Tagarchief: familie

Boven Rotterdam en onder de zon…

Posted on by

Sinds vorig jaar ondernemen we met een aantal familieleden geregeld iets leuks. Zo hadden we eerder al een Indische high tea, bezochten we het theater of gingen we naar de dierentuin. Het was alweer even geleden dat we iets ondernomen hadden. De laatste twee keer was dit met de verjaardag van zowel mijn zus als tante, beiden in januari. Bij de één een gezellige lunch en bij de ander een avond dansen. Het was zus die met een nieuw idee kwam. 

“Dit is leuk, dineren op hoogte. Wie heeft er zin?” appt ze ergens in maart. We kunnen kiezen uit een lunch, high tea of een gourmetavond.” Ik heb geen flauw idee wat of waar dit is. Want het eerste dat zus erbij zet is dat het wel in Rotterdam is maar niet in de Euromast. Blijkbaar is er in Rotterdam een heus attractiepark. De opening zou al in 2014 zijn maar dat wordt steeds uitgesteld. Het staat er nogal verlaten bij. Het UFO restaurant dat erbij hoort doet het daarentegen wel goed. Het is een restaurant dat 42 meter de lucht in gaat en daarna 360 graden draait. Bij daglicht heb je een prachtig zicht over Rotterdam. 

Iedereen ziet het wel zitten en al snel gaat er een datumprikker rond. Uiteindelijk wordt het een zondag in april. We hebben gekozen voor de lunch. De gourmet leek ons iets te zwaar op de maag en een High tea hebben we nu al een aantal keer gedaan. 

Het restaurant is bij aankomst niet direct zichtbaar. Als we om de parkeerplaats heen lopen en binnen stappen in wat lijkt op een cafe, worden we via de andere kant naar een platvorm gebracht. Het lijkt nog het meest op een kermisattractie of de pagode uit de Efteling. Het bordje “Aliens only” met een pijl wijst ons verder de weg. We stappen het restaurant binnen dat inderdaad helemaal rondloopt. We worden naar een tafel gebracht die al helemaal voor ons gedekt is. 

We krijgen uitleg van de bediening die ook direct de grillpan aansteekt. We mogen straks zelf onze  eieren, spek, rosti en pannenkoekjes bakken. Ondertussen genieten we van de versgeperste jus d’orange en koffie. De lunch is all in. We mogen bestellen wat we willen en wanneer iets op is wordt het direct aangevuld. Een deel van de broodjes is al belegd met wat luxer beleg. De overige broodjes mogen we zelf besmeren.

Stipt 13.00 uur gaan we de lucht in en na 5 minuten zijn we boven. De zon schijnt en het uitzicht is werkelijk prachtig. De bediening houd onze glazen goed in de gaten en we komen geen moment zonder drinken te zitten. Ook als het beleg op is wordt dit direct bijgevuld. In 1.5 uur doen we ons te goed aan al het lekkers dat op tafel staat. Tijdens het eten genieten we van het uitzicht. Bij ieder raam dat we passeren staat netjes vermeld waar we naar kijken en wat er te zien is. We praten over van alles en nog wat en lachen heel wat af. 

Rond 14.30 uur staan we weer veilig aan de grond. Terwijl de bediening begint met opruimen mogen wij nog even genieten van onze laatste bak thee. Volledig voldaan en senang keren we huiswaarts. Dat heeft zus prima geregeld. Een aanrader als je eens een leuk en origineel uitje wilt.

Een dubbele reis…

Posted on by

De start van de wintersportvakantie valt in dezelfde week als de uitvaart van mijn schoonvader. De afleiding komt als een geschenk uit de hemel. Tegelijk voelt het raar om plezier te maken terwijl we even daarvoor nog in zo’n verdrietige achtbaan verkeerden. We slepen het dubbele gevoel als extra bagage met ons mee naar Oostenrijk, terwijl de auto, samen met zoonlief en zijn vriendin, al afgeladen vol is. We besluiten er met elkaar het beste van te maken. Want hoe mooi is het als je je mag omringen met lieve familieleden die stuk voor stuk ook nog eens begrijpen hoe het voelt.

