Het is nog donker als ik slaperig mijn ogen open. Even ben ik in de war. Waar ben ik? Dan dringt het langzaam tot mij door dat ik in mijn eigen kamer en in mijn eigen bed lig. Alles wat ik zo even hiervoor heb meegemaakt blijkt een droom. Die droom was zo levensecht, de kleuren waren zo scherp, de beelden zo duidelijk en de geluiden zo helder, dat ik een steek van verdriet door mij heen voel trekken. Ik draai mij om en probeer, tegen beter weten in, de droombeelden opnieuw op te roepen. Ik wil terug en mij weer onderdompelen in een wereld die niet langer meer van mij is.
Wanneer de wekker gaat ben ik moe en geïrriteerd. Meestal vervaagd een droom zodra ik wakker word. Maar dit keer niet. Hij staat op mijn netvlies gebrand en heeft zich in ieder cel van mijn hersens gevestigd alsof het echt gebeurd is. Dit zijn van die dromen die emotioneel slopend zijn maar waar ik tegelijkertijd niet van wil ontwaken. Zodra ik mijn bed uit stap word ik overvallen door een gevoel van gemis en verdriet. Het gevoel is, net als de droom, zo sterk dat ik hier de rest van de dag last van heb. Het is gelukkig niet schrijnend meer, zoals een paar jaar geleden. Maar het schuurt nog wel degelijk!
Dromen over mijn overleden familieleden en dan met name mijn ouders is iets dat mij de laatste tijd nogal bezig houd. Zo ook de droom van afgelopen nacht. Hij ging over mijn moeder. Ze belde mij op en we hadden een heel geanimeerd gesprek. We moesten alle twee lachen om onbenullige dingen. Spraken over koetjes en kalfjes. Zaken die er eigenlijk niet toe doen. Toen de batterij van mijn telefoon bijna leeg was begon ik als een gek heen en weer te rennen opzoek naar mijn oplader. Ik raakte zelfs in paniek toen ik hem niet kon vinden. Mijn moeder zei mij rustig te blijven. “Die telefoon is enkel een metafoor, een middel om je duidelijk te maken dat ik met je communiceer. Maar feitelijk spreek ik met je van binnen uit. Leg je mobiel eens weg dan zie je wat ik bedoel!” Niet geheel op mijn gemak deed ik wat ze zei. En nog steeds stond ik in verbinding met mijn moeder.
Bij het ontwaken was dus mijn eerste gedachte dat het contact met mijn moeder weer verbroken was. Terwijl ik haar nog zoveel had willen vragen en had willen vertellen in plaats van die stomme “koetjes & kalfjes”. Iedere keer dat zelfde gevoel is slopend. Dit maakte mij lichtelijk geïrriteerd. Toen ik mijn droom nog eens de revue liet passeren borrelde er opeens een heel ander gevoel in mij op. Het duurde even voor ik besefte wat ze tegen mij gezegd heeft. Maar vooral wat ze mij heeft laten doen. Het gevoel van in mijn droom kwam terug en mijn irritatie maakte langzaam plaats voor blijdschap. Mijn moeder gaf mij een boodschap mee. Het feit dat we nog steeds verbonden zijn maar dan op een heel andere manier geeft een soort van rust. Die onzichtbare navelstreng is er nog steeds. Als ik haar roep is het haar stem die ik van binnen hoor.
~omdat ik je mis~
Deborah Hamar 
Dat is zo mooi verwoord onzichtbare navelstreng ik droom ook vaak over mijn moeder en mis haar ook dagelijks.
Weet het aanvoelt om nog zoveel te willen vragen en zeggen.
Vaak voel ik haar aanwezigheid dicht bij en dan weet ik dat zij bij mij is
Dank je wel voor je reactie Ellymay 🤗
Fijn dat je tot deze conclusie bent gekomen.
Geniet daar maar elke dag van.
Vriendelijke groet,
Mooi blog ❤
Fijn je conclusie. Mooi…
Ik herken het wel om te dromen over mensen die zijn overleden. Wel verdrietig dat je je moeder moet missen!
Ik vind het altijd als een cadeautje als ik van mensen droom die er niet langer zijn. Mijn moeder heeft me zo ooit eens een boodschap doorgegeven, nl dat ik niet zo streng moest zijn voor mezelf en anderen. En van mijn groottante kreeg ik te horen dat het ok was om haar huis te laten afbreken. Het gaf me rust. Al zou ik natuurlijk veel en veel liever gewoon nog kunnen bellen.
Wauw!! Wat een mooie reactie heb je achter gelaten. Fijn te lezen dat er meer mensen zijn die dit zo ervaren. Dank je wel!!
wat heb je dat mooi geschreven!
Wat een mooie blog! De mensen die om ons geven zitten diep in ons. Bijzonder dat je zulke dromen hebt.
