Ze is al bijna 44 jaar mijn tante. En ook nog eens mijn oudste tante. Dit weekend mocht ze 75 kaarsjes uitblazen. Dat heeft ze gevierd met haar familie.
Zo’n beetje mijn hele jeugd woonden we in dezelfde flat, op dezelfde verdieping en maar 4 deuren bij elkaar vandaan. Letterlijk op een steenworp afstand. Ze paste wel eens op mij en toen ik zelfstandig de galarij over mocht steken, speelde ik daar geregeld. Want mijn grote neef had namelijk een spelcomputer. Ze hadden daar Lu koekjes. Er stond altijd een grote pot drop en de glazen werden tot de rand gevuld met 3es. Mijn oom en tante stopte mij van alles toe. Alles wat ik thuis niet mocht kreeg ik daar wel.
Mijn oom kwam spijtig genoeg op jonge leeftijd te overlijden. Mijn tante werd weduwe op ongeveer de leeftijd die ik nu heb. Pijnlijk en intens verdrietig. Beetje voor beetje klauterde ze omhoog uit het diepe gat dat het overlijden van haar man geslagen had. En juist in die periode groeide ik meer en meer naar mijn tante toe. Alsof mijn oom van bovenop zijn wolk mij een figuurlijk zetje had gegeven.
Ons eerste uitje was een dagtocht naar de Orchideeën Hoeve. Het idee kwam via een folder de brievenbus binnen en ik kon niet wachten om haar mee te vragen. Heb geen idee of dit soort reisjes überhaupt nog georganiseerd worden. Mijn tante had mij er al voor gewaarschuwd, de bus zat vol bejaarde en met mijn 16 jaar was ik duidelijk de jongste. Toch was het een hele leuke rit. De mensen in de bus waren aardig en de buschauffeur vertelde leuke anekdotes over de plaatsen waar we doorheen reden. Onderweg was er een roadshow, lekker eten, een bingo en aansluitend bezochten we de Orchideeën Hoeve.
Dit zette de toon voor meerdere uitstapjes samen. Mijn eerste echte vakantie volgde al snel, ook met tante. Met een bus, op de boot, naar Londen. We hadden wederom een leuke gids die heel veel over de geschiedenis en de stad wist. We waren er tijdens “Trooping de Colour” en zagen zonder het gepland te hebben wat leden van het Koningshuis. Bezochten alle toeristische trekpleisters en maakten een heel album vol met foto’s en mooie herinneringen. Het jaar erop nam tante mij mee naar Turkije. Voor mij de eerste keer vliegen en ik vond het super spannend. Maar tante loodste mij overal doorheen. Ze had zelfs haar angst opzij gezet en ging mee naar Poownie, die toen nog op een eiland stond waar je alleen met een roeiboot kon komen.
Ik bleef bij tante slapen zodat we samen live naar de opening van de Olympische Spelen konden kijken, die ’s nachts uitgezonden werd. Ik bleef iedere woensdag eten zodat we daarna in één streep door konden naar mijn andere tante. Daar kon ik oppassen op mijn nichtje terwijl de twee dames gingen sporten. We bezochten pretparken, dierentuinen en gingen samen shoppen. We maakten een citytrip naar Rome en we gingen samen op countrydansen. Ik haakte na een paar jaar af maar Tante bleef en danst nog steeds.
Inmiddels zijn we heel veel uitstapjes en jaren verder. Het lichaam is wat strammer. Het zicht wil ook niet meer zo. Toch hoop ik dat tante nog heel veel jaren mee mag gaan. En dat we in 2025 weer een paar mooie uitstapjes mogen maken.
Deborah Hamar 