Tagarchief: corona

In 2020…

Posted on by

1 januari 2020. Een sprankelend nieuw jaar met een nog bijna lege agenda. Ik was er helemaal klaar voor en hier en daar had ik hem al ingevuld met tof tijdverdrijf. Helaas, Corona begon al rap om zich heen te slaan en ik kon beginnen met schrappen en verschuiven van mijn planning. Sommige afspraken en vakanties moesten zelfs geannuleerd worden. Wat had ik er naar uitgekeken, naar al die leuke momenten met familie en vrienden.

Het afgelopen jaar verliep niet helemaal zoals gepland, het was een tikkie anders dan verwacht en ging al helemaal niet als gehoopt… Maar was het allemaal zo ellendig?

In 2020 …

• Vierde ik mijn negende blog jubileum. Er verschenen in totaal 43 logs online. Al jullie bezoekjes en reacties maken het bloggen nog leuker. En ik heb ook nog eens een hoop nieuwe bloggers leren kennen.

• Las ik 36 boeken. Stiekem had ik gehoopt de teller op 40 te krijgen. Ik las bijzondere, fascinerende, spannende, iets minder van dit alles en boeiende boeken. Maar er was er een die er tussenuit sprong: De Alchemist van Paulo Coelho. Omdat het verhaal zoveel mooier was dan verwacht.

• Heb ik mijn collega’s nog nooit zo weinig live gezien. Veel van ons werkten vanuit huis, of in wisseldienst op kantoor.

• Vond ik mijn kleurboeken terug, intensiveerde ik mijn workout in de “sportschool” en leerde ik wat Yin-Yoga met mijn lichaam deed. Dat eerste kun je vergeten. Maar de laatste twee zijn zeker aanraders!!

• Gaf ik mijzelf een SUP cadeau. Hij stond al een jaar op mijn lijst en dankzij Corona besloot ik hem nu eindelijk te kopen. En net op tijd ook, want twee maanden later waren ze uitverkocht.

• Was ik dus veel op het water te vinden met vrienden en familie. Maar ook met totaal onbekenden. We bezochten diverse wateren en plaatsen. Vriendlief kon na de aanschaf van een bootje ook gezellig mee.

• Bleef de haven gelukkig gewoon open. Dus konden we ook nog lekker uitvaren met Merlin.

• Gaven we de moeder van een vriendin een onvergetelijke dag door haar mee uit varen te nemen. Op haar verzoek ging het gas helemaal open en vlogen we over het water. Dit bezorgde niet alleen haar een toffe dag.

• Adopteerde ik een vogel op afstand. Ging mijn nichtje trouwen. In aangepaste vorm mochten we hierbij aanwezig zijn. Blies Poownie alweer 26 kaarsjes uit.

• Hield ik mij bezig met de CG-methode en leerde dat mijn haar nog meer kon krullen. Ik volgde hier zelfs een workshop over.

• Schrok ik van mijzelf toen ik zei dat ik de voetbal miste. Het seizoen begon veelbelovend maar verder dan vijf wedstrijden fotograferen ben ik niet gekomen. Ik schoot platen in de verzengende hitte maar ook tijdens de gietende regen. Dit leverde wel weer hele stoere platen op.

Dit is zomaar een greep uit de momenten van dit jaar die Corona en alles er omheen deden vergeten. 2021 zal opnieuw in het teken van Corona staan. Maar ik hoop anders. Ik hoop beter! Dat 2020 enkel een voorbode is geweest van hoe het kan zijn, maar niet hoeft te wezen.

2021 is loading

Bedankt voor alle keren dat jullie mijn blog bezochten en moeite namen om te reageren!! Hopelijk brengen jullie nog een paar mooie momenten in dit jaar door. Voor nu wens ik een ieder alvast een fijne overgang van oud naar nieuw en zien we elkaar terug in een schoon en fris 2021!!

 

💫

 

Dit was september…

Posted on by

De weken vliegen voorbij maar zoveel heb ik niet gedaan. Of toch wel? Ik kijk mijn fotostream eens door om te zien wat mij bezig heeft gehouden. Net als het weer was mijn planning toch best uiteenlopend. Mijn kledingkeuze trouwens ook. Zo droeg ik nog een korte broek en bikini en zo liep ik alweer in (regen)laarzen met coltrui.

Ons nieuwe werkrooster is vanaf september ingegaan. Er werd besloten om op vaste dagen vanuit huis te gaan werken om zo met een minimale bezetting de werkvloer te bestieren. In de hoop iedereen zo veilig mogelijk aan het werk te houden. Helaas zat ik maar bij één voetbalwedstrijd langs de lijn om foto’s te maken. De rest van de zaterdagen werd opgeslokt door andere bezigheden.

