Tagarchief: Sport

Change of plans… 

Posted on by

Terwijl ik voor de kast sta en mij afvraag wat ik vandaag aan zal gaan trekken hoor ik de wind door de bomen jagen. Ik trek de jaloezieën even snel uit elkaar. Net was er nog een zonnetje en oke, er stond wat wind maar niet zo veel als nu. Even heb ik spijt dat ik mijn geplande middag vol met huishoudelijke klusjes heb ingeruild voor een middag Stand Up Paddelen (SUPpen) met mijn nichtje. Dat wordt afzien ben ik bang. 

Deze middag reizen we af naar de Bergse Plassen in Hillegersberg. Zelf ben ik er nog nooit geweest. Maar op Google Maps ziet het er alvast leuk uit. Het water bestaat uit twee delen. De voor- en de achterplas. Er zitten een aantal watersportvereniging, havens en wat restaurants rond en aan de plas. En het leukste zijn nog wel de eilandjes met vakantiehuisjes op het achterste deel. 

Als we aankomen vinden we zowaar een plekje direct aan het water. Waar we onze boards kunnen oppompen en direct te water kunnen. Het weer is 180 graden gedraaid. Het is zo mogelijk nog iets harder gaan waaien en er vallen zelfs wat druppels. Gelukkig zijn we beide gekleed op wat frisser weer. We laten ons niet kennen en springen op ons board, nadat we eerst onze bidon met drinken vergeten en als we deze eenmaal hebben, weer in het water laten vallen haha. Op aanwijzen van mijn nichtje paddel ik de plas over. Op weg naar rustig vaarwater. Want de achterplas ligt namelijk wat meer beschut. 

We zijn nog geen 500 meter verder of het zweet breekt ons al uit. Ze had niet gelogen. Hoewel er toch nog flink wat stukken water open liggen is het er aangenaam vertoeven. De donkere wolken moeten zelfs plek maken voor de zon die echt zijn best doet om aanwezig te zijn. We doen een rondje om de fontein maar zorgen er wel voor niet al te dicht bij te komen. Met 30 graden een prima verkoeling. Maar nu iets te fris. Daarna gaan we door naar de eerste eilandjes. Omdat we steeds vanuit de wind de luwte weer in paddelen valt het dus reuze mee met de tegenwind.

Ik laat mij verbazen door alle leuke en bijzondere bouwwerken die aan het water staan. Van kneuterig knus naar bouwval met hier en daar een hippie lodge. Sommige mensen hebben er echt een fantastische plek van gemaakt. Compleet met buitensauna, zwembad en tuinkeuken. De enige manier om er te komen is per boot. Aan iedere tuin is dan ook een steiger te vinden met een grote diversiteit aan water-vervoersmiddelen.

Ondanks het weer had ik op een dag als vandaag wat meer volk op het water verwacht. Gelukkig voor ons, want zo hebben we geen last van de golfslag van voorbij varende boten. Alleen op de voorplas is het een drukte van jewelste met zeilbootjes van de zeeverkenners. We doen erg ons best om een gevarieerde route op de kaart achter te laten. Maar wanneer ik bij terugkomst de kaart bekijk zie ik dat we gewoon een heel gedeelte vergeten zijn mee te nemen. Maar ach met 1.5 uur onderweg en 5.5 km op de teller zijn we niet slecht bezig geweest. En toegegeven, dit was uiteindelijk een beter tijdverdrijf dan het huishouden… 

Suppen op de Bergse Plassen

Dat was juli… 

Posted on by

Stonden we in april en mei zo’n beetje stil, kwamen we in juni langzaam weer op gang maar scheurde we in versnelling zes door de maand juli. Nu is de maand gewoon alweer voorbij. Op de zaak konden we eindelijk weer een beetje normaal aan de slag. De regels werden dusdanig versoepeld dat het toe liet om weer te werken. Klanten kwamen ook langzaam weer tot “leven” en opdrachten stroomden net voor de bouwvak nog binnen. Terwijl de eerste collega’s met vakantie gingen greep uit zelf ook ieder moment aan om lekker bezig te zijn. Uiteraard niet alleen met werken. Niet zo gek dus, dat ik het gevoel heb dat de maand is omgevlogen.

Aan het begin van de maand zag ik de planning van de jeugdvoetbal. De teams hadden er in hun nieuwe samenstelling net een week trainen opzitten en mochten al direct aan de bak tijdens een paar oefenwedstrijden. Bij twee ervan kon ik mijn hart ophalen. Wat heerlijk om weer langs de lijn te zitten en actieplaten te schieten. Ik kan dan ook niet wachten tot het wedstrijdseizoen echt gaat beginnen. 