Na een redelijke reis arriveren we op onze nieuwe vakantiestek. Nou ja, het dorp is nog wel hetzelfde alleen onze accommodatie is anders. Het hotel waar we jarenlang vertoefd hebben, besloot om hun concept aan te passen naar een B&B. Iets wat niet aan ons besteed is. We hoopten een goede vervanger te vinden in een hotel direct aan de piste. Het restaurant was ons overigens niet onbekend. Meermaals hebben we hier tijdens voorgaande vakanties met de complete groep geluncht. Voor de tantes die niet skiën is deze locatie vanuit het dorp namelijk ook prima aan te lopen.

We worden niet teleurgesteld. Het hotel overstijgt mijn verwachtingen. Hoewel de kamer iets kleiner blijkt dan wij gewend zijn, komen we er al snel achter dat het restaurant, de bediening, sauna’s en de algehele entourage meer dan goed zijn. Ja, wij komen de week wel door hoor. Na het ontbijt duurt het echter nog even voor we de kamersleutel krijgen. De kids bedenken zich geen moment en toveren de snowboardgear uit de auto. Nog voor de lunch zijn er al een aantal afdalingen gemaakt. De “oudjes”, nog te moe van de reis, zitten de tijd uit op het terras in de zon. Ook niet verkeerd. 

De volgende dag ervaren we hoe zalig het is om na 10 passen al op de piste te staan. Ik klik mijn voeten in mijn nieuwe snowboardbindingen en maak mijn eerste meters naar de gondel. Daar aangekomen blijkt er niemand te staan. “Waar is de rij?” is een van de uitspraken die we vaker uiten deze week. Het is zelfs zo rustig dat we hele pistes voor ons alleen hebben. Sterker nog, de langste rij is tijdens het toiletbezoek na een lunch ergens op de berg. Bizar hoe rustig het is. 

De weergoden zijn ons goedgezind. We boffen: Mooie blauwe luchten en witte pistes. We boarden soms dwars door de wolken. Voor het fijne is het net iets te warm, maar het mag de pret niet drukken. Het duurt een paar dagen voor het mij lukt om al staande en glijdend mijn voet in mijn binding te klikken. Toch ben ik heel blij met mijn nieuwe aanwinst. Ik heb geen een keer kramp of slapende voeten. Mijn schoenen zitten als pantoffels en het boarden gaat erg fijn. Neef leert mij een nieuwe techniek waardoor het mij lukt om een tandje op te schroeven. De heren lachen mij nog net niet uit als ik, uiteraard, als laatste bij de lift aankom. Maar de lach op mijn gezicht neemt niemand mij af. 

We hebben weer genoten van een week vol sneeuwpret, lekker eten en goed gezelschap. Maar ook van de fijne en soms diepgaande gesprekken. De spullen liggen inmiddels weer opgeruimd op zolder. Klaar voor volgend jaar. 

overzicht van onze wintersportweek
🥰

Een ode aan tante…

Posted on by

Ze is al bijna 44 jaar mijn tante. En ook nog eens mijn oudste tante. Dit weekend mocht ze 75 kaarsjes uitblazen. Dat heeft ze gevierd met haar familie. 

Zo’n beetje mijn hele jeugd woonden we in dezelfde flat, op dezelfde verdieping en maar 4 deuren bij elkaar vandaan. Letterlijk op een steenworp afstand. Ze paste wel eens op mij en toen ik zelfstandig de galarij over mocht steken, speelde ik daar geregeld. Want mijn grote neef had namelijk een spelcomputer. Ze hadden daar Lu koekjes. Er stond altijd een grote pot drop en de glazen werden tot de rand gevuld met 3es. Mijn oom en tante stopte mij van alles toe. Alles wat ik thuis niet mocht kreeg ik daar wel. 

Mijn oom kwam spijtig genoeg op jonge leeftijd te overlijden. Mijn tante werd weduwe op ongeveer de leeftijd die ik nu heb. Pijnlijk en intens verdrietig. Beetje voor beetje klauterde ze omhoog uit het diepe gat dat het overlijden van haar man geslagen had. En juist in die periode groeide ik meer en meer naar mijn tante toe. Alsof mijn oom van bovenop zijn wolk mij een figuurlijk zetje had gegeven. 

