Tagarchief: leren

De kunst van instorten…

Posted on by

20.30 uur. De avondmaaltijd net achter de kiezen en het enige dat ik doe is gapen. Oh en het slaap uit mijn ogen wrijven. Ik ben zo moe dat ik amper uit mijn ogen kan kijken. Ik blijf nog heel even bankhangen, maar wanneer de klok 21.00 uur aantikt verplaats ik mij van de bank naar mijn bed. Ik neem niet eens de moeite om onder de douche te springen of mijn gezicht überhaupt schoon te maken. Met één oog dicht lees ik nog een halve bladzijde maar ga dan toch echt plat. Ik slaap als een blok en wordt pas wakker als de wekker gaat. 

Dit ritueel herhaald zich de komende paar weken. Het lukt mij gaandeweg om de tijd iets te verplaatsen, van 21.00 naar 22.00 uur. Maar echt lekker slapen is er niet meer bij. Ik droom heel veel en heb gebroken nachten. Ik herkauw wat ik de dag ervoor heb gedaan en wat ik de komende dagen moet gaan doen. Ik ben vatbaarder dan ooit voor een verkoudheid of griep en ik voel mij opgebrand. Niet omdat het overal misgaat, maar omdat ik tussen al het “moeten door” vergeten ben adem te halen. Ik weet ook dat dit niet veel langer zo door kan gaan.

Nu ik een nieuwe functie heb vind ik dat ik van alles moet. Het zien, opmerken, horen en daar ook nog eens naar moeten handelen. Wat kan ik wel, wat niet. Wat wordt er nu wel en wat niet van mij verwacht? Ik maak het mijzelf niet echt makkelijk. Daarnaast gaat mijn eigen opleiding gewoon door en tot overmaat van ramp heb ik ja gezegd tegen het volgen van een cursus voor mijn werk. En allebei brengen ze ook nog eens aardig wat huiswerk met zich mee. Ik stop te veel werk in een dag en dat een aantal weken lang. Blijkbaar is deze wijze van werken niet iets waar ik energie van krijg.

Van een van de dames uit mijn intervisiegroep krijg ik een opdracht mee die helemaal aansluit bij deze periode. Niet het moeten, willen, eisen, drammen en alsmaar blijven gaan. Juist nu is het belangrijk om even te vertragen, los te laten, te reflecteren en opnieuw in balans te komen. Keer eens naar binnen en kijk wat je niet (meer) hoeft mee te dragen. Het is de tijd om oude gewoontes en overtuigingen los te laten. Het creëren van een nieuwe bodem die de tijd mag krijgen om stevig in te bedden. En daar mag ik ook echt de tijd voor nemen. 

De kleine maar eenvoudige opdrachten die ik van haar krijg zetten mij aan het denken. Het enige dat ik hoef te doen is daadwerkelijk de tijd hiervoor vrij te maken en in de flow in zachtheid bij mijzelf te blijven. Ze brengen mij weer met beide voeten aan de grond. Alsof er een sluier voor mijn ogen wordt weggehaald. Heel bewust haal ik adem en kijk dan nog een keer. Ik kijk naar waar ik vandaan kom en waar ik nu sta. Het voelt als een kantelpunt. Heel het jaar heb ik gewerkt aan groei, actie en verbinding. En nu mag ik loslaten, reflecteren en in balans komen. Opnieuw verbinden met mijzelf door een pas op de plaats te maken. Een soort kalibreren van het geheel, zodat we daarna weer lekker kunnen knallen.

Verandering met impact…

Posted on by

“Op zondagochtend, net iets over tienen ontvangen we het bericht dat alles goed gegaan is. We hebben nu een officiële go om maandag te starten. Duimen jullie mee?” Zo eindigde ik mijn blog ergens in maart. Inmiddels zijn we alweer aardig wat weken verder. Daarmee ook alweer een stuk verder in het project. Het omzetten van de oude naar de nieuwe omgeving was toch wel even spannend. Iedereen die aanwezig kon zijn was er of stond stand-by. Ik had namelijk heel wat problemen en telefoontjes verwacht. De groep waarvan ik stiekem de meeste reacties had verwacht bleef overigens helemaal stil.