 FC Dordrecht jeugd tijdens wedstrijd

We hebben ook een paar zalige zomerse dagen mogen meepikken waardoor er heel wat tijd op het water gespendeerd kon worden. Eindelijk konden we onze vrienden mee nemen voor een vaartrip met Merlin. De afspraak stond al sinds vorig jaar maar door omstandigheden werd deze steeds verschoven. We gingen er lekker op uit en onze dag was naast een tocht door de Biesbosch, gevuld met bijpraten, eten en zonnen. Deze fijne dag sloten we af met een “diner” aan boord.

Al Stand Up Paddelend heb ik heel wat meters op het water gemaakt. Vriendlief kan sinds deze maand ook mee het water op. Hij heeft geen SUP-board maar zijn eigen kleine RIB. Daarover later meer. Samen hebben we het Waaltje al een aantal keer onveilig kunnen maken en hebben we (wederom) de molens van Kinderdijk bezocht. En dat was echt een prachtige avond. Geen wind, stroming of toerist. De zon stond hoog aan de hemel en we hadden de molens voor onszelf. 

suppen langs de molens van Kinderdijk

In de maand juli las ik vier boeken. Ik begon aan de driedelige serie van Ad van de Lisdonk. Een Nederlandse schrijver die een redelijk spannende thrillerserie heeft neergezet met zijn “Amazone” boeken. Toegegeven, sommige teksten zijn wat plat geschreven. Het heeft ook een hoog “24” gehalte maar desalniettemin leest het lekker weg. Ik eindigde de maand met Onmacht van Yvonne Doorduyn. Eveneens een Nederlandse schrijfster. Beetje sceptisch begon ik aan het verhaal maar het heeft mij aangenaam verrast. Binnen twee dagen was het boek uit.  

Ik eindig dit blog waar ik in juli mee begon. Ik adopteerde een papegaai. Een soort Foster Parrot Plan. Draak kreeg er, op afstand, een vriendje bij. “My Own Little Zoo” een kennis uit de papegaaienwereld, zorgt voor heel veel papegaaien. De meesten hebben speciale zorg nodig omdat ze (al dan niet door hun vorige eigenaren) op diverse fronten verwaarloosd zijn. Laura geeft ze een forever home met een papegaaienleven zoals hoort. Goede huisvesting, socialisatie, het juiste eten en speelgoed. Maar ook de nodige doktersbezoeken en “ziekenhuisopnames”. Dat kost geld. Heel veel geld. Deze familie doet, met zoveel liefde en toewijding, wat ik zelf niet kan. Daarom steun ik ze graag!! Wil je ook helpen? Kijk dan eens op hun facebook of instagram hoe je een bijdrage kunt leveren ❤️

De vogels van My Own Little Zoo

© My Own Little Zoo

 

Dit was mijn juli, hoe was die van jullie?

Whats SUP III, Kinderdijk …

Posted on by

Op facebook vond ik een groep met heel veel gelijkgestemden die enthousiast, zo niet enthousiaster, spraken over hun sup-hobby dan ik ooit zou kunnen. Ik las verhalen van diverse mensen die, net als ik, het leuk vinden om te recreëren op het water en tegelijk iets aan hun conditie willen doen. Maar er zijn ook wedstrijdsuppers, clean-up suppers, yoga suppers, suppers met de hond, toersuppers. De lijst is eindeloos. Dagelijks stromen er verhalen en vragen binnen. De geplaatste foto’s zijn erg leuk om te zien, net als de locaties en afgelegde routes die gedeeld worden. 

Via facebook werd ik lid van de afspraken-app voor sup-tochten door heel Nederland. Hoe leuk is dat?! Het duurde dan ook niet lang of de eerste afspraak was een feit. Suppen langs de molens van Kinderdijk. Aangezien Kinderdijk vanaf 2 juni weer open zou gaan voor publiek (Althans, dat was de bedoeling…) besloten we voor die datum nog snel even te gaan. 

