Tagarchief: feest

Trick or treat…

Posted on by

“Nou, ppfff, ik heb eigenlijk helemaal geen zin!” Zegt schoondochter als we vragen of ze klaar is voor het weekend. Ik moet lachen. Want Zoonlief zei eerder op de dag precies het zelfde. “Maar waarom gaan jullie dan?” Is mijn vraag. “Ja, iets met bezweken door de groepsdruk en we hadden nu al eenmaal kaartjes.” En die kaartjes kosten geld, heel wat geld. Zonde om dan toch niet te gaan. “Joh, als je er eenmaal bent, dan is het vast heel leuk!” Zeg ik. “Weet je, ik hou helemaal niet van spookhuizen en clowns!” Zegt ze voor ze haar spullen pakt en samen met zoonlief richting pretpark vertrekt. Ik schiet in de lach. Ik deed vroeger een moord voor dit soort Halloween feesten. Sterker nog, in mijn tijd was er geen Walibi Frightnight, spook wandeltochten of griezelfeesten. Dus ik organiseerde er gewoon zelf een. 

De locatie was vrij snel gekozen. Het afgelegen eiland waar Poownie (toen ter tijd) woonde. Een eiland tussen de Noord en de Rietbaan waar je alleen kon komen door met een roeiboot over te varen. Zonder stroom met alleen maar lampionnen, kaarsen en een echt kampvuur zou dit de ideale locatie zijn voor een horrorfeest. Heel voorzichtig vroeg ik de staleigenaar of ik bij Poownie “thuis” een feestje mocht geven met als thema: Halloween. De hele entourage, muziek en alle feestelijke hapjes zou ik zelf verzorgen. 

Uiteraard was er een dresscode: Verkleden in iets griezeligs anders kon “Charon” je niet over de Styx heen zetten en zou je dus nooit aankomen in het rijk der doden. Je zou gedoomd zijn om eeuwig te dolen aan de oever van de rivier. Nu moet je er natuurlijk niet aan denken om je daar te begeven. Maar toen… Oh wat een lol hebben we gehad. Ik denk stiekem dat de voorbereidingen het leukste van allemaal waren. 

Samen met een klasgenoot maakten ik (bijna) levensechte grafstenen, twee manshoge galgen waar we een half afgefikte stropop met tuinbroek in hadden opgehangen en de weg vanaf waar “Charon” ons afzette tot aan de feestlocatie, wat nog een paar honderd meter wandelen was, hadden we lakens met spook-ballonnen tussen de bomen opgehangen. De muziek had ik weken van te voren al met zorg samengesteld. Spotify was er toen nog niet en JBL draadloze muziekboxen hadden we al helemaal niet. Maar mijn oldschool cassetterecorder met batterijen heeft het hele feest dienst gedaan. 

Mijn moeder maakte van een overgebleven stuk gordijn een monnikenhabijt compleet met kap. Ik schminkte mijn gezicht spierwit met zwarte ogen. Door alle rook van het kampvuur zouden mijn oogbollen vanzelf bloeddoorlopen raken. Verder liep er nog een Dracula, een paar vampieren, heksen en een zwikkie spoken rond. Iedereen hield zich netjes aan het verzoek om verkleed te komen. Het feest duurde tot laat in de nacht en als je wilde blijven slapen moest je wel zelf een tent meenemen.   

Om onze energievoorraad op pijl te houden hadden we bergen met snoep, chips en uiteraard marshmallows voor boven het kampvuur. Als ontbijt hadden we ongetwijfeld de leftovers van de nacht. We hadden er nog een dagtaak aan om de schmink van ons gezicht te krijgen en het complete decor weer op te ruimen. Maar zelfs meer dan 25 jaar na dato kan ik mij het plezier van dit feest nog heel goed voor de geest halen.

Charon the Ferryman…

Celebrate Good Times…

Posted on by

Al vroeg in het jaar kreeg ik een uitnodiging van Sis. “Hou deze datum vrij in je agenda. Heb een feestje van mijn werk, dus als je het leuk vind om mee te gaan?!” Inmiddels weet ik dat Boskalis flink uit kan pakken als het om feestjes gaat. Neem nou alleen al het introduceren van een nieuw vlaggenschip. Dat hebben ze niet 1 maar 2 keer gedaan. (Bokalift 1 & 2) Waarbij we een rondleiding en uitleg over de boten kregen. De inwendige mens werd goed voorzien en er kon ook nog gedanst worden op het dek. En dan het giga grote feest 1,5 jaar terug in Ahoy. Waarbij er van alles te beleven viel en er volop te eten en drinken was. Met als grootste klapstuk het optreden van oa de Dirty Daddies en Waylon. Super lief dat sis aan haar zus denkt in plaats van een van haar vrienden mee te vragen. Ik kladderde de datum in mijn agenda en omcirkelde het nog eens grondig zodat ik het zeker weten niet kon vergeten. “Yes, count me in!” Was mijn antwoord. 

