Week 1…

De laatste dag van het jaar breekt aan op het moment dat de wekker afgaat. Wat een herrie zo op de vroege ochtend. Mijn dag begint goed. Not!! Ik word met koppijn achter mijn ogen wakker. Alsof iemand vanachter uit mijn schedel met een hamer mijn oogballen er uit wil slaan. Ja, deze beschrijving dekt de lading wel. En dan moet oudejaarsavond nog beginnen. Ik heb drie kwartier nodig om mijn ochtendroutine af te werken en ben tegen 08.00 uur, als eerste, op het werk. Drie kwart van de Nederlandse bevolking is vandaag vrij. Zo ook al mijn klanten. Wat ik op het werk doe is mij een raadsel. Maar de baas wil nu eenmaal dat er een paar collega’s aanwezig zijn. 

Met het laatste is zo’n beetje alles wel gezegd. Al het werk is afgehandeld en de bureau’s zijn “schoon”. Klaar voor het nieuwe jaar. Halverwege de ochtend komen er oliebollen op tafel. Dus ontbijt ik met een bol en een bak thee. Mik er direct een aspro achteraan. Langzaam word ik weer een beetje mens. Na een gezellige middag kletsen met collega’s is het dan eindelijk tijd om naar huis te gaan. Daar wachten nog de nodige klusjes, zoals een spoedbezoek aan Poownie. Na het eten vertrekken we richting mijn oom en tante in Schiedam om met hen het nieuwe jaar in de luiden. 

Het gaat bij ons in de wijk al aardig los met vuurwerk maar eenmaal in Schiedam lijkt het wel of het nieuwe jaar zojuist is ingegaan. Als ik op de klok kijk zie ik dat het pas 20.00 uur is. We hebben een super gezellige avond met lekkere hapjes. En liggen in een deuk om hond Brutus, die met zijn mega verschijnen maar zachte karakter voor hilarische momenten zorgt. Veel te laat lig ik in bed en kom daardoor ook veel te laat mijn bed weer uit. Moet kunnen voor een keer. De aller eerste dag van het nieuwe jaar besluit ik luierend door te komen. Tussendoor plan ik nog een bezoek aan Poownie. 

Bij thuiskomst zie ik dat de staatsloterij ons niets heeft opgeleverd. Ik had zoveel plannen met dat geld, maar helaas. Dat betekent dat we er weer voor zullen moeten werken. De volgende dag gaat de wekker in alle vroegte voor een nieuwe werkdag. Ook deze twee dagen valt er nog niet veel te beleven en heb ik op een makkelijke manier de eerste knaken van het jaar verdiend. 

Wat ben ik blij als het weekend aanbreekt. Nu heb ik tijd om mijn creatieve skills onder het stof vandaan te halen. Want het presentje voor Zus, die volgende week jarig is, ligt te wachten om in elkaar gezet te worden. Het hele idee speelt al dagen door mijn hoofd maar nu kan ik een start maken met de uitwerking hiervan. Alleen al het plezier dat ik hieraan beleef is hopelijk een voorbode voor de rest van het cadeau. Stiekem kan ik niet wachten om het haar te geven. Een volgend log meer hierover… 

We eindigen de zaterdag bij mijn schoonouders. Waar we traditiegetrouw proosten met een nieuwjaarsborrel. Gevolgd door een lopend buffet en een gezellige avond. Terugkijkend op de eerste vijf dagen kan ik zeggen dat het jaar voor mij alvast goed begonnen is. En die van jullie? 

 

 

***

Afgelopen week…

Het is maandagmorgen als mijn wekker afgaat. Na drie gebroken nachten sleep ik mijzelf naar de badkamer. Met ogen op steeltjes en flinke wallen eronder staar ik naar mijzelf in de spiegel. Ik zie er op zijn zachts gezegd niet uit. Het voelt alsof ik een week onafgebroken nachtdienst heb gehad. En verlang nu alweer naar mijn overheerlijke warme, zachte, wollige bedje. Om direct weer naar dromenland afgevoerd te worden zodra mijn hoofd het donzige kussen raakt. Voor het eerst in acht jaar tijd ga ik met lichte tegenzin naar mijn werk. Ik wist vrijdag al dat het deze week extreem druk zou gaan worden. Maar daar kon ik vrijdagmiddag om 1700 uur niks mee. Dus dat gevoel heb ik twee dagen los gelaten, om het vandaag ten volle tot mij door te laten dringen…

Nog voor ik mij goed en wel geïnstalleerd heb op mijn werkplek weet ik ook dat mijn concentratievermogen die dag niet groot zal zijn. Dat blijkt wel als ik bij iedere opdracht die ik afhandel mij afvraag wat ik in vredesnaam aan het doen ben. Als iedereen met lunchpauze is geweest, staar ik naar de klok met de vraag hoe het toch kan dat het al 14.00 uur is. De tijd glijdt als zand door mijn handen. Ik ben met 101 dingen bezig geweest en tegelijkertijd kan ik niet benoemen wat ik allemaal gedaan heb. De tijd gaat snel, te snel. Door mijn vermoeidheid loop ik achter alle feiten aan en dat is dubbel zo frustrerend.

Als ik iets vroeger dan anders mijn bedje weer in stap ben ik de drukte van die dag heel snel vergeten. Op het moment dat ik mijn ogen sluit prikken ze nog even na. Het kost mij moeite om ze ontspannen dicht te houden. Ze hebben teveel prikkels moeten doorstaan. Maar al snel voel ik een rust over mij heen dalen. Weet je hoe lekker het is als je beseft dat je lichaam op het punt staat om naar dromenland over te stappen? Ken je dat? Je ademhaling wordt langzamer en je voelt je gewichtsloos, alsof je aan het zweven bent. Zodra ik mij hier aan over geef ben ik weg. Ik word pas wakker wanneer mijn wekker bruut in mijn linker oor staat te tetteren…

De uren regen zich aaneen tot dagen en de dagen werden een volle drukke werkweek. Het was echt aanpoten, lange dagen, korte avonden en voor mijn gevoel nog kortere nachten. Niet alleen voor mij want ook vriendlief en Uk waren druk. Een ouderavond op school, voetbalwedstrijd van de KNVB, training bij FC Dordrecht en een training op de eigen club. Zelf werkte ik mij nog even in het vuil bij Poownie om daarna rond 21.30 uur uitgeblust op de bank te belanden. De vrijdag was onze eerste avond zonder afspraken. Niemand de deur uit en na het eten heerlijk met zijn drietjes op de bank. Deze avond geen voetbal, geen werk en geen paard. Wat was ik blij dat het weekend was begonnen en deze week was afgelopen…

Fijn weekend allemaal!!