Het is zondagochtend en nog geen 09.00 uur als ik de nagenoeg lege parkeerplaats bij Kinderdijk op rij. Voor nu is er in ieder geval plek zat. Ik maak eerst maar eens een verkenningsronde om te zien waar we straks te water kunnen. Er staat redelijk wat wind en ik ben blij dat ik een jasje aan heb. In totaal hebben er zes personen op de uitnodiging gereageerd. Afgezien van wat facebook contact zijn het allemaal onbekenden voor mij. Uiteindeljk blijven we met vier man over. Een persoon bleek zich gisteren al afgemeld te hebben en de ander ging het niet meer redden, want verslapen. Dat mocht de pret niet drukken. Na een korte kennismaking kan het oppompen van de sups beginnen.

Mijn warming-up heb ik er alvast opzitten en mijn jas kan uit. Direct naast onze auto’s is een soort kano aanlegsteiger, dus we kunnen gelukkig makkelijk te water. De heren nemen het voortouw en paddelden direct weg. Terwijl de twee dames eerst nog wat plaatjes willen schieten. Want zeg nu zelf, een mooie blauwe hemel met de molens als decor terwijl je er op enkele meters afstand langs paddelt is niet iets wat je dagelijks mee maakt.

De heren vragen zich af waar we blijven dus zetten we er de vaart in. Ik kom voorop te liggen en vanaf daar paddel ik met een van de heren verder. We raken in gesprek over lessen en techniek. Ik krijg wat handige tips die ik direct kan toepassen. We zetten even flink aan voor een sprint, maar hij is veel te snel voor mij. Na een honderd tal meters moet ik hem laten winnen. Als we de bocht door zijn komen we een aantal andere suppers tegen. Helaas hebben we flinke wind tegen. Zoveel zelfs dat we besluiten om halverwege te keren. Dat maakt de terugweg een stuk aangenamer. Er wordt nog een keer van paddels gewisseld om te testen of carbon echt lichter is en verder kletsen we heel wat af. 

Als we eenmaal bij het beginpunt zijn aangekomen (waar het inmiddels rete druk is!!) hebben we iets meer dan 6 km afgelegd in een kleine 1.5 uur tijd. Ik heb een geweldige tocht achter de rug, nieuwe mensen leren kennen en wat handige tips meegekregen. We wonen redelijk bij elkaar in de buurt, dus we zullen vast nog eens vaker met elkaar op sup-date gaan. 

 

Suppen langs de molens van Kinderdijk

Corona’s voordeel….

Posted on by

De afgelopen twee jaar heb ik het sporten weer lekker opgepakt. Hoewel het hardlopen er niet echt meer inzit in verband met een terugkerende knieblessure kan ik mij toch prima vermaken in mijn eigen “sportschool” thuis. Met de wintersport aan het begin van ieder jaar ligt de nadruk vooral op het aansterken van spieren die ik met het snowboarden gebruik. Ervaring heeft mij geleerd dat ik zoveel meer van mijn week in de sneeuw geniet met een gedegen voorbereiding. Bij terugkomst ligt het fanatiek sporten even stil tot ik besluit dat het warm genoeg is om te wakeboarden. Ik begon dan eigenlijk veel te laat, waardoor de eerste paar keer in het water gepaard ging met gigantische spierpijn na een sessie.

Dit jaar ging het er echter iets anders aan toe. We waren net terug van de wintersport of corona kreeg de overhand. Mijn doorgaans gevulde dagen misten vanaf dat moment iedere vorm van regelmaat en ritme. Ik had er moeite mee om mijn dagen productief en nuttig te vullen. Na enige tijd begon ik mijzelf in de weg te zitten. Ik voelde mij rusteloos, nutteloos en sliep ook nog eens bar slecht. Na twee weken was ik er al helemaal klaar mee. En alle klote klusjes in huis waren inmiddels ook wel gedaan. Dit moest anders…

Op het moment dat ik door had dat het zo niet langer ging, want niemand kon nog voorspellen hoelang corona ons land in “gijzeling” zou nemen, gooide ik het roer compleet om. Ik heb dan misschien geen volle dag te vullen met werk, ik deed gewoon alsof. Ik bouwde weer regelmaat en ritme in. Ging op tijd naar bed en stond er vroeg weer naast. Ging wat slimmer om met mijn eetgedrag en voegde wat meer glazen water per dag toe. Door iedere dag iets te doen wat in mijn ogen nuttig was hoopte ik meer voldoening uit mijn dag te halen. En ik besloot meer te gaan sporten. 