VOok dit keer zou het feest in Ahoy gehouden worden. Boskalis hield de feestgangers al die tijd goed op te hoogte met een eigen app. Daar stond de eerste paar weken natuurlijk niet zo heel veel in. Maar gaandeweg werd de app gevuld met berichtjes. Zo konden medewerkers zich opgeven om zelf een muziekaal optreden te geven. Speciaal voor mensen die altijd al eens in Ahoy hadden willen optreden… Er werd zelfs een heuse promo voor opgenomen. De weken daarop volgende de line-up, waarvan een hoop namen mij niets zeiden, behalve de tribute bands van the Rolling Stones, Queen en U2. Niet veel later verscheen er een plattegrond zodat zichtbaar werd wat er naast alle optredens nog meer te doen was. 

Op de dag van het feest appt Sis mij: “Check de app!!” Direct zie ik dat er op de plattegrond nog wat entertainment is bijgeplaatst en dat er een 3e zaal is toegevoegd. Het laatste uur is gereserveerd voor niemand minder dan Racoon!! Op de heenweg pikken we nog snel even een collega en diens vrouw op om daarna in versnelling 6 naar Ahoy te crossen. De deuren zijn reeds geopend en er heerst al een gezellig bedrijvigheid rondom de ingang. Dit beloofde uiteraard weer een spetterende avond te worden.

We zijn de drempel nog niet over of de indrukken komen je vanuit alle hoeken tegemoet. De collega’s zeggen we gedag en besluiten rechts achteraan te starten met onze ontdekkingstocht. Al lopende komen we de complete wereldkeuken tegen waar naar harte lust gegeten kan worden. Echt voor ieder wat wils. Overal staan barretjes waar onbeperkt “drank” geschonken wordt. Tevens zijn er cocktailbars en is er een candy hoek waar de Jamin en ijsco verkoper jaloers op zouden zijn. 

We slalommen tussen alle feestende mensen door en begeven ons van podium naar podium. Dansen hier, eten daar, praten wat bij en drinken wat om daarna opnieuw te beginnen. We wagen een gokje in de arcadehal en doen mee met de kamelen race. Om 22.45 uur is het zover. We begeven ons naar het nieuwe podium en sluiten de avond af door luidkeels mee te zingen met Racoon. Het was een super leuke avond. De spierpijn en schorre stem nemen we de volgende dag voor lief. 

Gefeliciteerd…

Posted on by

In Café ’t Hemeltje is het waarschijnlijk afgeladen en stampers vol. Er zijn immer al voldoende mensen van ons heen gegaan om een stamkroeg te vullen. Ze zeggen dat je in de hemel niet ouder wordt. Toch geloof ik graag dat ze daar de slingers en ballonnen ophangen. En dat er een grote taart voor je is gebakken. Speciaal en helemaal ter ere van jou. Ik weet ook zeker dat Oma de hele dag in de keuken heeft gestaan om allemaal lekkere Indische hapjes te maken. Want een feest zonder eten is volgens onze familie nu eenmaal geen feest.

En weet je pa, ik zie jou al achter de draaitafels staan waar jij, heel toepasselijk, “Stayin’ Alive” uit de boxen laat schallen. Uiteraard in jou veel te grote witte engelen gewaad maar wel met feestmuts op. Want zo ben je dan ook wel weer. Als er dan een reden is voor feest en het is ook nog eens jouw feest, ga dan maar lekker los.

Ik ga er gewoon vanuit dat er in de hemel ook feest gevierd wordt. Dat het daar heel gezellig is. Dat iedereen daar los gaat op zijn en haar favoriete muziek. Dat iedereen “dronken” wordt van al het goddelijke drank dat vanuit de hemelse champagnetoren naar beneden druppelt. Dat iedereen zich misselijk eet aan alle heerlijke hapjes. En dat ze, heel misschien, zullen toasten op ons, zoals wij hier toasten op jou.

Gefeliciteerd pa 💞

Visit the transition!

