het wel twee keer gedaan. Bij de eerste keer meteen mijn knie verdraaid bij een val, waardoor ik jaren later ben geopereerd. Ik moet bekennen dat ik toen eigenlijk meteen klaar was (sporten en dansen zijn heel belangrijk voor mij. Dus ik wilde geen risico meer lopen. Daarbij houd ik niet van de kou en eigenlijk ook niet echt van de sfeer van de wintersport. Dat is totaal anders dan bij mijn man overigens). Ik heb het nog wel een tweede keer geprobeerd, maar het is het echt niet voor mij…
Waar word ik lyrisch van? Een dierbare foto of een muziekje wat me helemaal terugbrengt in een ver weggestopte herinnering die dan opeens weer springlevend wordt….
Lyrisch mwah m’n katten, fotografie en boeken. Dat m’n kleine kater zo’n snoes is en zich zo lekker heeft aangepast aan alles.
Ik moet trouwens niet aan wintersport denken, maar daar op een veilige manier fotograferen dat zou ik nog graag eens willen. Wat een prachtige omgeving.
Pingback: De verwonderingen van januari… | Deborah Hamar