Vooral dat laatste was een prima beslissing. Ik intensiveerde mijn work-out. Op Pinterest vond ik inspiratie voor andere, nieuwere en uitdagendere buikspieroefeningen op mijn yogamat. Ik vond oefeningen om ook mijn onder- en bovenrug te verstevigen en vond zelfs evenwichtsoefeningen voor op mijn balanceboard. Daarnaast vond ik ook nog wat handige oefeningen met een heel simpel elastiek. Vervolgens doe ik nog de nodige cardio oefeningen op de apparaten die ik hier thuis heb staan. 

Een maand of twee terug heeft vriendlief ook een bokszak op zolder opgehangen. Met wat oefeningen van mijn “oude vriend” Billy Blanks kan ik ook daar helemaal op los. Stond ik vroeger in het luchtledige te trappen en te slaan, heb ik nu wat meer weerstand. Ik combineer en wissel heel wat af en werk mij letterlijk in het zweet. 

Sinds begin mei heb ik ook een Stand Up Paddleboard aangeschaft en SUP ik iedere week een paar kilometer. Soms hier achter in het park, soms op het grote water. Net hoe het uitkomt en wat voor weer het is. 

Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik inmiddels, onbedoeld, een paar kilo ben kwijtgeraakt. Mijn spieren zijn flink aangesterkt en ik kan mijn “ei” tenminste kwijt. Dat laatste is niet alleen voor mij maar ook voor de mensen om mij heen wel erg fijn! Nooit eerder was ik summerproof nog voor de zomer begon. Heeft Corona toch nog aan iets positiefs bijgedragen… 

 

 

*Dit blog verscheen eerder ook op “Hoe vrouwen denken.”   

What SUP…

Posted on by

Hij stond al even op mijn verlanglijst. Het is er echter niet eerder van gekomen dan begin mei. Eerst werd het winter met smerig vies weer. Vervolgens kwam corona de hoek om janken. Weg vrijheid!! Gelukkig werden de teugels na een paar weken iets gevierd en dat vierde ik door mijn eigen (inflatable) SUP aan te schaffen. Eindelijk!!

Eerst werd ik uitgelachen door Vriendlief. Staand paddelen? Daar is toch geen hol aan! Dat is direct het grote verschil tussen ons. Ik vind het heerlijk om neurotisch actief bezig te zijn. Terwijl hij het liefst een versnelling terug neemt. Toegegeven, dat kan ook fijn zijn. Maar niet te lang. Anders blijf ik in die lethargische modus hangen. Wij gaan ook wel eens samen kanoën en dan hoor ik geregeld: “doe eens rustig!” Of “paddel niet zo snel!” Terwijl ik denk: Schneller, Schneller!!

Ik wilde dus al enige tijd mijn waterhobby uitbreiden met iets actiefs. En nu ligt het hele gevaarte midden in mijn woonkamer. In de doos leek hij niet zo groot. Maar eenmaal “opgeblazen” is de plank 3.20 meter lang. Oh boy, als dat maar goed gaat komen. Het duurt ook nog eens drie dagen voor ik hem kan uittesten op het water. Gelukkig is het precies die dag super zonnig en goed weer. 

We varen uit met Merlin en gaan op zoek naar een testspot. Het is dan wel 26 graden, er staat wel een redelijke wind en het water is ook niet al te rustig. Omdat het weekend en lekker weer is, is het ook drukker op het water dan anders. Grote boten, sloepjes, motorboten en zelfs zeilbootjes passeren ons en wij hen. Als het hier lukt, houd ik mijzelf vol, lukt het overal. Een slim mens boekt eerst een les. Maar ja, corona… 

We vinden een mooie plek en gaan voor anker. Een paar meter verder is een baai met laag water, zandbodem en geen andere boten. De stroom en golfslag is hier ook een heel stuk minder. Uit voorzorg trek ik toch mijn wetsuit en zwemvest maar aan. Er is een reeële kans dat ik te water ga en dat is op dit moment nog niet warmer dan een graad of 17. 

Het oppompen van de SUP duurt een minuut of 8. Hiermee heb ik direct mijn warming-up te pakken. Heel voorzichtig schuif ik van de boot op mijn SUP. Dat voelt op zijn zachtst gezegd wat onwennig. Ik blijf de eerste paar minuten op mijn knieën zitten om het gevoel en evenwicht te vinden. Ik paddel tegen de stroming in richting de baai en pak direct mijn eerste golfjes mee. *Wiebelig*

Dan moet ik gaan staan, wat zowaar direct lukt. Even voelt het alsof ik voor het eerst met mijn snowboard boven aan de rode piste sta en mij afvraag hoe ik in vredesnaam heelhuids beneden moet komen. Ik krijg toch de slag te pakken. Hoe harder ik paddel hoe makkelijker het gaat en hoe stabieler ik sta.