Posted on by

Zoals er dit keer op de uitnodiging vermeld stond. Of we weer gezellig met zus mee wilden, bootje kijken. Als zus dit vraagt weet ik inmiddels dat we niet naar zomaar een lullig bootje gaan kijken. Nee, een bezoek aan een van “haar” boten betekend een bezoek aan een groot zwaar kraanschip. De nieuwste en tevens grootste aanwinst van Boskalis. De Bokalift 2. In 2018 schreef ik al over ons bezoek aan de Bokalift 1. De Bokalift 1 wordt vooral ingezet in de offshore-industrie. Met name voor het vervoer van zwaar transport en/of olieplatformen. Een deel van het schip kunnen ze laten zakken zodat het dek onderwater staat. De lading kan er dan zo opgeschoven worden.

Met de komst van de windmolenparken op zee, waar de Bokalift ook haar aandeel in heeft, bleek 1 Bokalift niet meer voldoende. Ze kreeg er een zusje bij. Net als bij de Bokalift 1 is er een bestaand schip omgebouwd tot een nieuw kraanschip. De boot, oorspronkelijk uit 2000, is in 2019 naar Kroatië gevaren om daar het dek leeg te halen. In 2020 is in Dubai begonnen met de echte grote verbouwing. Er kwamen 9000 ton stalen blokken aan beide kanten van het schip bij zodat de stabiliteit vergroot zou worden. Bokalift 2 werd geboren. In China werd de gigantisch hoge kraan bevestigd, die in Singapore getest mocht worden. Daarna voer ze naar Rotterdam.

Dit schip heeft een dekoppervlak van 7500 m2 en een kraan met een hijsvermogen van 4000 ton! De kraan kan ruim 100 meter hoog hijsen. Niet zomaar een bootje dus. Die wilde ik wel eens in het echt zien. Met zijn mega grote lengte past hij niet zomaar in elke haven. Ook moest er in Rotterdam nog eea aan de boot worden toegevoegd. Dus lag ze voor anker bij Mammoet in Vlaardingen. Daar werd tevens de mogelijkheid geboden om dit schip te komen bekijken. 

Het bezoek begon op zijn Boskalis. Met een plein vol eet- en drinkstandjes. Je laten fotograferen bij een greenscreen. De film van het ontstaan van de Bokalift 2 bekijken of een overheerlijke koffie halen bij een van de baristabarren op wielen. Met onze buiken gevuld liepen we over de kade naar het bakbeest aan het einde van de steiger.

Daar moesten we eerst een stelling beklimmen om überhaupt aan boord te kunnen. Eenmaal bovenaan was pas goed te zien hoe hoog we zaten. De echte klim moest nog beginnen. De tour bracht ons door nauwe gangetjes, hoger en hoger richting de brug. Overal stonden mensen om uitleg te geven of kon je informatie inwinnen via de speciaal daarvoor opgehangen borden. Terug naar beneden liepen we langs één van de vele hutten van de 150 bemanningsleden die dit schip kan huisvesten. We liepen door de ziekenboeg, langs de sportschool, de relaxruimte en uiteindelijk waren we op het dek met zijn vele kranen en machines. Pas als je er naast staat is te zien hoe groot alles werkelijk is.

De Bokalift 2 is niet alleen in gebruik voor het plaatsen van windturbineparken. Het kan ook ingezet worden voor ontmantelings- en bergwerkzaamheden. Iets wat Boskalis ook heel goed kan (oa Sueskanaal) Hoewel ik niet werkzaam ben bij Boskalis voelde ik wel een plaatsvervangende trots bij het zien van weer zo’n mega groot project. Al met al was het een leerzame en indrukwekkende dag. 

*Bronnen: Vesselfinder/Boskalis

Party time…

Posted on by

Januari een depressieve maand? Niet voor mij. De maand stond in het teken van feestjes. Het is lang geleden dat ik er zoveel heb bijgewoond of heb meegevierd.

Het begon met een gezellige high tea in het tuincentrum een stad verderop. Dit feestje was voor mijn zus die als eerste jarig was deze maand. Het weer was troosteloos. De wind sloeg de regen tegen de kas. Maar omdat wij binnen zaten, waar het warm en gezellig was, klonk het extra knus. Bijna drie uur lang probeerden we diverse soorten verse thee terwijl we de ene na de andere versnapering aten. We begonnen met de hartige broodjes, gevolgd door overheerlijke wraps en we eindigden bij de cakejes, donuts en muffins. Veel te veel natuurlijk. We kletsten gezellig bij en sloten de middag af met een wandeling door het tuincentrum. 