Een enkeling had wat vragen maar de meeste reacties die we, direct na het live gaan mochten ontvangen waren allemaal positief. Er kwam hier en daar zelfs nog mooie feedback terug. En de groep waar ik de meeste reuring bij had verwacht koppelde enkel aan mij terug dat ze al langer op zo’n manier van werken zaten te wachten en eigenlijk niet konden wachten op de verdere uitrol hiervan. Dat gaf mij niet alleen goede moed, maar er viel ook wel een last van mijn schouders. Er waren er zelfs al een aantal die hadden aangeboden om mee te helpen brainstormen bij het volgende deel dat omgezet moet worden. Hoe tof is dat?!

Het project bestaat uit meerdere fases. Eerder zei ik al dat we dit niet allemaal tegelijk om kunnen zetten. Om een goede werking van onderdeel “A” te garanderen moest onderdeel “B” als eerste om. Toen dat eenmaal liep mocht ook de pilot-groep van start met onderdeel “A”. De groep bestond uit zzp-ers die zichzelf hadden opgegeven voor dit deel en wel van een uitdaging houden (lees: niet snel in paniek zijn als iets niet verloopt zoals zou moeten.) Ze mochten vier weken lang aan de slag met eveneens een nieuwe werkwijze. Dit keer van papier naar digitaal. Sneller, efficiënter en veiliger. Van deze groep ontvingen we waardevolle feedback waarmee we mooie verbeteringen konden doorvoeren.

De evaluatie na de pilot-periode was zo positief dat we de tweede groep, van de drie in totaal, voorzagen van materiaal. Ze gingen vlot van start en ook nu kregen we weer fijne feedback en mooie complimenten.

Inmiddels had de derde en tevens laatste groep al moeten starten. Maar zoals altijd het geval is wanneer er geld uitgegeven moet worden aan producten gooit de afdeling inkoop roet in het eten. Vanwege contracten die ons moederbedrijf heeft afgesloten, kunnen we niet zomaar bij elk bedrijf iets aanschaffen. Op hogerhand wordt nu overleg gevoerd hoe dit op de juiste wijze wel gedaan kan worden. Ik heb daar de kennis niet van in huis en blijf mij daarom lekker bezighouden met alles waar ik wel invloed op kan uitoefenen.

Zo kwam het dat we bij het opruimen van een bepaalde ruimte nog wat oudere materialen tegen kwamen. Deze hebben we afgestoft en zijn door IT vorige week voorzien van de juiste programma’s. De tablets zijn onderweg naar onze laatste groep. Vanaf halverwege mei zal dan iedereen voorzien zijn van de nodige materialen en kunnen starten met onderdeel “A” van ons project.

Als ook daarbij alles goed verloopt dan zijn we voor de start van de zomer helemaal om. En dat betekent dat het eerste onderdeel van het project geslaagd is.

De kennismaking…

Posted on by

“Als je het prettig vindt, kunnen we eerst nog een kennismakingsgesprek plannen bij ons op het opleidingsinstituut. Laat maar weten of je dit wilt.” Zo eindigde de bevestigingsmail die ik ontving na mijn inschrijving voor een nieuwe opleiding. Hoewel mijn keus om de opleiding bij hen te volgen na grondig onderzoek is gemaakt, besloot ik op haar uitnodiging in te gaan. Want ja, ik was wel benieuwd waar ik het komende jaar terecht zou komen en wie deze twee docenten in het echt zijn. In oktober had ik mij al ingeschreven, maar de daadwerkelijke kennismaking kon pas eind december plaatsvinden.

Mijn wekker gaat al vroeg af en dat op de eerste dag van mijn minivakantie zo vlak voor de kerstdagen. We hebben om 10.00 uur afgesproken bij hen op de locatie. Ik heb er zin in. Google maps zegt dat ik er wel even over doe met de drukte op de weg. Druk is het inderdaad. Toch ben ik sneller op de plaats van bestemming dan ik verwacht had. Het is koud en guur buiten maar zodra ik daar binnenstap word ik letterlijk en figuurlijk onthaald door warmte. Dat begint in ieder geval alvast goed. 

Voor mij staan twee enthousiaste mensen, tevens de eigenaren van het opleidingscentrum. Ze hebben niet alleen de tijd uitgetrokken voor een kennismakingsgesprek maar ook voor een rondleiding. Als we de handen geschud hebben en ik mijn jas heb opgehangen word ik meegevoerd door het pand. Ik krijg uitleg over de praktijk en welke ruimtes het pand allemaal heeft. Verder wordt er verteld over de verschillende cursussen en opleidingstrajecten die ze geven en beknopt krijg ik te horen waar ik tijdens mijn opleiding onder andere mee te maken ga krijgen.