Wel hebben we nog ontelbaar keer geBBQt en zijn we tweemaal buiten de deur gaan eten. De eerste keer werden we getrakteerd door vrienden en kregen een Indische rijsttafel voorgeschoteld. Het was alweer even geleden dat ik de smaken van “vroeger” mocht proeven. Een throwback naar oma’s keuken en dat vond ik helemaal niet erg. We namen zus mee op een ander etentje. We hadden elkaar al een tijd niet gezien en tot overmaat van ramp ging ons zussenweekend ook niet door. Die staat voor volgend jaar in de planning. (Heb het lef eens Corona!!)

In totaal paddelde ik in september 23 km in een tijdsbestek van 6 uur. Ik ging een keer alleen op pad. Vriendlief bleef op Merlin achter en kon ongestoord zonnen, terwijl ik de Biesbosch onveilig maakte. Nog nooit heb ik het daar zo rustig meegemaakt. Ik ging een aantal keer met mijn nichtje weg. Zo zagen we een mooie zonsondergang. En bezochten de vele eilandjes op de Achterplas in Hillegersberg. Ik eindigde mijn SUP-avontuur deze maand met Vriendlief en een bezoek aan Hardinxveld Giessendam. Meer daarover in een ander log.

Ik spitte mijn eigen vogelfoto’s door en het begon het weer te kriebelen. Het geplande bezoek aan de steenuilenhut eerder dit jaar ging niet door, want Corona. Het was dus alweer even geleden. Ik zocht een aantal hutten af maar helaas was alles op korte termijn volgeboekt. Viste ik achter het net omdat bepaalde hutten maar geboekt konden worden tot september of waren vanwege Corona helemaal uit de running gehaald. Voor volgend jaar heb ik een aantal bijzondere bezoeken op mijn wensenlijst gezet. In de hoop dat Corona dit keer geen roet in de planning gooit.

Eigenlijk dacht ik dat ik mijn target van vier boeken uitlezen in een maand niet zou halen. Het duurde nl even voor ik het juiste boek te pakken had. Voor het eerst heb ik een aantal boeken, nadat ik er in begonnen was, terzijde geschoven. Ze waren veel te langdradig, van de hak op de tak of te simpel geschreven. Inmiddels heb ik zo’n grote 2-read lijst dat ik alleen nog maar boeken wil lezen die mij boeien. Simone vd Vlugt las deze maand het fijnste weg. De grootste verrassing was Colleen Hoover. Met scepsis begon ik er aan, want roman, maar bleek een leuk en vlot geschreven verhaal.

Via allerlei bezigheden zijn we echt aangekomen in oktober. De herfst staat centraal. De paarden gaan weer van het land. Lezen in de tuin wordt nu met een plaid op de bank. Ik ben er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor en hoop stiekem op nog een aantal droge en zonnige dagen.

Wat was jullie mooiste moment uit september?

In de tussentijd: vanuit huis…

Posted on by

Eindelijk kwam er weer wat werk binnen en toen begon de bouwvak. Voor ons betekende dat weer terugschakelen naar versnelling 1. Heel veel harder hoefden we niet te gaan. Toen mijn directe collega met vakantie ging bleef er voor mij tenminste nog wat werk over. Daarnaast hield ik mij bezig met allerhande zomerklusjes. Zoals het opruimen van het papieren- en digitale archief, mailboxen opschonen en het bijwerken van achterop gelopen to-dolijsten. 

Nu de vakantie voor bijna iedereen weer voorbij is, maar corona nog steeds huishoud is bij ons het thuiswerkplan wederom geactiveerd. Een minimale bezetting op kantoor en de rest werkt op vaste dagen vanaf huis. Dat laatste is echt niet altijd even makkelijk. Soms lijkt het wel of ik door een doolhof van wachtwoorden en systemen moest tijgeren voor ik eenmaal ben waar ik wezen moet. Ik ben verknocht aan mijn appel. Maar mis mijn twee grote beeldschermen op de zaak. Het kijkt, klikt en schuift gewoon prettiger dan alles op een laptop thuis. Om nog maar te zwijgen over de zeeën van ruimte op mijn bureau op de zaak. Dat heb ik hier niet hoor. 

Daarnaast moet ik thuis veel meer moeite doen om in beweging te komen. Dus ik laveer tussen roeimachine en de crosstrainer. Wandel wat op de loopband en sprint de trappen een paar keer op en af. Doe een rondedansje langs mijn balanceboard en huppel een aantal keer rond de bokszak om toch aan mijn stappendoel te komen. Thuiswerken staat voor mij anders gelijk aan maximaal 3000 stappen per dag en dat is gewoon veel te weinig. Tja, de koffieautomaat staat hier nu eenmaal dichter bij mijn bureau dan op de zaak. 