De verjaardag van mijn tante werd thuis gevierd. Met een huiskamer vol visite aten we, ondertussen luidkeels zingend, slagroomtaart. De taart was zo groot dat sommige zelfs wel twee stukken aten. Het was leuk om bij te kletsen met ooms en tantes die ik al even niet meer gezien had. Er werd zelfs een foto album met hele oude foto’s te voorschijn gehaald. Verjaardagen en nostalgie gaan hier altijd hand in hand. 

Het biergarten feest dat mijn neef voor zijn verjaardag organiseerde volgden in het zelfde weekend. Het was droog en windstil, gelukkig maar want alles was buiten. De temperatuur daalde langzaam naar de 0 graden. Dat gaf het complete feest een extra wintersporttintje. Verspreid door de tuin stonden kachels en BBQ’s te branden. Later op de avond werden daar de lekkere snackies in opgewarmd en uitgeserveerd. De avond werd afgewisseld met dansen op apreski muziek om warm te blijven, biertappen om de dorst te lessen en heel veel lachen met elkaar. Een toffe avond die ik niet had willen missen. 

Tussendoor aten we op het werk diverse keren gebak. Want we hadden een jubileum te vieren met collega’s. Er waren er die het al een paar jaar volhouden bij deze baas. (5) En er zijn er die het al heel veel jaren volhouden (35). Hoe gezellig is het om stil te staan bij dit moment en anekdotes van even geleden of van heel lang geleden de revue te laten passeren. Ook daar zei ik geen nee tegen. 

Dan hadden we nog de verjaardagen die we graag hadden willen vieren maar die niet meer gevierd worden. Lieve Opa, Ma en oom Ray. Ik hoop dat ze in café ’t Hemeltje de slingers hebben opgehangen en er uitbundig is getoast.

Mijn nichtje vierde haar 30e verjaardag. Hoewel ze zelf trouwens nog niets afwist van dit feest. Haar vriend organiseerde een surpriseparty. Daar ging de nodige organisatiestress aan vooraf. Maar het moet gezegd: hij had het prima geregeld. De locatie, ergens in Delft, was erg gezellig. De ruimte was compleet versierd met ballonnen, slingers, muziek, bediening met lekkere hapjes en uiteraard drank in overvloed. Mijn nichtje, die dacht dat ze uit eten ging, werd geblinddoekt naar de locatie gebracht en trof daar vrienden en familie. Een geslaagde avond!!

Januari bracht feest en gebak. Ik ben bang dat dit in februari kleinschalig wordt voortgezet. Met hier en daar een feestje en een etentje. Ik denk dat ik maar een extra rondje sporten ga inlassen. 

Let’s celebrate…

Posted on by

Terwijl een aantal collega’s de eerste week van het jaar lekker vrij waren bestonden die dagen voor mij gewoon uit werken. Mijn noeste arbeid werd verspreid over kantoor en thuis. De helft van Nederland was ook nog lekker vrij en dat zorgde voor de nodige rust aan de telefoon. Het waren heerlijke werkdagen. Ik kreeg taken lekker vlot af en kon op die manier mijn 2-do lijst achter elkaar afvinken. Alsof ik in een flow aan het werk was. Zelfs taken die stiekem al even lagen te wachten kon ik die week mooie afmaken. Hopelijk is dit een voorbode voor de rest van het jaar. 

Mijn weekend start met veel regen en veel te koud weer. Oké het is winter en dan hoort het dit weer te zijn. Maar als warmte liefhebber voel ik mij toch altijd een beetje ontheemd in deze natte en vieze dagen. Zowel de vrijdagmiddag en avond als de zaterdag bleef het maar regenen. Als ik zaterdagmiddag verkleumd van stal thuis kom is de warme douche een zaligheid. Veel tijd heb ik niet want tegen 17.00 uur worden we op het eerste feestje van het nieuwe jaar verwacht. Een nieuwjaarsreceptie bij mijn schoonouders. 

Het contrast met het troosteloze weer buiten en de gezellige sfeer binnen had niet groter kunnen zijn. Het is behaaglijk warm, er hangen sfeerlichtjes en overal staan kaarsjes. Hierdoor voel ik mij in een mum van tijd rozig worden. En dan heb ik nog niet eens van de champagne gedronken. Veel tijd om in mijn cocontoestand (niet te verwarren met corona toestand) te verkeren heb ik niet. Er zijn al familieleden binnen en niet veel later is de rest ook gearriveerd. 