Daarnaast word ik uitgenodigd om iets over mezelf te vertellen. Waar kom ik vandaan en waar wil ik naar toe? Wat wil ik bereiken met dit traject? Onder het genot van een kop thee vertel ik wat ik al zo lang wil en hoe het beeld zich beetje bij beetje in mijn hoofd heeft gevormd. Ik vertel ze over mijn voorgaande cursussen en wat ik denk nodig te hebben. Ik krijg de lesstof onder ogen en schrik even van de hoeveelheid. Gelukkig is het niet alleen tekst en heb ik een jaar de tijd om alles eigen te maken. 

De groepen zijn niet extreem groot, wat ik erg fijn vind. Zo komt iedereen aan bod en is er veel persoonlijke begeleiding. Naast de theorie is er ook ruimte voor de praktijk, want alleen door ermee bezig te zijn ga je het ervaren en voelen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen dus.   

Na anderhalf uur nemen we afscheid van elkaar. Dit gesprek voelde als een openbaring. Iets wat al lang in mijn binnenste borrelde maar waar ik eigenlijk nooit echt met iemand in mijn omgeving zo open over heb kunnen praten. Dit zijn mensen die het werk al jaren doen en heel normaal vinden terwijl mijn omgeving soms wat schaapachtig kijkt als ik het heb over energetisch werk. Nog enthousiaster dan toen ik binnen kwam ga ik weg. Ik heb zoveel zin om deze nieuwe reis te starten dat ik niet kan wachten om te beginnen. 

Overwinnen & groeien…

Posted on by

Deel 1 lees je hier.

Na een best drukke week zit ik deze zaterdag op een veel te vroeg tijdstip in de auto. Ik ben onderweg naar kantoor waar ik naast twee collega’s ook nog wat spullen wilde ophalen voor onze freelancers-dag. Als alles en iedereen is ingeladen en de tomtom gestart is tuffen we richting Utrecht waar we in een zalencentrum een ruimte hebben gehuurd. Gelukkig is het rond dit tijdstip niet zo heel druk op te weg dus kan ik aardig doorrijden. Rond 0900 uur komen we als eerste aan. De spullen worden uitgeladen en vervoerd naar het juiste lokaal. We krijgen zelfs nog een ontbijtje aangeboden van de dames achter de receptie. 

De rest van de collega’s druppelen langzaam binnen en we kunnen starten met het opzetten en uitstallen van al onze spullen. Ik heb nog geen last van zenuwen en kijk zelfs uit naar het stukje dat ik mag presenteren. De tijd tikt gestaag voorbij en dan komen ook al onze freelancers één voor één binnen. Het gros van de mensen spreek ik alleen telefonisch of per mail. Een enkeling zie ik wel eens op kantoor. Des te leuker om ze nu dan ook in het echt te zien en een gezicht bij een stem te kunnen plaatsen. Ik hoor dat dit wederzijds is. 

Iedereen is voorzien van drinken met een versnapering en de eerste presentatie wordt gestart door onze directeur. Zoals verwacht volgt er een kleine discussie en worden er vragen gesteld. We zijn aan tijd gebonden en ik zie de minuten wegtikken op de klok. Aangezien ik de laatste in rij ben kan ik mijn presentatie niet helemaal zo uitvoeren als ik in gedachten had. Ik schrap uit voorzorg een aantal passages. Collega twee krijgt nu het woord. Bij mij word er op dat moment een gezonde dosis zenuwen opgebouwd.

Wanneer ik aan de beurt ben zit ik zo hoog ik mijn ademhaling dat ik mijn eigen stem niet eens herken als ik mijn presentatie start. Na een paar minuten moet ik mijzelf herpakken om niet flauw te vallen. Ik doe net of ik mijn tekst kwijt ben, haal diep adem en ga verder waar ik gebleven ben. Langzaam voel ik mijzelf weer landen. We gaan in groepen uiteen om aan de slag te gaan met de workshop, onze eerste fase van het project. Samen met collega’s loop ik door alle groepjes om te helpen en vooral om feedback te verzamelen. Zij moeten immers met dit product aan de slag en er valt nog heel wat te verbeteren. 