Ons eerste uitje was een dagtocht naar de Orchideeën Hoeve. Het idee kwam via een folder de brievenbus binnen en ik kon niet wachten om haar mee te vragen. Heb geen idee of dit soort reisjes überhaupt nog georganiseerd worden. Mijn tante had mij er al voor gewaarschuwd, de bus zat vol bejaarde en met mijn 16 jaar was ik duidelijk de jongste. Toch was het een hele leuke rit. De mensen in de bus waren aardig en de buschauffeur vertelde leuke anekdotes over de plaatsen waar we doorheen reden. Onderweg was er een roadshow, lekker eten, een bingo en aansluitend bezochten we de Orchideeën Hoeve. 

Dit zette de toon voor meerdere uitstapjes samen. Mijn eerste echte vakantie volgde al snel, ook met tante. Met een bus, op de boot, naar Londen. We hadden wederom een leuke gids die heel veel over de geschiedenis en de stad wist. We waren er tijdens “Trooping de Colour” en zagen zonder het gepland te hebben wat leden van het Koningshuis. Bezochten alle toeristische trekpleisters en maakten een heel album vol met foto’s en mooie herinneringen. Het jaar erop nam tante mij mee naar Turkije. Voor mij de eerste keer vliegen en ik vond het super spannend. Maar tante loodste mij overal doorheen. Ze had zelfs haar angst opzij gezet en ging mee naar Poownie, die toen nog op een eiland stond waar je alleen met een roeiboot kon komen.

Ik bleef bij tante slapen zodat we samen live naar de opening van de Olympische Spelen konden kijken, die ’s nachts uitgezonden werd. Ik bleef iedere woensdag eten zodat we daarna in één streep door konden naar mijn andere tante. Daar kon ik oppassen op mijn nichtje terwijl de twee dames gingen sporten. We bezochten pretparken, dierentuinen en gingen samen shoppen. We maakten een citytrip naar Rome en we gingen samen op countrydansen. Ik haakte na een paar jaar af maar Tante bleef en danst nog steeds.

Inmiddels zijn we heel veel uitstapjes en jaren verder. Het lichaam is wat strammer. Het zicht wil ook niet meer zo. Toch hoop ik dat tante nog heel veel jaren mee mag gaan. En dat we in 2025 weer een paar mooie uitstapjes mogen maken.

Samen, door de jaren heen ❤️

Goede voornemens…

Posted on by

Zo, nu de festiviteiten van de decembermaand achter de rug zijn kan het “gewone” leven weer beginnen. Hoewel, wat is gewoon tegenwoordig nog!? In ieder geval ga ik weer over op de orde van de dag. Wat gelijk staat aan een beetje regelmaat, orde en het normale huishoudelijke werk. Maar voor ik dat doe blik ik nog wel even terug naar onze oudejaarsavond en de overgang naar het nieuwe jaar. We waren uitgenodigd bij mijn nichtje en neef thuis, waar we een avond met familieleden en vrienden hebben doorgebracht. Er stond een tafel met heel veel lekkers en (ook gezonde) hapjes. Er was geheel in style van mijn nichtje, een pubquiz georganiseerd en verder was het vooral een gezellig samenzijn waarbij we met elkaar de laatste uren van het jaar hebben doorgebracht. Daarna was er champagne, zelfgemaakte oliebollen, vuurwerk en de start van een gloed nieuw jaar. 

