Zo, nu de festiviteiten van de decembermaand achter de rug zijn kan het “gewone” leven weer beginnen. Hoewel, wat is gewoon tegenwoordig nog!? In ieder geval ga ik weer over op de orde van de dag. Wat gelijk staat aan een beetje regelmaat, orde en het normale huishoudelijke werk. Maar voor ik dat doe blik ik nog wel even terug naar onze oudejaarsavond en de overgang naar het nieuwe jaar. We waren uitgenodigd bij mijn nichtje en neef thuis, waar we een avond met familieleden en vrienden hebben doorgebracht. Er stond een tafel met heel veel lekkers en (ook gezonde) hapjes. Er was geheel in style van mijn nichtje, een pubquiz georganiseerd en verder was het vooral een gezellig samenzijn waarbij we met elkaar de laatste uren van het jaar hebben doorgebracht. Daarna was er champagne, zelfgemaakte oliebollen, vuurwerk en de start van een gloed nieuw jaar.
Niet al te laat doken we ons bed in. De eerste (werk)momenten van het jaar hebben zich weer aangeboden en zoals ik al aangaf vind ik het erg fijn om over te stappen naar orde en regelmaat. Daarnaast keek ik alweer een paar dagen uit om mij bezig te houden met goede gewoontes, bewegen, bloggen en terug naar de dagelijkse realiteit van het poetsen en schoonmaken van het huis. Hoewel dat laatste niet zozeer op mijn yippie-ayee lijst staat maar toch wel gedaan moet worden. Het begon met het opruimen van de kerstspullen en daarna toch echt wat van de huishoudelijke taken. De vuile was draait zich immers niet vanzelf…
En dus sta ik nu boven verschillende kledingstukken van zoonlief, die ik wonderbaarlijk al een paar dagen niet in persoon gezien heb. De stapel vuile was heeft ie wel mooi laten groeien… In deze berg, die voornamelijk uit zwart en wit bestaat, kom ik zijn werk- en sportshirts tegen. Hij is al zeker twee weken vrij. De vraag wanner ie die dan aan heeft gehad blijft nog even onbeantwoord. Ik hamer er op dat alles uit jas-en broekzakken gehaald moet worden. Dat blijft toch een lastig dingetje. Uit ervaring weet ik dat het beter is om alle zakken dan zelf nogmaals te controleren. Ik ben zuinig op mijn hardwerkende machine. Heb hem, zeker met zoonlief in huis, immers vaak genoeg nodig.
Het is direct bij de eerste hoodie al raak. Ik haal een pasje uit een van zijn zakken. Geen idee waarvan. Uit een broekzak haal ik losgeld en een muntje van een bar. Uit zijn werkbroek haal ik diverse schroefjes, een boordje, een magneetje en een fineliner. Wat doet dat in vredesnaam allemaal in je broekzak? Deze zouden, als het aan hem zou liggen, allemaal meegewassen worden.
Ik verzamel sinds enige tijd alles wat ik uit zijn kledingstukken haal. De verzameling “gevonden voorwerpen” wordt alsmaar groter. Ook de spaarpot die ik voor de grap op zijn kamer heb gezet vult zich wekelijks met kleingeld. Wat op zich dan wel weer handig is, maar niet helemaal bedoeld. De regel: ligt het niet in de wasmand, dan wordt het niet gewassen, gaan we dit jaar maar uitbreiden. Ik weet niet of zoonlief al goede voornemens had. Bij deze heb ik er één voor hem verzonnen.
Deborah Hamar 