Na een uur zien we elkaar weer in de zaal waar ik de reacties en commentaren heb verzameld op een flip-over. Het ijs is gebroken, de spanning is weg. Ik kan en durf helemaal mijzelf te zijn en vertel honderduit over het project, de leuke en iets minder leuke reacties en vooral de feedback waar we zeker iets mee kunnen. Ik had nog wel veel meer willen vertellen, maar de tijd zit er op. We worden verwacht in het restaurant voor een lunch. 

Rond de klok van 1500 uur kom ik totaal gesloopt en helemaal leeg weer thuis. Ondanks dat heb ik een leuke en enerverende dag achter de rug. Vol met nieuwe ideeën om mee aan de slag te gaan zodat ons project nog beter aanslaat op de werkvloer. En bovenal een nieuwe (presentatie) ervaring rijker. 

Hijs het zeil #2…

Posted on by

Dit weekend hebben we de perfecte weercondities voor een aantal zeiluurtjes. Na mijn enthousiaste vaardag met collega’s beloofde vriendlief om mij de beginselen van het zeilen te “leren”. Ik bel de verhuurder van een paar dorpen verder of ie nog een bootje heeft liggen. Gewoon een simpel bootje, zonder al te veel poespas. Zo een die niet stuk te krijgen is… Vriendlief kan dan wel zeilen, ik moet nog leren en doe daarbij dingen die misschien niet helemaal verantwoord zijn. Geen zorgen zegt de beste man. Hij heeft nog wat liggen en we zijn meer dan welkom.

Bij aankomst worden we enthousiast begroet. Hij oogt vriendelijk en daar ben ik blij om. Want tja, geen idee hoe zijn bootje er na een paar uur met Boor aan boord uitziet natuurlijk. Hij verteld hoe we het beste de zeilen kunnen hijsen. Wat we wel en vooral niet moeten doen. Op wat termen na snap ik niet zo veel van zijn uitleg, hij zou net zo goed Grieks kunnen praten. Maar vriendlief knikt bevestigend. De motor wordt gestart en we krijgen de opdracht om naar de overkant te varen en tegen de wind in de zeilen te hijsen. 

Het is aan mij de taak om de boot tegen de wind in te houden tot vriend het zeil gehesen heeft. Daarna krijg ik uitleg. De giek, gaffel, schoten en vallen, het grootzeil, de fok en het roer. De giek kun je op je gaffel krijgen en daarmee kun je vallen!! Zeer belangrijk: Doet zeer! Blijf daarbij uit de buurt! Is dan ook mijn eerste gedachte. Maar zo zit het toch niet helemaal. Wanneer we een stukje het water opgaan trekt de wind aan en kan het feest beginnen. 

Vriendlief laat mij naast zien ook voelen wat er met de boot gebeurd. Ik krijg nu een beeld bij de termen die eerder voorbij kwamen. Het begint te leven en daardoor blijft het beter hangen. Al snel mag ik het roer en de schoot, das dus het touwtje waar mee je het zeil bediend, overnemen. Ik was nu zelf de baas over hoe hard of zacht we gingen. Het is heel leuk om daar mee te spelen en zelf te ervaren wat er allemaal gebeurd.

Na twee uur gieken, gijpen en vaart maken doe ik iets doms. Ik houd geen rekening meer met de wind maar zet wel mijn bocht in. Daar wordt ik direct voor afgestraft. De giek klapt van stuur- naar bakboord en de hele boot helt over. Even ben ik bang dat we overboord slaan en ik hoogst persoonlijk de boot tot zinken breng. Dat laatste schijnt niet zo makkelijk te gaan maar ik ben daar niet zeker van. Onder veel gegil want “PANIEK”, laat ik roer en schoot los. De spanning schiet van de lijnen en het zijl en we dobberen weer op het water. Naast wat water in de boot, een nat pak voor vriendlief en de schrik bij mij, is er niks aan de hand. Ik weet nu uit ervaring dat je geen “klapgijp” wilt meemaken. 

We varen nog wat heen en weer, hebben een eenvoudige lunch aan boord en na nog een uurtje varen gaan terug naar de haven. Ondanks mijn domme fout was het wel een hele toffe dag. Eentje die naar nog meer smaakt. Nu eens kijken waar ik een goede leerschool kan vinden, want die heb ik wel nodig… 

Onvermoeibaar…

Posted on by

Zoals bij zoveel kleuters zit er ook op deze (bijna) 4 jarige geen rem. Dat gaat maar door en is niet moe te krijgen. Zelfs nu de temperatuur gestaag oploopt blijft ze rennen. Uiteraard wel omdat ik dat van haar vraag. Als het aan haar zou liggen zou ze liever achter een van haar vriendjes aan denderen, dwars door de paddock, inplaats van om mij heen. Of haar buik vol eten bij een van de hooiruiven. Niet alleen zij rent haar rondjes, want er moet wel iets gebeuren voor ze zover is en daarom doe ik met haar mee. 