Niet al te laat doken we ons bed in. De eerste (werk)momenten van het jaar hebben zich weer aangeboden en zoals ik al aangaf vind ik het erg fijn om over te stappen naar orde en regelmaat. Daarnaast keek ik alweer een paar dagen uit om mij bezig te houden met goede gewoontes, bewegen, bloggen en terug naar de dagelijkse realiteit van het poetsen en schoonmaken van het huis. Hoewel dat laatste niet zozeer op mijn yippie-ayee lijst staat maar toch wel gedaan moet worden. Het begon met het opruimen van de kerstspullen en daarna toch echt wat van de huishoudelijke taken. De vuile was draait zich immers niet vanzelf… 

En dus sta ik nu boven verschillende kledingstukken van zoonlief, die ik wonderbaarlijk al een paar dagen niet in persoon gezien heb. De stapel vuile was heeft ie wel mooi laten groeien… In deze berg, die voornamelijk uit zwart en wit bestaat, kom ik zijn werk- en sportshirts tegen. Hij is al zeker twee weken vrij. De vraag wanner ie die dan aan heeft gehad blijft nog even onbeantwoord. Ik hamer er op dat alles uit jas-en broekzakken gehaald moet worden. Dat blijft toch een lastig dingetje. Uit ervaring weet ik dat het beter is om alle zakken dan zelf nogmaals te controleren. Ik ben zuinig op mijn hardwerkende machine. Heb hem, zeker met zoonlief in huis, immers vaak genoeg nodig. 

Het is direct bij de eerste hoodie al raak. Ik haal een pasje uit een van zijn zakken. Geen idee waarvan. Uit een broekzak haal ik losgeld en een muntje van een bar. Uit zijn werkbroek haal ik diverse schroefjes, een boordje, een magneetje en een fineliner. Wat doet dat in vredesnaam allemaal in je broekzak? Deze zouden, als het aan hem zou liggen, allemaal meegewassen worden. 

Ik verzamel sinds enige tijd alles wat ik uit zijn kledingstukken haal. De verzameling “gevonden voorwerpen” wordt alsmaar groter. Ook de spaarpot die ik voor de grap op zijn kamer heb gezet vult zich wekelijks met kleingeld. Wat op zich dan wel weer handig is, maar niet helemaal bedoeld. De regel: ligt het niet in de wasmand, dan wordt het niet gewassen, gaan we dit jaar maar uitbreiden. Ik weet niet of zoonlief al goede voornemens had. Bij deze heb ik er één voor hem verzonnen.

Dat ging mooi even anders…

Posted on by

Oh ik keek er een paar weken geleden stiekem al een beetje naar uit. 1.5 week vrij en alle dagen helemaal voor mijzelf. Zoonlief is de week voor kerst met vriendin op vakantie bij zijn opa en oma op Gran Canaria. En de kerst? Die zou ik dit jaar overslaan. Nou, dat ging toch mooi even anders dan gepland. Aangezien vriendin een vakantie met haar ouders had overgeslagen om met zoonlief de feestdagen te vieren. Maar zoonlief had totaal geen zin in kerstgedachtes en wilde het liefst niks doen. Wat ik dus weer niet vond kunnen als je vriendinnetje haar vakantie opgeeft om bij jou te zijn. En toen bedacht ik mij dat er nog een aantal mensen alleen waren met deze dagen.

Dus zo kwam het dat we eerst niks deden en uiteindelijk toch met zes man om de tafel zaten. Zowel zoonlief’s oma als dochter’s oma schoven namelijk ook aan. Over de maaltijd zelf hoefden we niet heel lang na te denken. Een paar weken eerder hadden we ons laten inspireren tijdens een etentje waar we heerlijke tapa’s voorgeschoteld kregen. En wie is er nu niet dol op tapa’s? Op deze wijze is er voor ieder wat wils. 

De weken voor kerst stonden voor ons in het teken van het uitproberen van diverse gerechtjes. “Tiktok” gaf zoveel leuke voorzetjes voor zowel vis, vlees als groente dat we besloten om er eerst eens een aantal te testen. De hapjes die door de test heen kwamen besloten we allemaal op de kaart te zetten. Maar dat betekende wel wat voorwerk op de dag zelf. 

Rond 11 uur togen we de keuken in waarbij we een verdeling hadden gemaakt in bepaalde hapjes. Vriendlief zou de BBQ en kaasgerechten voor zijn rekening nemen terwijl ik mij met de groentes en het fruit bezig zou houden. Een aantal gerechten konden we pas vlak voor opdienen in elkaar zetten maar al met al was het grote voorbereidende werk zo goed als klaar voor de gasten arriveerden. 