We toasten met champagne op het nieuwe jaar en mijn schoonouders verklaren het buffet voor geopend. Er staat van alles en voor ieder wat wils. Onder het eten passeren de gebeurtenissen van het afgelopen jaar de revue. We halen herinneringen op aan lang geleden en praten over de plannen van dit nieuwe jaar. Zoals altijd gaan we later dan verwacht pas weer naar huis. 

Het tweede feestje van dit jaar heb ik direct de dag erna. Mijn zusje, al heel lang een volwassen vrouw, maar voor mij nog steeds mijn zusje, is jarig. Hoewel ze het niet echt viert maar wel een hele grote doos gebak in de koelkast heeft staan, zijn een aantal vrienden en familieleden welkom. Vroeg in de middag reis ik af naar Bergen op Zoom. Ik had wel naar haar verjaardag gevraagd maar niet expliciet laten weten dat ik kwam. Het was dus een (hopelijk) leuke verrassing toen ik opeens voor de deur stond.

Eenmaal daar snapte ik waarom de gebaksdoos zo vreselijk groot was. Er zaten maar een paar koeken in. Maar die hadden wel een doorsnee van een kleine 20 tot 25 cm, zo niet groter. Het waren de bekende “Groffen Koeken”. Of de “platte tiet” voor de doorsnee inwoners van Bergen. Tiet of niet, de smaak is super. De koek is groot, rond, gevuld met banketbakkersroom en afgewerkt met chocolade fondant. Mier zoet en zoveel lekkerder dan taart. Na deze “koek” eenmaal weggewerkt te hebben zat ik tot het avondeten vol. 

Ik ben bijtijds weer thuis zodat ik de avond rustig in kan luiden. Nog even een moment voor mijzelf voor de werkweek weer start. 

Een cool schip…

Posted on by

Zo stond er in ieder geval in de uitnodiging die ik van zuslief doorgestuurd kreeg. Of we zin hadden om mee te gaan. Leuk toch? Bootje kijken?! Daar zeiden we geen nee tegen. Ik moest er alleen een voetbalwedstrijd voor missen. Maar de uitnodiging beloofde dat dit het meer dan waard was. De Bokalift 1, het nieuwste vlaggenschip van Boskalis, lag dit weekend aan de Wilhelminakade in Rotterdam. Voordat de Bokalift, een enorm kraanschip, in gebruik genomen zou worden werd er eerst een feestje gegeven op de boot zelf. Naast een bezoek aan de brug, zou er op het dek van alles te doen zijn en ook aan de inwendige mens zou gedacht worden.

Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar kwam daar al snel achter. Het schip is echt gigantisch en wanneer de kraan rechtop staat is het van een flinke afstand al te zien. We kwamen niet zomaar aan boord. Via de cruiseterminal werden we naar het schip geleid maar eerst vond er nog een check-in plaats voor we voet aan denk mochten zetten. Er werden die dag rond de 3500 mensen verwacht. Overigens allemaal medewerkers (+ familie) van Boskalis.

Aan het begin van het dek was een kunstenaar bezig met het maken van ijssculpturen. Over het hele dek stonden eetkramen opgesteld. Naast koek & sopie werden er Hollandse stamppotten geserveerd. Was er een versgebakken koekjes stand, broodjes en wraps-afdeling, verse patatjes en een BBQ hoek. Voor ieder wat wils. Voor de sportievelingen en voor de kinderen, was er een schaatsbaan opgezet. Er stonden twee curlingbanen. Konden er ijspegels gevangen worden. Stond er een snowboard waar je je evenwicht op kon testen en was er een schiettent. Het geheel werd opgeluisterd door een band die verzoeknummers speelde waarop je jezelf warm kon dansen. Want frisjes was het wel.

Overigens is de Bokalift I niet helemaal nieuw. Dit schip is al vijf jaar oud en heeft dienst gedaan als een half-afzinkbaar schip. Dit soort schepen worden vooral in de Offshore-industrie gebruikt voor het vervoer van zwaar transport en/of olieplatformen. Een deel van het schip kunnen ze laten zakken zodat het dek onderwater staat. De lading kan er dan zo opgeschoven worden. Vorig jaar is de Bokalift 1 in Singapore omgebouwd. Er is ondermeer een gigantische kraan opgezet die wel meer dan 100 meter hoog is. Vanaf nu gaat ze in gebruik genomen worden om windmolens op zee te installeren.