Ze mag dan wel een kleine pony zijn, ze heeft een grote eigen wil. Als ze niet onder de lijntjes van de bak door zou rennen had ik haar los gelaten zodat ze lekker haar “ei” kwijt kon. Maar dat gaat nu niet, dus ploeter ik ook door de zandbak. Waar Stinkerbel als een gracieuze dame door de bak huppelt, breek ik bij iedere kuil zowat mijn nek. Maar na vijf minuten rennen en springen aan een touwtje zijn bij haar de dolle vijf minuten eindelijk voorbij. Moe is ze allerminst maar ze heeft steeds meer oog voor mij, “oh ben jij er ook?!” en de andere paarden zijn iets minder interessant. Met andere woorden, we kunnen denk ik wel aan het werk.

Na haar laatste gekke bokkensprong lukt het mij om haar terug te krijgen naar de stap. We wandelen samen een rondje door de bak om op adem te komen, ik ook. En daarna gaat het echte werk beginnen. Ik laat haar aanspringen in draf. Iets wat ze erg letterlijk neemt, met vier benen tegelijk. Ze heeft gelukkig al snel het goede tempo te pakken en draaft keurig op de volte om mij heen. Het commando “hoooo” voor een langzamer tempo snapt ze, evenals het daarop volgende commando “halt.” Ze staat keurig stil en blijft net zo lang staan tot ik zeg dat ze weer “voorwaarts” mag. In een wandel tempo loopt ze door. 

Af en toe geeft ze mij heimelijke blikken in de hoop dat ik haar een snoepje toewerp voor haar goede gedrag. Maar als we daar aan gaan beginnen is het einde zoek. Ze moet het doen met een beloning van mijn stem en een aai over haar hals. Het is de bedoeling dat ze later dit jaar beleerd gaat worden voor de kar. Het is daarom handig om op voorhand alvast een aantal dingen aan te leren. Zoals de commando’s die vanaf de bok gegeven gaan worden. En uiteraard ook het kweken van conditie. Overigens vraag ik mij af wie er hierdoor een betere conditie aan het kweken is… 

In een half uur tijd gaan we zowel links- als rechtsom en passeren stap, draf en galop de revue. Ik laat haar in alle gangen versnellen en weer terugkomen. Dat is soms wat zoeken omdat we beide nog aan het leren zijn. Maar iedere keer sta ik verteld van haar leercurve. Ik hoef maar aan iets te denken of ze pikt het op. Zo ontzettend knap!!

Als we aan het einde van deze training zijn gekomen zie ik niet een geringste spoor van zweet. Ik ontdek een opgezette ader over haar schouder en thats it. Terwijl mij bij het zweet op mijn voorhoofd staat. Nou, met haar conditie zit het alvast goed!  

A little goes a long way…

Posted on by

De mensen die langer meelezen weten inmiddels dat ik mij sinds enige tijd verdiept heb in de CM methode. Ik volgde daarom begin december een krultraining waar ik veel geleerd heb. Monique zette mij op het juiste spoor en van daaruit kon ik verder met experimenteren en ondervinden van wat wel en niet bij mij past.

Op de training liet ze zien dat er voor het stylen van je haar veel manieren zijn. Bijvoorbeeld je haar in secties verdelen en iedere sectie afzonderlijk nat maken. Want water is een boost voor je haar tijdens het stylen. Met een speciale (Denman)borstel kam je de klitten eruit en “train” je het haar. Zo leert het om zijn natuurlijke krul (weer) te tonen. Je voorziet iedere pluk van cream, leave-in of curlactivator om het vervolgens tot aan de puntjes te sealen met gel. Voordeel van deze methode: mooie gedefinieerde lokken zonder pluis. 

Ik kan jullie vertellen dat dit heel veel werk is. De achterste pluk deed Monique voor mij. Maar de rest moest ik, onder haar toeziend oog, zelf doen. Ik schrok van de hoeveelheid cream en gel die ik moest gebruiken. Monique, die kapsels van haartype 4 gewent is lachte mij bijna uit. Wat ik veel vind, is voor hen niet eens bruikbaar. Ze doen misschien een paar weken met zo’n pot terwijl ik er een jaar zoet mee zou zijn.