De avond zelf was een succes. De kids, de oma’s maar ook wijzelf hebben heerlijk gegeten. Er stond voor ieder wat wils op tafel. We hebben smakelijk gelachen en met elkaar oprecht een fijne avond gehad. Tweede kerstdag besloten we het met alle leftsovers dunnetjes over te doen. Want zoals altijd hadden we veel te veel ingekocht. Ondanks dat we kerst niet echt wilde vieren hebben we uiteindelijk twee gezellige dagen gehad.

Het heeft tevens de toon gezet voor 2025. We gaan nog even verder spitten op “tiktok” maar een vervolg gaan dit soort avondjes zeker krijgen. Een Oostenrijks, Spaans of Indisch tintje… Ik denk dat er voldoende familieleden zijn die willen komen proeven.  

En met deze laatste alinea sluit ik mijn blogjaar 2024 af. Ik wil jullie bedanken voor alle keren dat jullie langskwamen, meelazen en hier en daar een reactie achterlieten. Super leuk en vooral ook erg motiverend om er gewoon nog een jaar aan vast te plakken. Mijn 14e op WordPress alweer. 

Ik wens jullie allemaal een knallend uiteinde van 2024 en een sprankelend begin van 2025. Dat het een mooi, gezond, ondernemend, leerzaam, fotografisch en sportief jaar mag worden.   

Funtube, wakeboard en gezelligheid…

Posted on by

“We gaan toch zeker wel het water op deze zondag?” Piept zoon voorzichtig tussen onze conversatie door. “Met 30 graden is het niet uit te houden!” Hoewel wij het over iets compleets anders hebben dan de bezigheden van het weekend denk hij blijkbaar dat we die dagen al gevuld hebben met alle daagse klusjes. Want daar ging het eigenlijke gesprek namelijk over. Zodra hij een bevestigende knik van ons krijgt is hij gerustgesteld. “Gelukkig, want ik wil ook nog wat uitproberen met mijn wakeboard.” Roept hij nog voor hij naar boven vertrekt.

Als de zondag zich aandient is de groep aangevuld met nog twee mensen. Schoondochter en neef zijn ook van de partij. Oh god oh god, zoon en neef bij elkaar staat garant voor “het-kan-nooit-normaal!” Dus ik ben erg blij dat ik niet de enige dame aan boord ben. We hebben net voor de lunch afgesproken in de haven. Snel ritsen we alle “ramen” open, zetten koffie voor onderweg, worden er drankjes uitgedeeld en tovert neef een complete zak met echte Schiedamse “krozanten” uit zijn tas. Die mogen op deze tocht gewoon niet ontbreken. 

We scheuren vol gas naar een strandje in de buurt en gaan daar voor anker om eerst een eenvoudige lunch naar binnen te schuiven. We zijn niet de enige en al snel dobberen er een paar vakantiegangers op luchtbedden rondom de boot. Dit nodigt uit om ook het water in te gaan. Schoondochter besluit dit dan ook te gaan doen. Het water is eerst heel koud maar al snel erg lekker. De heren worden wat ongeduldig dus de tafel wordt opgeruimd terwijl het touw en wakeboard tevoorschijn gehaald worden. 

Het is leuk om links en rechts van ons ook andere watersporters te zien. Wakeboarden, waterskiën, kneeboarden, funtube, het komt allemaal voorbij. Zoon besluit eerst het water in te gaan. Hij heeft er helemaal zin in en heeft op youtube vast wat tricks zitten bestuderen want al snel zien we hem wisselen van been, wat niet helemaal soepel verloopt, en daarna worden de eerste sprongen weer ingezet. Neef duikt daarna het water in. Voor hem is dit de eerste keer. Maar als volleerd snowboarder gaat het hem na twee valse starts goed af. Na een paar minuten achter de boot oogt hij zelfs al wat relaxter. 