Wauw. Ik word er een beetje verdrietig van. Wat naar dat je ouders zijn overleden, ik kan me dat niet eens voorstellen… gek he, zulke dromen, ik heb ze ook weleens, maar dan van mijn overleden oma en honden. Soms weet ik zelfs dat het een droom is en probeer ik elk moment mee te pakken. Mooi, maar het blijf ook wel hangen de hele dag daarna.
Wat een mooie blog! Gelukkig heb ik heel weinig naasten van me verloren en ik weet dat het er ooit aan komt. Ik hoop dat ik op zo’n manier ook in verbinding met ze kan staan. Veel liefs xx
Wat heb je dit mooi opgeschreven! Ik ben hier ook verschrikkelijk bang voor dat het moment komt dat je zonder ouders moet leven…
Onze dierbaren leven allen verder in ons hart.
Ik heb gelijkaardige dromen gehad over mijn grootvader. Hoewel ik niet zo’n speciale band met hem had (meer met mijn grootmoeder) heeft hij me na zijn dood vaak achtervolgd in mijn dromen. En ik weet dat hij daarmee boodschappen aan mij doorgaf. Boodschappen waar ik nu nog heel veel aan heb.
Hoewel de dood van een ouder nooit opweegt tegen de dood van een grootouder, kan ik me ergens wel inleven in jouw gevoel. Jouw moeder bracht je een prachtige boodschap, lieverd. En ik hoop dat ze nu in je hart nog duidelijker mag verder leven.
Dank je wel Saar, voor je mooie reactie 💞.
Wat bijzonder he! Ik heb het ook… Ik zie ook dingen die er niet zijn en heb vaak een hele gedetailleerde déjàvu. Helaas heb ik het ook al 2x gehad dat ik droomde dat iemand overleden was en ik de volgende dag ook echt dat bericht kreeg. Niet zo leuk dus! Daar ben ik wel bang voor.
Dank voor je mooie reactie. Dat klinkt voor mij ook heel bekend. Sommige “dromen”/nachtmerrie is misschien een beter woord, zijn ook bij mij uitgekomen. Dat maakt het soms wel een beetje eng.
Wat mooi dat je in je dromen toch nog boodschappen doorkrijgt van overledenen die je liefhebt.
Mooi geschreven. Wat bijzonder dat je zulke dromen hebt.
https://dhini.nl
Natuurlijk eerst Mn traantjes gedroogd, het gekke is … het is een droom … maar toch is het geen droom.. het was het contact met je lieve moeder … gewoon om even te melden dat ze ondanks ze er niet meer is … nog altijd aanwezig is.. heel vreemd dat moment … maar het geef je kracht en op een of andere manier van binnen maakt het je die dag “ happy”
Dank je wel Janet, voor je lieve reactie 💞
Kippenvel als ik dit lees… Maar wat een prachtige Conclusie heb je getrokken deze droom. En dat is de enige juiste conclusie! Ik hoop dat je nog heel veel dromen mag hebben over deze verbintenis met je moeder die voor altijd is ❤️
Wat super mooi geschreven! ❤️
Wat bijzonder dat je zulke dromen hebt. Ik vind dat je mooi geschreven hebt.
Jeetje, ik heb de tranen in mijn ogen staan. Ik heb onlangs mijn moeder verloren. Ineens, onverwacht en binnen een heel kort tijdsbestek. Toch blijf ook ik geloven dat ze altijd in mijn hart is en blijft. Tijdens onze vakantie een paar weken geleden kwam ik ‘in contact’ met een duif die vlak voor onze kamer in een boom zat te broeden. We hebben oprecht gecommuniceerd (ik praatte, zij leek te antwoorden door steeds te kijken en met haar oogjes te knijpen en knipperen) waardoor ik echt mijn moeder voelde. Heel vaag waarschijnlijk voor anderen om te lezen, maar mij gaf het een heel fijn gevoel.
Ha Rory.
Dank voor je uitgebreide en mooie reactie. Wat erg te vernemen dat je moeder is overleden. Je komt op mij in ieder geval niet vaag over. In tegendeel. Ik snap wat je hebt moeten doorstaan en kan mij heel goed voorstellen wat een troost jij hebt kunnen putten uit het contact met deze duif. De momenten daarna maken het verdriet iets lichter…
Wat mooi geschreven. En natuurlijk is het ook zo.
Oh wauw echt heel bijzonder, heel erg mooi geschreven!
Dank je wel!!
Pingback: Van begin tot het einde… | Deborah Hamar
Wonderlijk hoe dromen werken. Ik heb wel eens gelezen van een weduwe die zei dat ze haar man nog meer verloor toen hij ook in haar dromen dood was. In het begin leefde hij daarin nog wel.
Aaaah wat verdrietig 🥺