Meer dan een uur ben ik bezig om mijn board te leren kennen. Daarbij heb ik een complete workout achter de rug. Dat merk ik pas als ik kei moe en enigszins trillend terug op de boot klim. Maar ik ben als een kind zo blij!! De spierpijn die ik de volgende dag voel neem ik voor lief. Dat went vanzelf. Ik kan niet wachten om mijn eerste tourtjes te gaan maken… 

Moai supboard in het water.

MOAI SUP 10’6

 

 

In de tussentijd: ff relaxen

Posted on by

Tja ook bij ons op de zaak werd er vanaf begin maart zoveel mogelijk thuis gewerkt. Toen scholen verplicht gesloten werden, groepen van bepaalde grootte niet meer mochten en daarmee het aanbod van werk minder werd, besloten we zelfs om bepaalde taken niet meer uit te voeren. Omdat er simpelweg geen aanbod voor was. In een rooster werd vastgesteld wie er op bepaalde dagen dienst had, om toch de klant te woord te staan en de post weg te werken voorzover dit er was, en de mailboxen bij te werken. De rest was oproepbaar of vrij. 

Dit rooster draait nu nog steeds en dat is best vreemd. Want hoewel het idee om met pensioen te gaan mij al vanaf mijn 30e aanspreekt ben ik er achter dat ik daar eigenlijk nog helemaal niet aan toe ben. Ik wil bezig zijn. Zaken oppakken en oplossingen bedenken. Ik wil de gestructureerde chaos op mijn bureau terug. Waarbij collega’s denken dat er een bom ontploft is maar ik zelf nog prima weet hoe ik het georganiseerd heb. Ik wil rinkelende telefoons en mailboxen die vol blijven stromen. Ik wil klanten die a la minuut iets geregeld willen hebben. Ik wil… Ik wil… 

Wat ik wil is op dit moment ondergeschikt aan het algemeen belang. Yeah, I know, I know. Om dit tijdelijke pensioenmoment toch enigszins door te komen heb ik mijn werkrooster aangehouden. Oké, de wekker gaat iets later dan op echte werkdagen. Maar verder probeer ik zoveel mogelijk een ritme aan te houden. Want ik gedij nu eenmaal beter bij regelmaat en ritme. Dus op tijd naar bed en er op tijd weer uit. Normaal blijven eten, veel water drinken. In beweging blijven en daarom op vaste tijden sporten. Verder probeer ik mijn dag zoveel mogelijk in te vullen met, voor mijn gevoel, nuttige bezigheden. 

Inmiddels zijn daar ook een aantal nutteloze bezigheden bijgekomen. Want nu is daar wel de tijd om dit soort dingen te doen. Maar, daar zal ik in een ander blog misschien nog verder over uitweiden. Nu in ieder geval  door met wat nuttige tijdsbesteding, shoppen.

Nu ze de winkel gesloten hebben wip ik gewoon even digitaal bij ze langs en flikker mijn mand vol met mijn favoriete spullen. Flesje van dit, smeersel van dat. Geurkaars hier en stokjes daar. Nog een shampoo en wat spray… De digitale kassiere kijkt mij al verrukt aan. Maar ik bedenk mij. Ik ben iets te enthousiast, dus klik mijn met zorg uitgezochte artikelen weer uit mijn mandje. Ik wik en weeg. De shampoo heb ik eigenlijk niet nodig maar is wel heel erg verdient!!!!

De volgende dag wordt mijn pakket al geleverd!! Halleluja, postbezorger I love you!! 

Nu ga ik mijzelf eerst eens lekker in het zweet werken in de “sportschool”, voor ik mij in mijn eigen spabubbel mag terugtrekken. Naast dat ik nu van mijn overload aan energie af kom, geeft dit ook nog eens de meeste voldoening.