Ik borstelde braaf al mijn haarplukken, “trainde” het haar met de Denmanbrush en voorzag het van de nodige producten. Toen mijn hele kapsel gedaan was had ik rimpelige “oma vingers” van het werken met nat haar. Na het föhnen kneep ik met een olie de cast eruit en mijn haar was gedaan. Het zat werkelijk supermooi en ik was er erg blij mee. 

De volgende morgen hoefde ik mijn haar enkel een refesh te geven. Er zat zoveel product in dat een beetje natmaken al genoeg was om alles opnieuw te activeren. Ik hield mijn kapsel ondersteboven en kneep de krullen erin. Met de föhn diffusen was voldoende om weer een dag met een volle bos krullen rond te lopen. Tenminste dat dacht ik. Mijn kapsel veranderde binnen een paar uur in een heel vies en vet aanvoelend geheel. Ik kon niet wachten om ’s avonds mijn haar weer te wassen. 

De volgende dag ging ik zelf aan de slag. Op schoon en in secties verdeeld haar. Nu had ik geen Monique die mij kon helpen met de achterste plukken. Ik moest het zelf doen. Met een spraybottle bewerkte ik iedere pluk. “trainde” het met de Denmanbrush en voorzag het van cream en gel. Ik besloot heel wat minder product te gebruiken dan de eerste keer. A little goes a long way!!! Ik begon er al wat meer handigheid in te krijgen. Ik was in ieder geval een stuk sneller klaar en had minder “oma handjes”. 

Om mijn met zorg verdeelde plukken haar niet tot een plakkerig geheel om te toveren scrunchte ik het voorzichtig. Monique raadde het af omdat je hierdoor wel meer definitie krijgt maar minder volume. Eigenwijs als ik ben… Ik diffusde het geheel met de föhn en scrunchte, zonder olie, de cast er uit. Het is tijdrovend en heel veel werk. Maar ik was aangenaam verrast. Zo mooi had het al die tijd nog niet gezeten. Ook de daarop volgende twee dagen zag het, weliswaar wat pluiziger, nog prima. 

Vanaf oktober tot nu….

Krultraining… 

Posted on by

Na weken van informatie vergaren (deel 1) en uitproberen (deel 2) was het begin december zover. Ik volgde een 1 op 1 sessie bij Monique van Krul Kriyoyo. Een heuse Curl Educator. Nog nooit eerder had ik hiervan gehoord. Maar ja, nog nooit eerder ben ik zo met mijn haar bezig geweest. Ik was reuze benieuwd wat ik allemaal zou leren en of ik er ook daadwerkelijk iets mee kon doen. 

Op internet had ik verschillende testen voorbij zien komen om mijn haareigenschappen te achterhalen. Zo weet je beter welke producten er bij je haar passen. Maar iedere keer kwam er een andere uitslag uit. De verschillende sites gaven ook weer andere adviezen. Voor een newbie in de krullenwereld is dat best verwarrend. Monique bood hulp!

Na een korte kennismaking mocht ik aanschuiven voor een theorieles over mijn haar. We bespraken mijn haareigenschappen zoals type, porositeit, elasticiteit, dikte en structuur. Dit deden we aan de hand van verschillende (water)testen. Ze trok (voorzichtig) nog wat haren uit het hoofd van haar collega om de verschillen aan te tonen tussen dik, dun, coily, wavy, elastisch en stug haar. Dit was de eerste keer dat ik mijn haar zo onder de loep heb genomen.

Daarnaast leerde Monique mij hoe ik etiketten van producten moet lezen. Hoe ik kan zien of iets geschikt is, wat de verschillende thermen nu eigenlijk betekenen en hoe ik ze moet interpreteren. Maar ook hoe ik kan merken of een product geschikt zou kunnen zijn zonder direct het etiket te lezen. Wanneer je mij ooit in de winkel met een verpakking ziet schudden “shake it baby”, snap je waar ik mee bezig ben.

