We zijn niet de enige die besloten hebben om nog een rondje te gaan varen. Her en der horen we gepraat en gelach. Er klinkt wat gespetter met water maar verder is het stil. In de haven zelf is het redelijk rustig. De eerste boten staan zelfs al op de kant. Het zonnetje is in kracht afgenomen, maar ze doet nog flink haar best om de herfst op afstand te houden. Het water is als een spiegel zo glad. Ideaal voor een heerlijke wakeboardsesh. Maar de thermometer geeft aan dat het water niet warmer is dan 17 graden. Iets te koud voor mij. Vandaag is onze laatste vaart van het jaar en Draak mag gezellig mee.

Onze Belgische buren zijn dit weekend een nachtje overgebleven op de boot. Waarschijnlijk net wakker want ze zien er nogal slaperig uit als we ze ontbijtend op hun boot aantreffen. Aan boord zet ik Draak over van zijn reistas naar zijn bench. Daarin heeft hij meer bewegingsruimte, kan hij zich vasthouden als hij plots “zeepoten” krijgt en kan hij ook nog lekker klimmen en klauteren. We besluiten niet direct weg te gaan maar eerst nog even te genieten van de rust die overal op deze plek lijkt te hangen. Met een bak koffie in de ene hand en een koek in de andere laat ik mijn gezicht verwarmen door de zon. Ik word plots overvallen door een loom en tevreden zondagsgevoel en dat terwijl het zaterdag is.

Draak heeft zijn oog laten vallen op mijn koek en laat merken dat hij ook bij het reisgezelschap hoort. Vanaf dat moment is het gedaan met de rust. Al snel hierna gaan de trossen los en varen we uit. Draak heeft het hoogste woord. Iedere boot die wij zwaaiend passeren wordt door hem begroet met een “HALLO!”. De zeeverkenners zijn ook met een aantal groepen op het water. Er wordt gelachen en gezongen. Als het warmer zou zijn weet ik zeker dat er ook gezwommen zou worden. We varen op ons gemak naar één van de aanlegsteigers midden in het water, die bij goed weer altijd bezet zijn. Al twee keer op rij hebben we geluk. Vorige week was de laatste vrij en vandaag de eerste.

Als de motor zwijgt daalt er weer een diepe rust neer. Het enige dat we horen is het ruisen van de bomen, gekwetter van de vogels en uiteraard onze Draak. We besluiten eerst meer eens lekker in het zonnetje plaats te nemen. Gewoon even helemaal niks. Draak past prima met bench en al achter op het zwemplateau. Vanaf hier kunnen we alles op het water gade slaan. We lunchen rond 13.00 uur. Vriendlief besluit het één en ander nog even te gaan boenen voor de winterstop. Ik schuif Draak, met een stuk fruit in zijn bakkes, in de schaduw en duik zelf met een boek op de bank. De laatste dag maar het voelt als het begin van een vakantie.

Op de terugweg zitten we op het voordek en Draak vind het prachtig. Uiteraard komen we veel later dan gepland, bruiner en uitgewaaid, aan in de haven. Als een tornado gaan we door en over de boot zodat hij redelijk winter-klaar is en slepen zes tassen met spullen terug naar de auto. Ik kan niet anders zeggen, dit was een heerlijke afsluiting van een prachtig vaarseizoen.

⚓️⚓️⚓️