Wanneer de douche op temperatuur is spring ik er onder. Douchegel, badolie en shampoo, ik gebruik het allemaal. De ellendige Corona-crisis glijdt als een deken van mij af. De geurende stoom blijft als een dichte mist in de badkamer hangen. De kou omsluit mijn lichaam zodra ik de deur op een kier zet. Het is heerlijk verfrissend en ik voel mij, voor even, weer als herboren…

 

Ik mocht weer…

Posted on by

Het was alweer even geleden dat ik langs de lijn had gezeten om foto’s te maken. 30 november om precies te zijn. Vervolgens had ik andere afspraken en brak de winterstop aan. De eerste wedstrijden van het nieuwe jaar waren bijna allemaal “uit” of door de weeks, dus nam ik het er nog even van. Maar nu sta ik toch echt te springen om weer aan de slag te mogen. Er zijn heel wat wedstrijden om uit te kiezen. Maar ik besluit de eerste van de dag te pakken. De ochtendstond heeft immers goud in de mond… 

Alsof de spelers er zelf ook op zaten te wachten kreeg ik in de aanloop naar het weekend toe al diverse berichtjes. Van een vriendelijke vraag of ik misschien tijd, gelegenheid en zin had om hun wedstrijd op de foto te zetten. Tot een zeer korte maar duidelijke boodschap: He! Waar blijf je! Je bent al lang niet meer geweest! Dit is toch fantastisch?! Dat niet alleen ik maar dus ook de spelers het leuk vinden. Dat geeft mij nog meer voldoening. Door het uitoefenen van hun hobby kan ik mij weer bezighouden met mijn hobby. En uiteindelijk zijn we er allemaal blij mee. 

Het liefst had ik op alle berichtjes ja gezegd. Elk team heeft zijn eigen charme, toppers van spelers en unieke keepers. En vooral de keepers!! Daar begin ik steeds meer bewondering voor te krijgen. Springen en duiken naar de bal en ook nog eens de figuurlijke klappen vangen als je het fout doet en een bal doorlaat. Inmiddels probeer ik iedere wedstrijd een aantal actieplaten van de keepers te maken. Dat is nog niet altijd even makkelijk.

Maar overal ja op zeggen gaat helaas niet. Ik heb maar een paar uur fotografeer-tijd. Dan roepen er andere hobby’s en ook mijn schouder. En die laatste roept denk ik nog wel om het hardst. Een aantal jaar terug kwam ik er op een pijnlijke manier achter wat er gebeurt als ik hem negeer en toch doorga. Wil ik met plezier mijn hobby blijven uitoefenen zal ik mijn grens moeten bewaken. Dat betekende dat ik er een paar teleur moest stellen.

FC Dordrecht O14 had PEC Zwolle O14 op de koffie uitgenodigd en ze moeten voor vandaag de spits afbijten. Ook voor hun is het de eerste competitiewedstrijd sinds de winterstop. Wanneer je een wedstrijd al fotograferend bekijkt, ziet het er altijd anders uit. Ik krijg eigenlijk maar een kwart mee van wat er daadwerkelijk gebeurt. Ik volg de bal, een speler, of de handelingen langs de lijn. Het geheel ontgaat mij. 

Terwijl ik, gehuld in Siberische kleding, mijn plek heb ingenomen golft het spel heen en weer. Beide teams krijgen meerdere kansen. Maar het is FC Dordrecht die er het meeste gebruik van weet te maken. Dat krijg ik dan wel weer mee. PEC Zwolle gaat met lege handen naar huis en FC Dordrecht gaat er met de winst vandoor. Eindstand 3-1.

Op het moment dat het spel afgelopen is bedenk ik mij geen moment. Met bevroren vingers ruim ik mijn fotospullen op en loop met gezwinde spoed richting auto. Daar gaat de verwarming op standje subtropisch om te ontdooien. De eerste wedstrijd van dit jaar is ook wel direct een zeer koude. Op naar volgende week. Minder koud maar (waarschijnlijk) met regen. Ach, ook dat heeft zijn charmes… 

 

 

***

In de regen…

Posted on by

Te veel afmeldingen bij de tegenstander zorgde er voor dat Zoon geen wedstrijd maar een voetbaltraining had. Vriend was al vroeg uit de veren om te gaan werken. En ik? Ik vierde mijn aller eerste dag van mijn vakantie. Twee weken even helemaal niks en doen waar ik zin in heb. En die twee weken zijn meer dan welkom na de verdrietige periode waarin ik afscheid heb moeten nemen van Chris. Maar ook een periode van extreme drukte op de werkvloer met een aantal zieke en nog vakantie vierende collega’s. Aan het einde van vorige week was de chaos compleet en snakte ik, nog meer dan anders, naar wat tijd voor mijzelf. 

Nou, hier zit ik dan. Eens niet wakker van de wekker in een verder bijna stil huis. Ik zeg bijna, want ik hoor groene draak in zijn kooi scharrelen. Nog net niet mopperend waarom hij zo lang op zijn eten moet wachten. Als ik de gordijnen open zie ik plassen met water in de brandpoort staan. Mijn plan om wat actieplaten te schieten lijkt met alle regen dat uit de hemel komt letterlijk in het water te vallen… Voorzichtig werp ik een blik op de klok. Gelukkig heb ik nog even. Hopelijk klaart het genoeg op om toch op pad te kunnen. 