Om te kijken of de theorieles daadwerkelijk was geland mocht ik in haar winkel “shoppen”. Ik moest diverse producten zien te vinden die voor mijn haar geschikt zijn. Dat was niet zo makkelijk want alle flessen zagen er aantrekkelijk uit. Een eyeopener was dat ik alle producten zou kunnen gebruiken. Het resultaat hangt namelijk helemaal af van hoeveel en hoe ik het toepas. Maar ook dat verpakking niks zegt, de naam alleen maar fancy is en de geur ondergeschikt is. Uiteindelijk vond ik een cream en gel die het meest geschikt waren en waarmee we na de lunch mijn haar zouden gaan doen. 

Ondanks dat ik met meer definitie (meer krul) minder volume heb, wilde ik toch graag weten hoe ik dit voor elkaar kon krijgen. Monique liet aan de hand van verschillende methodes zien hoe mijn haar daarmee krulde. Daarna verdeelde ze het in secties en deed een gedeelte voor. De borstel, cream en gel werden aan mij overhandigd en ik mocht de overige secties, onder haar toezicht, afmaken. Daar was ik wel even zoet mee. 

Mijn handen zagen eruit alsof ik een uur in bad had gezeten, want water is je beste vriend bij het modelleren van je kapsel. Met een diffuser droogde ik mijn haar om daarna de cast er uit te knijpen met wat olie. Wat overbleef waren mooie, super zachte waves.

Monique is een vakvrouw die ook nog eens de tijd voor je neemt! 6 uur later (!!) stond ik pas weer buiten. Het was voor mij een leerzame dag en met de kennis die ik heb opgedaan kan ik nu zelf aan de slag. Wil jij je krullen leren kennen of leren temmen? Dan is een bezoek aan Studio Krul Kriyoyo in Dordrecht zeker een aanrader.

Krullend haar.

Voor en na. Zelfs na een middag wegwaaien op stal zat het nog prima.

 

 

Je haar danst…

Posted on by

Krullen of slag pas vanaf halverwege mijn hoofd? Dat schreef ik laatst in *dit* log. Nou, nu niet meer hoor. De slag begint gewoon helemaal bovenaan. Oké, toegegeven, het zijn nog geen gigantische krullen maar wel een behoorlijke slag vergeleken met een paar weken terug. De loze uurtjes die ik hier en daar had heb ik gebruikt om kennis te vergaren op het gebied van de CG-methode. Of te wel de Curly Girl methode. 

Kort gezegd betekend CG niets anders dan het vermijden van bepaalde ingrediënten in haarproducten. Je laat alle siliconen, sulfaten, minerale oliën, wax en uitdrogende alcohol weg en past bepaalde manieren van wassen, drogen en stylen toe. Omdat je het niet meer dichtsmeert, uitdroogt, vervet of verstikt krijgt je haar de mogelijkheid om weer te gaan glanzen en te krullen. Mits je het goed toepast. Internet staat vol met informatie dus ik ga hier verder niet uitgebreid op in. 

Als je niet oppast heb je jezelf arm gekocht aan haarproducten en shampoo’s. Gelukkig wordt mijn haar binnenkort bekeken door een ervaringsdeskundige en dan kan ik echt los. Tot die tijd valt er voldoende te experimenteren met wat ik in huis heb. En, lucky me, een aantal producten bleek al CG-proof te zijn.

Ik kwam er achter dat ik toch wel wat moest afleren. Mijn haar niet meer borstelen en al helemaal niet als het droog is. Alleen nog onder de douche met een flinke dot conditioner er in. Drogen met een handdoek?? Foei!! Daar gebruik ik nu een microvezeldoek voor. Dit voorkomt pluis en op de juiste manier gebruikt, door te “scrunchen” en te “ploppen” creëer ik slag en krul. Oh en vooral van je haar AFBLIJVEN. 

Naast het afleren moest ik ook methodes aanleren. Mijn favoriet is de “squish to condish” waarbij ik de conditioner door mijn hele haar werk. Bij het zien van de hoeveelheid slag die mijn haar dan al heeft word ik blij. Ook het stylen doe ik nu op nat haar. Met de “praying hands” methode, (ja jongens, er ging een wereld voor mij open!) verdeel ik de gel door mijn haar. Daarna scrunch ik mijn haar met een microvezelhanddoek ondersteboven van clumps naar slag. De föhn hoover ik over mijn hoofd om daarna via “pixi diffusing” (what ??) de krullen er in te krijgen. Vervolgens scrunch ik de cast uit mijn haar. Wat overblijft zijn mooie zachte bouncing waves en curls. (als ik het goed heb gedaan…)

Mijn woordenschat is, op het gebied van haarstyling, nog nooit zo groot geweest. Wekelijks leer ik iets nieuws. Het kost aardig wat tijd dat dan weer wel. Maar het is zo leuk om er mee bezig te zijn. Om te kijken welke manieren bij mij passen. Maar ook welke producten en in welke volgorde, mijn haar mooier laten krullen. Niet alles pakt even goed uit. Soms is de slag opeens weg of is het na een uur baggervet. Dan hangen de slierten haar om mijn hoofd. De juiste techniek (en producten) heb ik nog niet helemaal gevonden. Maar mijn dag kan praktisch niet meer stuk als mijn haar dan wel een keer super goed zit. 