Nee, ik ben dus niet heel erg blij dat we weer vanuit huis moeten gaan werken. En helemaal niet toen het doorschakelen van de telefooncentrale naar mijn zakelijke nummer grandioos bleef mislukken. “Er kan geen verbinding tot stand gebracht worden. Probeer het later opnieuw!” GGRRRRR. Of wanneer blijkt dat ik een van de wachtwoorden niet meer weet, want oeverloos & oneindig lang en iets met automatisch in laten vullen. Dus hang ik ’s morgens in alle vroegte weer in de wacht bij de helpdesk. Die het, op welk tijdstip ik ook bel, altijd druk schijnen hebben…. “Al onze medewerkers zijn bezet, een ogenblik geduld alstublieft…” Met op de achtergrond een of andere klote muziekje om je spontaan opgekomen irritatie nog even verder naar een kookpunt te brengen!!

Inmiddels ben ik een uur aan het werk. Nou ja, aan het werk… De boel aan het opstarten is een beter woord. Het liefst zou ik mijn spullen willen pakken om gewoon, als van ouds, naar kantoor te rijden. Maar ja, dat vind de baas niet zo tof. Want corona. Natuurlijk snap ik het allemaal. Heb ik begrip voor de situatie en willen we een gezonde werkomgeving voor iedereen. Maar ondertussen ben ik er zo vreselijk K L A A R mee!!

Na ruim een uur tobben lukt het mij zowaar om de telefooncentrale weer aan de praat te krijgen en heb ik eveneens weer toegang tot bepaalde programma’s. Ach ik probeer het dan maar weer van de positieve kant te bekijken, want zo zijn we dan ook wel weer. Ik kan tenminste 3 kwartier langer blijven liggen, hoef mij niet druk te maken over wat ik aantrek en hoe mijn haar zit… 

Corona’s voordeel….

Posted on by

De afgelopen twee jaar heb ik het sporten weer lekker opgepakt. Hoewel het hardlopen er niet echt meer inzit in verband met een terugkerende knieblessure kan ik mij toch prima vermaken in mijn eigen “sportschool” thuis. Met de wintersport aan het begin van ieder jaar ligt de nadruk vooral op het aansterken van spieren die ik met het snowboarden gebruik. Ervaring heeft mij geleerd dat ik zoveel meer van mijn week in de sneeuw geniet met een gedegen voorbereiding. Bij terugkomst ligt het fanatiek sporten even stil tot ik besluit dat het warm genoeg is om te wakeboarden. Ik begon dan eigenlijk veel te laat, waardoor de eerste paar keer in het water gepaard ging met gigantische spierpijn na een sessie.

Dit jaar ging het er echter iets anders aan toe. We waren net terug van de wintersport of corona kreeg de overhand. Mijn doorgaans gevulde dagen misten vanaf dat moment iedere vorm van regelmaat en ritme. Ik had er moeite mee om mijn dagen productief en nuttig te vullen. Na enige tijd begon ik mijzelf in de weg te zitten. Ik voelde mij rusteloos, nutteloos en sliep ook nog eens bar slecht. Na twee weken was ik er al helemaal klaar mee. En alle klote klusjes in huis waren inmiddels ook wel gedaan. Dit moest anders…

Op het moment dat ik door had dat het zo niet langer ging, want niemand kon nog voorspellen hoelang corona ons land in “gijzeling” zou nemen, gooide ik het roer compleet om. Ik heb dan misschien geen volle dag te vullen met werk, ik deed gewoon alsof. Ik bouwde weer regelmaat en ritme in. Ging op tijd naar bed en stond er vroeg weer naast. Ging wat slimmer om met mijn eetgedrag en voegde wat meer glazen water per dag toe. Door iedere dag iets te doen wat in mijn ogen nuttig was hoopte ik meer voldoening uit mijn dag te halen. En ik besloot meer te gaan sporten. 

Vooral dat laatste was een prima beslissing. Ik intensiveerde mijn work-out. Op Pinterest vond ik inspiratie voor andere, nieuwere en uitdagendere buikspieroefeningen op mijn yogamat. Ik vond oefeningen om ook mijn onder- en bovenrug te verstevigen en vond zelfs evenwichtsoefeningen voor op mijn balanceboard. Daarnaast vond ik ook nog wat handige oefeningen met een heel simpel elastiek. Vervolgens doe ik nog de nodige cardio oefeningen op de apparaten die ik hier thuis heb staan. 