Nu de heren geweest zijn mogen de dames ook nog effe boarden. Het gaat er iets rustiger aan toe maar we halen er beide net zo veel plezier uit. Vriendlief besluit de funtubes op te blazen. Dan kunnen we ook zittend nog even uitwaaien achter de boot. Dit tot grote hilariteit van een andere boot (en ons zelf…), die expres voor ons wat hoge golven maakt. Zoonlief is de pineut en vliegt, zoals verwacht, maar door hem niet gehoopt met een niet elegante plons het water in. Zoon en ik besluiten als laatste samen te gaan boarden. Iets wat we nog nooit eerder hebben gedaan. Het lukt en is super tof!!

Totaal gesloopt, (ja ook de jonkies) gaan we op een rustige plek nog een uurtje voor anker zodat de spullen kunnen drogen en wij de tijd hebben om bij te tanken. Met een drankje en wat hapjes maken we het ons gemakkelijk. We eindigen de avond met een ordinair patatje, spierpijn en pijn in de kaken van het lachen. Wat een heerlijke ongedwongen en gezellige dag hebben we achter de rug. Zo mogen er meer zondagen zijn …  

Mooie tijd met elkaar …

Posted on by

Ik had mij voorgenomen om tijdens mijn vakantie wat concept ideeën uit te werken voor mijn blog. Het is fijn werken met een voorraadje en altijd handig. Er is namelijk iedere dag wel zo’n loos lummelmomentje waar ik dan mooi de tijd heb om dit te doen. Maar op de laatste dag van mijn vakantie kom ik er achter dat ik niet één moment aan mijn blog heb gedacht. Schande!! Goed voornemen, dus… Niet dat er niet voldoende lummelmomentjes waren, die waren er namelijk in overvloed. Sterker nog, de hele vakantie bestond uit luieren en niks doen. 

11 dagen lang gewoon even niks hoeven, geen verplichtingen, niet hoeven koken, geen huishouden of boodschappen, geen PC, vergaderingen of telefoon. En dat alles in goed gezelschap wat dus ook voor de nodige hilariteit heeft gezorgd. Naast lummelen en niks doen hebben we uiteraard ook wel wat ondernomen. Het is niet zo dat we alleen maar op ons luie achterwerk hebben gezeten. Zo hebben we veel gelopen van en naar het restaurant en de barretjes. We hebben wat geshopt want winkeltjes genoeg. Maakten diverse wandelingen naar het strand, maar brachten ook wat daagjes bij het zwembad van het hotel door. En ik las 2 boeken uit. Niet dat dit ook maar iets met bewegen te maken heeft. 

Terwijl de rest van de familie met een boottochtje naar de markt ging besloten wij met een auto het eiland rond te rijden. Tenminste dat trachten we te doen. We waren al over de helft toen de weg afgezet bleek te zijn. Ze waren de boel aan het asfalteren maar nergens werd dit aangegeven. Dus moesten we na de vele haarspeldbochten inclusief enge hellingshoeken noodgedwongen terug. Gelukkig was er halverwege de terugweg nog een afslag naar een ander dorpje. Via die route konden we toch driekwart van het eiland zien. Voor motorrijders een toffe rit voor mensen met wagenziekte of hoogtevrees een iets minder leuke sightseeing.

Tussen alles door heb ik mij rot gesmeerd met zonnebrand en op het strand hamsterde ik parasols want de UV index was geregeld rond de 12. In het zonnetje roosteren was er deze keer echt niet bij en als je dit wel wilde dan heel bewust. Inclusief UV-werend shirt. Verband ben ik in ieder geval niet. 

Aan alles komt een eind. Zo ook aan onze vakantie. Het was een heerlijke tijd die uiteraard weer veel te snel ging… En om af te sluiten hier nog wat steekwoorden van onze 11 dagen samen. Toegegeven, je had er bij moeten zijn om ze leuk te vinden…