Nadat alle standjes bezocht waren schoven we aan in de rij voor een klim naar de brug. Je krijgt immers niet iedere dag de gelegenheid om daar een kijkje te nemen. Op ongeveer 35 meter hoogte keken we uit over het hele schip en de skyline van Rotterdam. We mochten zelfs plaats nemen op de stoel van de kapitein. Aan boord is er plek voor 150 bemanningsleden. Het schip is ook uitgerust met een helikopterplatform. Zo kan de boot haar werkzaamheden blijven uitvoeren terwijl er ondertussen van crew gewisseld kan worden. De Bokalift is maar liefst 216 meter lang en 43 meter breed. In ieder geval plek genoeg om wat materialen mee te nemen. Of een feestje te geven…

Bij Boskalis weten ze hoe ze moeten uitpakken. Ja, onder de indruk waren we wel. En dan te bedenken dat de Bokalift 1 er nog een zusje bij krijgt.

Bokalift 1 aan de Welheminapier in Rotterdam

 

***

Wist je dat…

Posted on by

Wist je dat…

  • Het vandaag precies 35 jaar geleden is dat ik geboren ben;
  • Ik direct moest janken en dat nog een paar jaar vol hield;
  • Mijn moeder soms knettergek van mij werd;
  • Het uiteindelijk toch nog goed gekomen is;
  • Toch?!?!
  • Mijn moeder mij vertelde dat het een heel warme dag was toen ik geboren werd;
  • Ik altijd ziek was op mijn verjaardag toen ik klein was;
  • Ik daar nu gelukkig geen last meer van heb;
  • Ik het wel erg leuk vind om op verjaardagsvisite te gaan;
  • Ik mijn eigen verjaardag nadat ik 18 werd eigenlijk nooit echt meer heb gevierd, omdat ik mij daar totaal niet happy bij voel;
  • Mijn 29e verjaardag de laatste keer is geweest dat ik mijn verjaardag wel heb gevierd;
  • Dit tevens de laatste keer is geweest dat mijn beide ouders op mijn verjaardag zijn geweest;
  • Het mooiste cadeau dat ik gehad heb, mijn gezinnetje is;
  • Zoonlief vanmorgen moeizamer de trap af kwam dan ikke!
  • Je dus nog niet hopeloos oud bent met 35 jaar;
  • De spierpijn wel langer aanwezig blijft naarmate je ouder wordt;
  • Ik dit blogje vanmorgen al had klaar gezet maar gewoon helemaal vergeten ben te plaatsen;
  • Ik hoop dat mijn geheugen mij niet nu al in de steek gaat laten…
  • Het lijstje daarom nog even aan te vullen is met de mededeling dat we net heerlijk uit eten zijn geweest bij ons nieuwe favoriete restaurant, de Argentijn;
  • De twee heren allemaal cadeautjes hadden mee gesmokkeld en ik heerlijk verwend ben;
  • We nu lekker op de bank kruipen en met zijn drietjes een film gaan kijken!!

Jarig, 35 jaar, happy Bday

Hiep Hiep Hoera…

Posted on by

 

Lieve lezers het is heus echt waar. Vanaf vandaag bestaat mijn blog precies één jaar.

Zonder een voorop gesteld plan, uitgestippelde route of einddoel ben ik gaan bloggen op WordPress. Niet wetende hoe lang ik het vol zou gaan houden. Geen idee of ik genoeg inspiratie had om wekelijks een verhaal neer te pennen. Zonder thema of vaste onderwerpen. En zie hier… We zijn inmiddels een jaar verder.

Toen mijn blog online stond en ik mijn eerste paar blogs had geplaatst ben ik mee gaan lezen bij andere bloggers om ideetjes en inspiratie op te doen. Bij meelezen alleen bleef het niet. Ik reageerde op de verhalen die mij aanspraken, die mij raakten of mij lieten lachen. Ik had niet verwacht dat er ook al zo snel op mijn eigen blog werd gereageerd. Er kwamen steeds meer bezoekers en sommige bleven zelfs plakken. Inmiddels heb ik een aantal schare fans die mij volgen, via de mail, bloglovin of WordPress zelf. (Bloglovin, iets waar ik nog nooit eerder van had gehoord tot ik het voorbij zag komen in mijn statistieken)

Hoewel ik mijn blog begonnen ben voor mijzelf is het een eer dat (onbekenden) mensen je blog lezen en er zelfs de moeite voor nemen om een reactie achter te laten, hoe klein dan ook. Het inspireert en zet mij weer aan tot schrijven van meer blogjes.