En dan te bedenken dat dit pas het begin is… 

 

Het verschil in een paar weken tijd. Hoe ik begon naar hoe het nu is…

Curly Girl…

Posted on by

“Zoooo, wat heb jij met je haar gedaan?” Vraag ik mijn nichtje wanneer ik tijdens een zomers uitstapje bij haar in de auto stap. “Wat een hoop krullen!!” Die heeft ze altijd al, maar vandaag zit het gewoon in een woord prachtig! Krul na krul na krul. Zelfs na een flinke workout, met tegenwind en wat regen, op het water zit het nog steeds perfect. 

Ze vertelde wat haar nieuwe haarroutine is en daarop besloot ik eens wat onderzoek te doen. Mijn haar heeft altijd een slag gehad met hier en daar een verdwaalde krul. Omdat mijn slag pas ergens halverwege mijn hoofd begint laat ik het in laagjes knippen. Dan lijkt het nog wat. Maar zulke mooie gedefinieerde krullen als mijn nichtje? Daar kan ik alleen maar van dromen. Of toch niet?!

Op internet blijkt er een complete krullen-community actief te zijn. De methode wordt Curly Girl genoemd. Van een simpele slag tot kroeshaar, voor ieder type is er een manier van stylen met bijbehorende producten. Ik had er nog nooit van gehoord maar na een avondje lezen en vooral plaatjes kijken was ik heel wat wijzer. Ik zag verschillende before en after foto’s. Wat een verschil kan de CG-methode maken! 

Nu was ik mijn haar met wat voor handen is. Antiklit? Niet nodig. Een masker? Onzin. Kammen doe ik iedere dag en opbinden in een staart of knot net zo makkelijk. Ik spuit mijn kapsel vol met verstikkende haarlak en zet zonder pardon de warme föhn erop. Als het maar in model blijft. Als ik mijn routine vergelijk met de CG-methode zou ik mij moeten schamen!! Ik mishandel mijn haar keer op keer. Terwijl het zo zijn best doet om hier en daar toch een krul te produceren. Laten we het er maar ophouden dat ik gewoon niet beter weet. Euh, wist!! Want inmiddels weet ik iets beter.  

Kort gezegd betekend Curly Girl niets anders dan het vermijden van bepaalde ingrediënten in haarproducten. Je laat alle siliconen, sulfaten, minerale oliën, wax en uitdrogende alcohol weg en past bepaalde manieren van wassen, drogen en stylen toe. Omdat je het niet meer dichtsmeert, uitdroogt, vervet of verstikt krijgt je haar de mogelijkheid om weer te gaan glanzen en te krullen. Internet staat vol met informatie dus ik ga hier verder niet uitgebreid op in. 

Ik kan de duurste producten in mijn haar smeren maar zolang het niet is wat mijn haar nodig heeft, zullen ze nog steeds niet de juiste uitwerking hebben. Ik moet dus eerst weten wat voor haartype ik heb. Er zijn testen om de dichtheid, dikte, krultype, porositeit en elasticiteit te meten. Aan de hand hiervan kan ik bepalen wat ik nodig heb. Maar alsof het allemaal niet verwarrend genoeg is komen er bij mij verschillende uitslagen uit de test. 

Via mijn nichtje kwam ik in contact met een vrouw die alles weet van en over krullen. Ik heb bij haar een workshop geboekt zodat we deze testen nog eens kunnen doen. En ze gaat mij laten zien hoe ik mijn haar nog beter kan verzorgen om het te laten krullen. Tot die tijd ben ik lekker bezig met het lezen van en experimenteren met (de producten die ik nog in huis heb), de diverse methodes die er zijn om mijn haar te wassen, te drogen en te stylen. Na één week zag ik al verschil…

verschil in curlygirl methode

 

To be continued….