Uiteindelijk klaart het op. De zon laat zich zelfs zien. Op de planning staat het vastleggen van de wedstrijd FC Dordrecht O17 – Koninklijke HFC O17. Voor alle zekerheid grijp ik zowel de regenjas van de camera als die van mijzelf mee. Dat laatste was geen verkeerde keus. Wanneer mijn camera eenmaal is opgesteld komt er een heel donkere lucht aan. Precies als de scheids het startsignaal voor de wedstrijd geeft komt het, zoals verwacht maar niet gehoopt, met bakken uit de hemel. 

Ondanks mijn regenjas ben ik binnen tien minuten doorweekt. Misschien moet ik eens denken aan een poncho oid, waarbij ook mijn benen bedekt zijn. Gelukkig zit ik zo in de wedstrijd dat ik het niet echt door heb. Er staat geen wind dus echt koud heb ik het ook niet. Maar wanneer Esther, één van de voetbalmoeders, mij aan bak koffie aanbied smaakt deze lekkerder dan ooit!! De zon komt door en binnen no-time ben ik opgedroogd. Helaas loopt een en ander wat uit waardoor ik niet de hele wedstrijd kan blijven. 

Daar ben ik eigenlijk wel blij om. Zodra ik de auto start gaan de sluizen weer open en het regent nog harder dan ervoor. Wanneer ik het resultaat bekijk ben ik best tevreden. Regen en ik zijn geen vrienden. Maar het geeft wel een leuk effect op de foto. Dat dan wel weer… 

FC Dordrecht O17 – Koninklijke HFC O17. 

FC Dordrecht speler maakt kopbal Keeper van FC Dordrecht houd bal tegen bij doel FC Dordrecht speler maakt kopbal

 

 

 

***

Morgen weer hoor…

Posted on by

Hoewel we ons op het open water bevinden waar snelvaren en watersport is toegestaan is het hier nog niet eerder zo druk met actieve watersporters geweest. De hele dag is het een komen en gaan met speedboten, jetski’s en ribs. Met daarachter een funtube in de vorm van een bank, donut of ander opblaasbaar object. En daarop uiteraard een aantal gillende kids. Ik lig lekker op mijn luchtbed achter de boot. Te dobberen op de golven die de andere boten voor mij produceren. Het is een van de warmste dagen van het jaar. Hier en daar hoor ik voorzichtig dat we mogelijk het warmterecord zullen gaan verbreken. Iets wat later op de dag ook wordt bevestigd. Maar voor mij is het nog steeds prima toeven. De golven geven een ontspannen gevoel waardoor ik waarschijnlijk vanavond in mijn bed nog aan het nadeinen zal zijn.

Het water ligt er super rustig bij. Ondanks de vele boten die voorbij komen. Er is nagenoeg geen golf te zien, terwijl er best wat stroming staat. Het lijkt wel een fluwelen deken die, zover het oog reikt, is uitgespreid over het water. Een super zachte boterachtige emulsie waar je, je zo in zou willen laten vallen. Na wat zonnestralen te hebben opgepikt bind ik mijn wakeboard onder mijn voeten om ook eens door die spiegel te glijden. Het lijkt nog het meest op snowboarden door de verse poedersneeuw. Of schaatsen op ijs waar nog niet eerder iemand is geweest. Het kost mij veel minder spierkracht waardoor het soms lijkt alsof ik zweef naast de boot. Het geeft een waanzinnig kick gevoel.

Dit water leent zich perfect voor wakeboarden of waterskiën. Voor ik het weet ga ik snoeihard. Misschien iets te hard voor mijn doen. Ik stuur in en probeer een sprong over de hekgolf. Yes, ik kom los en zeker een meter dit keer. Ergens, tussen de sprong en de landing gaat mijn bovenlichaam een andere kant op. Ik probeer nog iets te herstellen. Maar dat is ijdele hoop. Ik word loeihard op de even daarvoor genoemde fluwelen deken gesmeten. Zo boterzacht is het water niet hoor!! Ik laat mij niet kennen. Schut het water uit mijn oren en neus en ga voor een nieuwe poging.