Rabajas, Rabaja’s, Rabaja’s/ Zonnebrandcreme factor 50 / Aloë vera / Neem mee! / Omelet / UV index 12 / Handtasjes / Kip / Cake of the day / Sex on the beach / Hallo vriendje, het is 10.00 uur / Ron Miel / Gratis? / Citroen mouse / Coco’s mouse / Eigenlijk alle soorten mouse / Dat gat is open, past heus wel! / Donut / Entertainment / Orinoco, maar dan zonder broers / Pina Colada / Zeesterretje / Boottocht / Markt / Lange gang / Plassen? / Gamba’s al ajillo / Sangria / Perrito caliente / Bekenden tegen komen op de roltrap / Waar is Marcel? / Bij die rots / Papas y mojo / Enge lift / Dobberen / Bommetje / Ik ga lopen / Waaiers / Dit is ZO lekker! / Boek uit / Smeer Veer / Aankomen (niet leuk)/ Franse frites / Oranje shirtjes / Harde muziek / softijs / Vervelende handdoekleggers / nog 10 minuutjes / Extra parasols / Zwemmen / Petje / Auto / Granola / Drankje doen / Cappuccino’s met slagroom / Tijd te kort / Uitzicht / Zonsondergangen / Pico del Teide / Horloges / Nog meer Rabajas / Mooie tijd met elkaar ♥️

De eerste dag…

Posted on by

“Nee joh, ik breng jullie wel naar het vliegveld!” Zegt Zoonlief. “Jij brengt mij iedere keer als ik met vakantie ga” zegt hij tegen pa. “En jij ruimt zo vaak mijn rommel op.” Zegt hij met een knipoog tegen mij… “Dus geen probleem, ik breng jullie!” Mooi, onze taxi voor de eerstvolgende vakantie is bij deze geregeld. Daarna bladert zoonlief door zijn denkbeeldige agenda en vraagt dan: “Wanneer gaan jullie eigenlijk?” Als ik hem de datum doorgeeft blikt hij nogmaals in zijn agenda. “Op zaterdag?? Wat is dat nu voor een rare dag om met vakantie te gaan? Maar gelukkig, dan hoef ik geen vrij te nemen.” Zucht hij. 

De volgende dag komt vraag twee. “Hoe laat vliegen jullie?” “Om 06:00 uur moeten we hier weg en dan bedoel ik in de ochtend.” Zeg ik glimlachend. Dit antwoord heeft wat tijd nodig om te landen want het blijft even stil. “0600 uur?? Jeetje, kon het niet nog vroeger? Roept hij. “Maar geen probleem. Ik zet mijn wekker wel … Op mijn vrije dag…” Super fijn en erg lief van jou zeg ik terwijl ik hem een schouderklopje geef. “Maar ik slaap die avond er voor niet thuis hoor, ik heb nog een feestje…” Roept hij onderweg naar zijn kamer. Oh god oh god oh god denk ik hardop…. Als dat maar goed gaat komen. 

De wekker gaat voor mij om 04.30 uur. Heel even weet ik niet waarom hij zo absurd vroeg afgaat. Ik ben een vroege vogel en de club van 5 am zou geen probleem moeten zijn. Alleen had ik de avond ervoor naar een voetbalwedstrijd gekeken en daarna nog een extra koffercheck gedaan. Veel te laat naar bed dus. Even heb ik medelij met zoonlief. Die totaal geen vroege vogel is maar voor ons de wekker op dit belachelijke tijdstip heeft gezet. Uit voorzorg hadden we nog wel een plan “B” achter de hand. Mocht zoonlief het te bond gemaakt hebben op het feest. Maar dat blijkt niet nodig. Even voor 0600 uur rijd hij de straat in. Gelukkig ruim op tijd dus. We laden de koffers in en gaan op weg. 

Wat een verschil met een doordeweekse dag. De A16 is bijna leeg. De rest van de familie is al gearriveerd als wij aankomen. En na een korte begroeting laten we allemaal onze “taxi” achter om in te checken. Ook op het vliegveld is het rustig. Maar dat komt omdat we vermoedelijk de laatste vlucht van deze ochtend hebben. Inchecken, tassen controle, koffie drinken en boarden… Het is nog nooit zo snel gegaan. 

Ik denk dat we windje mee hebben want ook de vlucht gaat voorspoedig. Er wordt wat gelezen, gegeten en geslapen. Voor we het weten gaat het landingsgestel uit en landen we op Gran Canaria. Wat een verschil met het weer in Nederland. Voor we de koffers van de band gaan halen kleed ik mij eerst snel om. Klaar met lange broek en trui. Tijd voor korte broek en topjes. 