Hoewel ik geen voorop gesteld plan had wist ik wel dat ik niet iedere dag wilde bloggen. Ik wilde één keer in de week iets kunnen plaatsen. Voor mijzelf maar inmiddels ook voor mijn lezers. In totaal heb ik het afgelopen jaar 72 berichten (met dit blog mee gerekend) online gezet. Her en der heb ik de nodige reacties mogen ontvangen. De blogs met betrekking tot afscheid, uitvaart en uitvaartfotografie hebben verreweg de meeste bezoekers getrokken. De mens is nou eenmaal een nieuwsgierig wezen en een hoop waren ongetwijfeld benieuwd wat hier over verteld (en gefotografeerd) kon worden. Ik ben er nog lang niet over uit geschreven. Dus wat dat onderwerp betreft gaat er zeker nog meer voorbij komen.

De statistiekenlijst vind ik ook een leuk onderdeel van mijn blog. Niet alleen omdat je zo een beeld krijgt hoeveel mensen en hoe mensen op je blog terecht komen maar ook welke zoektermen er gebruikt worden. Hieronder een lijstje met een aantal zoektermen die mij opvielen omdat ze meerdere malen voorkwamen.

  • Wordfeud wedstrijden voor kinderen. Die van ons is er mee opgegroeid.
  • Sonja Bakker paard. Hoewel ik het masker voor mijn paard het “Sonja Bakker” masker noem zou ik niet weten of er ook daadwerkelijk een Sonja Bakker paard bestaat.
  • Modern-oorlog-voeren. Dit brengt ook een hoop mensen op mijn blog, hopelijk trekt dit geen vraagtekens bij bepaalde overheidsinstanties.
  • Ballenbakverzamelaar. Bestaat zo iemand echt?
  • Deborah, vogels en voetbal. Nou die combinatie klopt misschien wel.
  • Wie is Deborah Hamar. Nou ik dus… Jammer dat ik niet kan zien wie deze vraag gesteld heeft.
  • Strafwerk: ik mag geen politie neer schieten… Ik zou niet weten waarom ze dan op mijn blog uit komen, waarschijnlijk iets met modern oorlog voeren. Maar geloof mij dat het iets meer wordt dan alleen strafwerk maken….
  • Waar blijf je? Als we geen tijd en locatie afspreken komt het er natuurlijk nooit van.
  • Waarom blijft een cake gaar van binnen? Meestal is dat toch ook de bedoeling?
  • Deur in tunnel. Ja die kwam ik ook tegen in één van mijn dromen. Ik weet alleen niet wat er achter zat.
  • De weg van A naar B is niet recht! Dat weet ik niet. Het hangt er vanaf hoe ver A & B uit elkaar liggen.
  • Wat is opgeladen water? Water dat onder stroom staat. Ik heb geen idee. Hoewel ik interesse heb in het spirituele ben ik geen Jomanda
  • Welk verhaal is macaber? Dat durf ik niet te zeggen, dat hangt van je eigen referentie kader af. Ik heb alleen geschreven over Dance Macabre, een ode aan Camille Saint-Saëns
  • Wandelende smart Phone batterij. Ik kan mij hier iets bij voorstellen maar heb geen idee wat dit met mijn blog te maken heeft.
  • Kittens met Uggs.  Serieus? Ik kan mij daar geen voorstelling bij maken. Misschien zou ik dat ook eens moeten opzoeken.
  • Hoe stel ik mijn huiswerk uit? Die vraag lijkt mij niet zo heel moeilijk.
  • Heeft Hamar internet? Ja dat heb ik.
  • Ogen schrapen in plaats van laseren. Ik krijg spontaan pijn in mijn ogen bij het lezen van deze zin. Ik ben blij dat ik ze heb kunnen laseren en kan het een ieder die er voor in aanmerking komt aanraden.

Verder wordt er veel gezocht naar Deborah Hamar, fotografie, uitvaart, groene draak, papegaai, hardlopen en nog een aantal veel voorkomende onderwerpen waar ik wel eens over blog.

Ik wil jullie bedanken voor jullie bezoekjes, reacties, ideetjes, tips & tricks en voor de persoonlijke mailtjes die ik van deze en gene heb mogen ontvangen in moeilijke tijden. Ik ben erg benieuwd wat het laatste gedeelte van dit jaar mij op bloggebied gaat brengen. Ik hoop op nog meer creatieve stukjes tekst en wie weet nog meer volgers…

Zo, genoeg gebabbeld. Wie wil er een stuk taart?