Een maand of twee terug heeft vriendlief ook een bokszak op zolder opgehangen. Met wat oefeningen van mijn “oude vriend” Billy Blanks kan ik ook daar helemaal op los. Stond ik vroeger in het luchtledige te trappen en te slaan, heb ik nu wat meer weerstand. Ik combineer en wissel heel wat af en werk mij letterlijk in het zweet. 

Sinds begin mei heb ik ook een Stand Up Paddleboard aangeschaft en SUP ik iedere week een paar kilometer. Soms hier achter in het park, soms op het grote water. Net hoe het uitkomt en wat voor weer het is. 

Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik inmiddels, onbedoeld, een paar kilo ben kwijtgeraakt. Mijn spieren zijn flink aangesterkt en ik kan mijn “ei” tenminste kwijt. Dat laatste is niet alleen voor mij maar ook voor de mensen om mij heen wel erg fijn! Nooit eerder was ik summerproof nog voor de zomer begon. Heeft Corona toch nog aan iets positiefs bijgedragen… 

 

 

*Dit blog verscheen eerder ook op “Hoe vrouwen denken.”   

Het went, maar toch…

Posted on by

Eind maart: Het zat er natuurlijk aan te komen, toch heb ik de stille hoop dat alles gewoon door gaat zoals normaal. Dat het mee valt en overwaait. Aangezien de hele wereld plat ligt is dit een gedachte die uiteraard nergens over gaat. Maar toch. Toch hoop ik als een malle dat het allemaal wel mee zal vallen, het zo’n vaart niet zou lopen. Ergens in de wereld is een hick-up maar dat geldt niet voor ons. Ik wil gewoon mijn normale dagelijks leven behouden. En vooral geen gekke fratsen hier.

Dat was zoals gezegd ijdele hoop. Corona begint zich steeds meer aan ons op te dringen. Een tsunami die er in één klap is en waartegen je niets kunt uithalen. De hele wereld is in rep en roer. Opeens is iedereen viroloog, bioloog of een geleerde. Iedereen heeft een mening en moet dit vooral bekendmaken. En dan de paniekzaaiers! Die staan op iedere (virtuele) hoek van de straat. Maar bij ons is vooralsnog niets aan de hand. Behalve dan dat de grote baas, net als een overgroot deel van Nederland, voorzorgsmaatregelen aan het treffen is.  

Nu een hoop locaties verplicht gesloten zijn kunnen onze examens daar ook niet doorgaan. Er moet aardig wat geannuleerd en afgezegd worden. Beetje voor beetje komt ons werk stil te liggen. Het is ook niet langer nodig om met een volledige bezetting op kantoor aanwezig te zijn. We stemmen bepaalde procedures op elkaar af. Er komen andere werkroosters. ICT wordt opgetrommeld en voor we het weten hebben we allemaal een laptop en telefoon van de zaak.

Binnen een paar dagen is alles geregeld en werken we met het complete team vanuit huis. Voor zover dat nodig is. Want het werk is zover opgedroogd dat er niet voor iedereen iets te doen is. Kantoor is maar een paar dagen per week voor een paar uur bemand door hooguit twee collega’s.

Dat, lieve mensen, is toch best wel even wennen. Opeens ben ik mijn complete regelmaat en ritme kwijt. Begin april sta ik met Poownie te grazen onder werktijd, ondertussen mij af te vragen wat de andere collega’s nu aan het doen zijn. Zelf heb ik die week “vrij” en ben alleen nodig als de andere collega ergens niet uitkomt. Het voelt gek om “vrij” te zijn en onder werktijd met hele andere dingen bezig te zijn dan met de mailbox, rinkelende telefoons, klanten en collega’s.

Inmiddels zijn we ruim 1.5 maand verder en heb ik redelijk mijn weg hierin kunnen vinden. Maar dat ging echt niet zomaar. Ik kwam er achter dat ik het beste gedij bij een zo normaal mogelijk werkritme. Normale tijd naar bed en ook gewoon vroeg weer op. Ik ruimde mijn oude werkkamer op en heb het zo ingericht dat ik daar in alle rust ’s morgens mijn dag kan beginnen. Hoewel mijn hersens geregeld doen alsof het semi-vakantietijd is begin ik redelijk te wennen aan mijn kleine beeldscherm en de videocalls via teams of zoom.

Toch hoop ik met heel mijn hart dat dit “tijdelijke abnormaal” snel over is en we terug kunnen naar ons “oude normaal”. Het normaal waarbij we omkomen van het werk. Elkaar “pesten” rond de koffietafel en kunnen klagen dat het zo druk is. Want ik mis mijn chaotische bureau, het geregel, de drukte en het werk. Maar bovenal mis ik het samenwerken met mijn collega’s!!