Omdat we zo vroeg gevlogen hebben en alles lekker vlot verlopen is, zijn we ook bijtijds in het hotel. De koffers worden uitgepakt en daarna schuiven we aan voor onze eerste vakantielunch. Vervolgens doen we niet heel veel meer dan chillen, lezen, drankje doen en wat zwemmen. De start van onze vakantie is alvast goed begonnen.

Omdat het baggerweer is…

Posted on by

… even terug naar vorig weekend.

Het is niet dat ik express de twee dagen in mijn agenda heb leeggelaten. Maar nu ik door mijn agenda blader schijnen ze mij toe als de zon die nu ook aan de hemel staat. Stiekem ben ik er wel blij mee. Niet zozeer mijn lichaam maar vooral mijn hoofd geeft aan dat ik een stapje terug moet doen. Ik besluit het er na een hele tijd weer eens van te nemen. Geen voetbalfoto’s, hoewel ik mij daar echt voor in moet houden. Niet een extra ritje fietsen of naar stal. Geen bezoek of op visite. Niet sporten, wat mij ook moeite kost want gisteren heb ik ook niets gedaan. Ik beloof mijzelf dat ik morgen weer los mag. Maar bovenal geen schoonmaak activiteiten. De boel de boel laten en even wat tijd voor mijzelf nemen. 

Als ik mij eenmaal over deze hobbel heen heb gezet gaat het mij redelijk makkelijk af. Zoon en schoondochter blijven tot einde van de ochtend thuis maar vertrekken dan richting voetbal. Vriendlief gaat er wel even met de fiets op uit en ik? Ik trek mijn korte broek en t-shirt aan en vertrek richting de tuin. Daar laat ik mij in een stoel zakken om er de eerst volgende 3 uur niet meer uit te komen. Voor ik mijn luisterboek aanzet blik ik nog even terug op mijn drukke, overvolle maar oh zo zalige week. 

Het begon vorig weekend al met een verjaardagsfeestje en etentje bij mijn tante thuis. Ze werd 60. Toen scheen de zon ook zo heerlijk en hebben we tot aan de maaltijd in de tuin kunnen zitten. Dinsdag mocht ik de kaarsjes op mijn eigen verjaardagstaart uitblazen en gingen we lekker uit eten. Op woensdag mocht ik uitslapen want ik was vrij. In de middag had ik een “lunchdate” met een vriendin die ik al heel lang niet meer had gezien. Onder het genot van een kop thee en gebak bespraken we onze laatste avonturen. En op vrijdag werd ik door Zoon en schoondochter getrakteerd op een etentje voor mijn verjaardag. Super lief!!

Tussendoor heb ik gewerkt voor drie. Want nog steeds missen we een aantal handjes op de zaak. Er zijn hulptroepen onderweg en er gaat snel (nog) een vacature open. Maar ja, we weten allemaal dat het tot die tijd roeien is met de riemen die we hebben. Inmiddels zijn er wel een aantal zaken aangepast en gedigitaliseerd waardoor processen alleen nog gemonitord hoeven te worden. Toch kost het heel veel energie om al die tijd alert en gefocust te blijven. Het lukte mij dan ook niet om mijn figuurlijke boog de hele week gespannen te houden. Mijn hoofd was maar wat blij toen het weekend aanbrak en ik de boel kon afsluiten. 

Vanaf het moment dat ik in de stoel ben gaan liggen en mijn week geëvalueerd heb kost het mij totaal geen moeite om te ontspannen en mij mee te laten voeren door het verhaal waar ik vorige week in begonnen ben. Dus nu lig ik hier, te genieten van het even niets hoeven ondernemen. Alleen maar luisteren, ontspannen, luieren en de warmte van de zon op mijn gezicht voelen. Het voelt bijna als vakantie! Ik heb dit zonnetje en het zalige weer intens gemist! En aangezien het volgende week weer “herfst” wordt, neem ik het er nu even van…