 

 

Familie BBQ…

Posted on by

Al sinds ik mij kan herinneren kwamen wij als familie iedere zondag bij mijn opa en oma bij elkaar. Zij waren de spil van het grote gezin. Want mijn vader had acht broers en zussen waarvan, toen ik geboren werd, zo’n beetje iedereen voorzien was van aanhang al dan niet met kinderen.

Hoewel het al meer dan 16 jaar geleden is dat ik daar een voet in huis heb gezet kan ik mij de bekende “huislucht” evenals de kook en bakluchtjes goed voor de geest halen. Als wij thuis met trassie koken, of uitjes aan het fruiten zijn moet ik altijd aan mijn oma denken.

Mijn oma was gewend te koken voor een groot gezin. Hoe vroeg of laat je daar binnen kwam, er was altijd wel iets te eten en anders werd er wat voor je klaar gemaakt. Iedereen kon aanschuiven. Als ik aan deze periode terug denk zie ik mijn tantes in de keuken staan. Druk bezig met koken, de afwas of wat er dan nog meer in die keuken besproken en gedaan werd. Terwijl mijn ooms zich druk maakten rond de salontafel tijdens een potje klaverjassen gevolgd door het kijken van de F1 of andersom. En wij, de kinderen, speelden spelletjes op de gang waar we vooral niemand in de weg zaten. Grote feesten zoals kerst en oud & nieuw werden traditiegetrouw daar gevierd.

De tijd stond niet stil. Wij groeiden op en opa en oma werden ouder. Toen mijn opa op, voor mijn gevoel, veel te jonge leeftijd kwam te overlijden bleef mijn oma in een groot huis achter. Met tegenzin besloot ze te gaan verhuizen naar een kleinere woning.

De bezoekjes aan oma bleven bestaan. Ook de feestdagen vierden we nog steeds met elkaar. Alleen niet meer in het grote huis maar bij één van de andere familieleden. Hoe gezellig het ook was, de sfeer van “toen” was vervlogen. De periode terug halen is niet mogelijk, daarom koester ik de herinneringen des te meer.

Oma heeft nog enkele jaren mogen genieten van het leven. Uiteindelijk begon ook haar laatste reis, op weg naar opa.

Om er voor te zorgen dat we elkaar als (grote) familie niet uit het oog zouden verliezen en ter nagedachtenis aan opa en oma werd er een familiedag in het leven geroepen. Eén keer per jaar besloten we iets leuks met elkaar te ondernemen. Een pretpark gevolgd door een etentje. De familiedag werd steevast georganiseerd op of rond de verjaardag van mijn oma.

Maar ook nu stond de tijd niet stil. Neefjes en nichtjes werden volwassen en ieder ging zijn eigen weg. De familiedag werd ingekort naar alleen een etentje  waarbij sommige jaren (in ieder geval door mij) werden overgeslagen in verband met andere bezigheden en verplichtingen.

Het afgelopen jaar was voor ons het jaar waarin afscheid nemen centraal stond. Omdat niemand het zag zitten om zijn of haar verjaardag in deze periode te vieren, ook al werden we oa 30 en 50 jaar oud, besloot ik een grote familie BBQ in het leven te roepen, georganiseerd door de beste feestcommissie die er is, mijn familie! Midden in de zomer bij mijn oom en tante thuis. Een locatie die het toe liet om iedereen te huisvesten voor een avond en waar ook nog eens op veilige afstand twee BBQ’s konden staan. Deze avond moest centraal staan voor de verjaardagen die door verdriet niet gevierd konden worden. Deze avond moest onze familie bij elkaar brengen om ons er aan te herinneren dat wat ooit was nooit meer zal komen, maar dat we wel in staat zijn om met ons allen de herinneringen uit het verleden uit te breiden met de gebeurtenissen uit het heden.

Het was een zeer geslaagde avond en zo gezellig en ongedwongen dat ik diezelfde avond geroepen heb het volgend jaar bij ons thuis te willen houden. En zo zal geschiedde. Zaterdag 18 augustus word onze tuin omgetoverd tot een familie café waar we met ons allen hopelijk weer een super gezellige avond zullen hebben. De voorbereidingen zijn al gestart. Familieleden hebben zich spontaan aangeboden om taart te bakken en spullen mee te brengen en/of op te bouwen. Het geeft mij een goed gevoel dat er meer familieleden zijn die zin hebben in dit nieuwe familiefeest. Nu nog hopen op redelijk weer…