Het is geweldig om mij zo te kunnen uitleven. Om steeds iets beter te worden. De vaste lezers weten dat ik al even bezig ben om mijn leercurve op te schroeven. En juist omdat het niet zo snel gaat is iedere stap naar beter een reuze sprong voor mij. Het is zo gaaf om iedere keer iets meer te kunnen en te durven.

Na een wakeboardsessie voelen mijn armen plots een paar cm langer door de kracht die keer op keer op de lijn komt. Mijn benen staan steeds op spanning omdat ik mijzelf in evenwicht moet houden, en mijn board moet sturen over en door de golven. Je zou het niet zeggen maar 15 minuten wakeboarden staat gelijk aan een uur actief in de sportschool. Ik heb een complete work-out achter de rug terwijl het buiten een graad of 37 is. Ik klim trillend terug in de boot. De spanning in mijn lichaam neemt direct af en even voel ik mij een plumpudding. Maar het was het meer dan waard. Morgen weer hoor!!

 

wakeboarden op de maas

 

 

***

De ochtendstond…

Posted on by

Au, dat doet toch wel even zeer als de wekker afgaat. Het is nog maar net 06.00 uur in de ochtend en ik had zelfs nog 1,5 uur langer kunnen blijven liggen. Maar de ochtendstond heeft goud in de mond. Of zo iets… Het is maar goed dat ik een ochtendmens ben en daardoor sneller opstart dan de heren hier thuis. Draak is wel een ochtendbird, maar zelfs deze tijden zijn niet aan hem besteed. 

Ik rek mij nog eens flink uit. Vervolgens voel ik heel bewust hoe lekker warm mijn bedje aanvoelt voor ik resoluut de dekens van mij afgooi. Met een paar passen sta ik in de badkamer om mij om te kleden. Nog eens een paar passen sta ik in mijn eigen “gym”. Boy wat doe ik mijzelf aan!? Terwijl ik de apparaten aanzet en mijn sportschoenen aan trek ontwaakt de rest van het gezin. Zoonlief komt half slaapdronken de trap af en blijft met grote vraagtekens boven zijn hoofd bij de deur staan. “Ben je gek of zo?” is de enige reactie die ik krijg. “Ja, jij ook moguh he!” roep ik terug. 

Ik start vandaag met een sessie van 10 minuten wandelen op de loopband. Hoewel de lente zich hier en daar echt al even laat zien is het ’s morgens nog rete koud. Mijn spieren en botten lijken hier ook wat moeite mee te hebben. Of het is gewoon het belachelijk vroege tijdstip. Dus begin ik lekker rustig aan. 

Mijn nieuwe wekelijkse routine sluit perfect aan bij mijn gestelde doelen van eind vorig jaar. Meer actieve minuten, meer stappen en verbrande calorieën per dag!! Ik ben ook al goed op weg. Alleen de twee weken dat ik ziek was kon ik het niet opbrengen om te sporten. Tot nu toe heb ik mijn wekelijkse doel netjes behaald en zit er al 50€ in de pot.

Wanneer ik ’s avonds sport staat de radio vaak lekker hard aan. Maar ’s morgens werk ik mijn oefeningen in stilte af. Eigenlijk is dat ook wel fijn. Het gezoem van de machines werkt als een mantra. Of als een soort meditatie. Mijn tien minuten wandelen zitten er op en schuif door naar de roeimachine. Ook dit programma bestaat uit tien minuten. Na een blessure ben ik wat voorzichtiger geworden met het roeien. Dus bouw ik het langzaam op.  Na het roeien volgt wederom de loopband maar nu een heel stuk sneller en met een hellingsgraad.

Oh de beentjes voel ik nu wel!! Ik besluit eerst wat buikspieroefeningen te doen voor ik op de crosstrainer stap. Dat is toch wel de cardio-oefening bij uitstek. Na een paar minuten voel ik de eerste zweetdruppels al op mijn voorhoofd verschijnen. Niet lang daarna wordt mijn gezicht als glijbaan gebruikt. De heren zijn bijna klaar in de badkamer, dus wandel ik nog wat uit op de band. Ik eindig met flink wat rek- en strekoefeningen en een groot glas water. 

Het is kwart voor 9 als ik kantoor binnenloop. Terwijl een aantal collega’s nog wakker moet worden heb ik er al aardig wat actieve minuten opzitten en kan direct aan de slag. Vanavond heb ik zelfs tijd over, want mijn uur sporten heb ik al lekker achter de rug. Tja, de ochtendstond heeft inderdaad goud in de mond….

 

 

***